ဆုေတာင္း (အပိုင္း-၁)

ဆုေတာင္း ( ပထမပိုင္း )

■■■■■■■■■■■■■

“ကိုႀကီး ဒီတေခါက္ျပန္လာတာသမီးအတြက္ ဘာမွလဲ ပါမလာဘူးေနာ္”

“ေအးကြာ ဒီတေခါက္ညဘက္ႀကီး ေလဆိပ္ဆင္းရတာေလ ညီမေလးရဲ့ ဆိုင္ေတြ ပိတ္ကုန္လို့”

“ဟင္း ေျပာတာပဲ အရင္တေခါက္ကေရာ ဘာထူးလို့လဲ”

အခုမွအိမ္ေပၚေရာက္လို့ထိုင္ေနတုန္း အနားလာကပ္ၿပီး ရန္လာေတြ႕ေနေသာ သြယ္သြယ့္ေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ အသည္းယားသြားရသည္။

“အဲ့ဒါထားပါဦးဟာ နင္လိုခ်င္တာအကုန္ရန္ကုန္မွာ ဝယ္လို့ရပါတယ္ အခုက ဘယ္ကျပန္လာတာတုန္း လုပ္စမ္းပါဦး”

“အလုပ္ေလ အလုပ္ ဘာျဖစ္လို့လဲ”

“နာရီကိုေျပာတာညီမေလး ဘယ္ႏွနာရီရွိၿပီလဲ ဆိုတာေျပာတာ ဒီအခ်ိန္မွျပန္ေရာက္ရေအာင္ နင့္အလုပ္ကေမွာ္ဘီမွာလား သန္လ်င္မွာမို့လို့လား”

“ကၽြစ္ တိုးတိုးေနစမ္းပါကိုႀကီးရာ ေလပါတယ္”

ျမႇားဦးက သူ႔ဘက္ျပန္လွည့္သြားတာေၾကာင့္ သြယ္သြယ္တေယာက္ ေခါင္းကုတ္ၿပီးအနားက ျပန္လစ္သြားသည္။ 

ရဲေက်ာ္သူသည္ မေန႔ညကမွ ရန္ကုန္ကိုျပန္ေရာက္တာမို့ ဒီေန႔ညေနမွပဲ ေယာက္ခမေတြအိမ္ကို အလည္လာျဖစ္တာျဖစ္သည္။ အင္ဂ်င္နီယာဘြဲ႕ရၿပီးမွ ႐ူးေၾကာင္မူးေၾကာင္နဲ႔ သေဘၤာလိုက္ျဖစ္ကာ ေလးလေလာက္ သြားလိုက္ျပန္လာရင္ ေပ်ာ္သေလာက္ထိုင္ေနလိုက္နဲ႔ သံသရာလည္ေနတတ္သူတဦးျဖစ္သည္။ သားသမီးကလဲ မရွိတာတေၾကာင္း မိန္းမကလဲ သူ႔အလုပ္နဲ႔သူျဖစ္တာတေၾကာင္းေၾကာင့္သာ ဒီလိုေခတ္ ၾကပ္ႀကီးထဲမွာ သူတို့လင္မယားႏွစ္ေယာက္ အဆင္ေျပေျပေနနိုင္ၾကျခင္းျဖစ္သည္။ 

ရဲေက်ာ္သူမွာ ေမြးခ်င္းမရွိသလိုမိဘမ်ားကလဲ နယ္မွာဆိုေတာ့ မိန္းမဘက္က မိသားစုနဲ႔သာ အေနမ်ားေလသည္။ သူတို့ႏွစ္ေယာက္တည္းေနဖို့ တိုက္ခန္းေလးတခန္းဝယ္ထားၿပီး သူရန္ကုန္ျပန္ေရာက္ေနခ်ိန္မ်ားမွာသာ ထိုတိုက္ခန္းမွာေနျဖစ္ၿပီး သူမရွိသည့္အခ်ိန္မ်ားတြင္ မိန္းမျဖစ္သူက မိဘအိမ္မွာျပန္ေနတတ္သည္။ 

အခုလဲ မေန႔ည၉နာရီေက်ာ္မွျပန္ေရာက္သည္မို့ သူတို့တိုက္ခန္းမွာပဲ အထုတ္ေတြခ်ၿပီး သေဘၤာသားတို့ထုံးစံအတိုင္း အေႂကြးေတြကို အတိုးႏွင့္ဆပ္ေနခဲ့ၿပီး ညေနေစာင္းမွ ေယာက္ခမေတြအိမ္ကို ေရာက္လာျခင္းျဖစ္ေလသည္။ 

“ဟိုေကာင္မေလးဘာျဖစ္လဲေျပာ”

ရဲေက်ာ္သူအေနာက္လိုက္လာသည့္ သူသူ႔အသံျဖစ္သည္။ ညီအစ္မသုံးေယာက္ထဲမွာ အႀကီးဆုံးျဖစ္တာေၾကာင့္ ညီမငယ္ေတြအေပၚ ၾသဇာေညာင္းသူလည္းျဖစ္သည္။ အခုလဲ အိမ္ထဲဝင္႐ုံရွိေသးညီမလတ္ျဖစ္သူ သြယ္သြယ္ကို ႐ုံးယူနီေဖာင္းနဲ႔ျမင္လိုက္တာမို့ တိုင္ကနာရီဆီကို မ်က္လုံးကအလိုလိုေရာက္သြားကာ ပါးစပ္က အထက္ပါစကားထြက္သြားျခင္းျဖစ္သည္။

“ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး မႀကီးကလဲ”

“ေအး ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္လာမလုပ္နဲ႔ေနာ္ နင္အခုမွ႕ျပန္ေရာက္တာမွတ္လား”

“မိန္းမေရ တခါတေလေနမွာပါကြာ သူလဲ အေပါင္းအသင္းေလးေတာ့ရွိမွာေပါ့ကြ”

ၾကားထဲကမေနနိုင္ေတာ့တာေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူဝင္တားလိုက္ရသည္။ မတားလို့လဲမျဖစ္ သူ႔မိန္းမအေၾကာင္းသူသိသည္။ ဒီေကာင္မေလးကို ထိုင္ဆုံးမေနရင္ ဒီညဒီအိမ္ကျပန္ျဖစ္ေတာ့မွာ မဟုတ္။

“အင္း ကိုကေရွ႕ကကာဆီးကာဆီးလုပ္ေန အဲ့ဒါေၾကာင့္ ကို့ဆိုအဲ့ဟာေလးေတြက အရိုအေသတန္ေနတာ”

“နားလည္ေအာင္ေသခ်ာရွင္းျပရပါတယ္ကြာ”

စကားနည္းရန္ဆဲသေဘာမ်ိဳးေျပာၿပီး ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ ခုံမွာထိုင္လိုက္ကာစားပြဲေပၚက သတင္းစာေကာက္ကိုင္လိုက္သည္။

“အေဖတို့ျပန္မလာေသးဘူးလား”

“ခနေနလာလိမ့္မယ္ကိုႀကီး လမ္းထိပ္မွာ ေဘာ္ဒါေတြနဲ႔ စကားရပ္ေျပာေနၾကတယ္”

အသံက်ယ္က်ယ္ေအာ္ၿပီး အိမ္ထဲဝင္လာတာကေတာ့ ညီမအငယ္ဆုံးျဖစ္သူႏွင္းအိ။

“ဟား ညီမေလး မေတြ႕တာေတာင္ၾကာၿပီေနာ္ အဟင္းဟင္း”

အသက္ခ်င္းကြာလွေသာ္လည္း ခပ္ေပ်ာ္ေပ်ာ္ေနတတ္သူျဖစ္တာမို့ ဒီေကာင္မေလးနဲ႔ ရဲေက်ာ္သူက ေဘာ္ဒါေတြလိုျဖစ္ေနသည္။

“အဟင္းဟင္းလုပ္မေနနဲ႔ စာေမးပြဲေအာင္ၿပီးၿပီေနာ္ လာထားပဲ”

“ေအးပါဟာ နင္လာတာငါ့သတိရလို့မဟုတ္ဘူးဆိုတာ သိပါတယ္ ဒီေလာက္ေတာ့နားလည္မွုရွိပါတယ္ဟ”

“အယ္….အဲ့လိုလဲမဟုတ္ပါဘူး ကိုႀကီးရယ္ သတိရပါတယ္ ဒါေပမယ့္ အလုပ္သေဘာက အလုပ္သေဘာပဲေလ ဟဲဟဲ”

ရဲေက်ာ္သူအိမ္ထဲကို တခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။ သူ႔မိန္းမသြယ္သြယ့္အခန္းထဲကို လိုက္ဝင္သြားကာ ၾသဝါဒေခၽြေနၿပီဆိုတာ သိလိုက္သည္။

“ေအးပါညီမေလးရယ္ ေနာက္ေန႔ တရက္ရက္အျပင္ထြက္ရင္ လာေခၚမယ္ေလေနာ္ နင္ဘာလိုခ်င္လဲသာ စဥ္းစားထားလိုက္ ေနာက္ၿပီး….”

ရဲေက်ာ္သူအသံကိုႏွိမ့္ကာေကာင္မေလးနား နားကပ္ၿပီးေျပာလိုက္သည္။

“ငါက သပ္သပ္ထပ္ဝယ္ေပးဦးမွာ ဒီေတာ့ နင္၂ခုရမယ္ ဟုတ္ၿပီလား”

အခုမွေရခ်ိဳးေခါင္းေလၽွာ္ထားပုံရသည္။ ရွန္ပူနံ့သင္းသင္းေလးက ႏွာေခါင္းထဲစြဲက်န္ခဲ့သလိုပင္ ခံစားလိုက္ရသည္။

“အေဟး အဲ့ဒါဆိုလဲၿပီးတာပါပဲ ကိုႀကီးပင္ပန္းလာမွာေပါ့ေနာ္ ဇက္ေၾကာေလးဘာေလး ဆြဲေပးရမလား”

ခ်က္ခ်င္းကိုဆက္ဆံေရးေျပာင္းသြားတာမို့ ရဲေက်ာ္သူရယ္ခ်င္မိသြားသည္။ သူကထိုင္ေနၿပီး ႏွင္းအိကမတ္တပ္ရပ္စကားေျပာေနတာမို့ ေကာင္မေလးတကိုယ္လုံး ေျခဆုံးေခါင္းဆုံး ၾကည့္လိုက္မိသည္။ လူကငယ္ေပမယ့္ သူ႔မိန္းမတို့အမ်ိဳးက ပစၥည္းရွိလူတန္းစားေတြဆိုေတာ့ ဒီေကာင္မေလးလဲ သူ႔ဟာနဲ႔သူေတာ့ ျပည့္ျပည့္စုံစုံရွိသည္ဟု စိတ္ထဲ မွတ္ခ်က္ေပးလိုက္သည္။ 

အိမ္ေနရင္း တီရွပ္အေပ်ာ့သားေလးက အက်ပ္ႀကီးမဟုတ္သည့္တိုင္ေအာင္ ခနကိုယ္နဲ႔ တသားတည္းျဖစ္ေနတာေၾကာင့္ ဖြံ့ၿဖိဳးကာစာရင္ မို့မို့ေလးကထင္းကနဲျမင္ေနရသည္။ အကၤ်ီေပ်ာ့ေပ်ာ့ေအာက္ကေန ဘရာႀကိဳးရာေလးကိုေတာင္ ျမင္ေနရေလသည္။

ေအာက္က ဒူးေပၚေရာက္ေနသည့္ ဂ်င္းေဘာင္းဘီအက်ပ္ကေလးႏွင့္ဆိုေတာ့ သူေငးခ်င္လဲ ေငးေလာက္စရာပင္။

ဒီၾကားထဲ ကေလးမေလးကစကားေျပာေနရင္း ခါးေထာက္လိုက္ လက္ကေလးေနာက္ပစ္လိုက္ ပုံစံအမ်ိဳးမ်ိဳးေျပာင္းေနေတာ့ စ္ိတ္ထဲသူ႔ကို မ်က္စိအစာလာေကၽြးေနသလားေတာင္ ထင္မိသည္။ ဒါေပမယ့္ ရဲေက်ာ္သူဆိုတာကလည္း လူပါးေလ။ ၄လေလာက္ေရထဲေနၿပီး ငတ္လာတယ္ဆိုတာ ဘယ္ေတာ့မွ လူအသိမခံ။ အခုလဲျဖတ္ကနဲ တခ်က္ေမာ့ၾကည့္ၿပီး မ်က္လုံးခ်င္းေတာင္ အဆုံမခံပဲ သတင္းစာျပန္ၾကည့္ရင္း စကားေျပာေနျခင္းျဖစ္သည္။

“ဇက္ေၾကာေလးဘာေလးဆြဲေပးခ်င္တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့ကြယ္ အဟင္း လာလာ” 

သတင္းစာဖတ္ရင္းနဲ႔ကိုယ္ကို တေစာင္းလွည့္ေပးလိုက္သည္။ တကယ္မခိုင္းဘူး ထင္လို့ေျပာတာမွန္းသိတာေၾကာင့္ ကိုတမင္ခိုင္းလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ႏူးညံ့သည့္လက္ကေလး ႏွစ္ဖက္က သူ႔ပခုံးေပၚေရာက္လာေလသည္။ အိမ္မွာအငယ္ဆုံးမို့ ေျခေမႊးမီးမေလာင္ လက္ေမႊးမီးမေလာင္ေနလာတဲ့ ဖကာင္မေလး ဇက္ေၾကာဆြဲတယ္ဆိုတာ ဘာမွန္းေတာင္သိတာမဟုတ္

“နဲနဲအားေလးစိုက္စမ္းပါဟ နင့္ဟာက ငွက္ေခ်းပါခ်တာထက္ေတာင္ ေပ်ာ့ေနေသးတယ္”

စကားျပန္မေျပာေတာ့ေသာ္လည္း ပခုံးေပၚေျပးေနသည့္လက္ေတြက အားပါလာပါသည္။

တခ်က္တခ်က္တကိုယ္လုံးအားနဲ႔ ဖိလိုက္ရတာေၾကာင့္ ပခုံးနားေရာက္ေနတဲ့ ဆံႏြယ္ေတြက ရဲေက်ာ္သူပါးကို လာလာထိခတ္မိေနသည္။ အင္း ရွန္ပူနံ့ေလးကတမ်ိဳး လိုးရွင္းနံ့သင္းသင္းေလးက တဖုံနဲ႔ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ စိတ္ေတြေတာင္ ကေယာက္ကယက္ျဖစ္ခ်င္လာသည္။

အိမ္ေရွ႕ခန္းမွာ မဟုတ္ပဲ လူမျမင္တဲ့ေနရာ တခုခုမွာဆိုလို့ကေတာ့ ဒီေကာင္မေလးကို တခုခုဆြဲလုပ္မိမလားမသိ အင္းး စိတ္ထိန္းငရဲ အခ်ိန္မတန္ေသးဘူး လက္ဖက္ေကာင္း စားခ်င္ပေလာင္ မဘာျဖစ္တယ္ဆိုလားပဲ ကိုယ့္ဟာကိုယ္သတိေပးရင္း သတင္းစာသာ ဖတ္ေနလိုက္သည္။

“အံမယ္ ငါ့ေယာက္်ားဇိမ္က်ေနတာကိုး”

သူသူတေယာက္အိပ္ခန္းထဲကျပန္ထြက္လာၿပီး ရဲေက်ာ္သူေရွ႕ကခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ အေနာက္ကလိုက္လာတဲ့ သြယ္သြယ္ကပါ သူ႔အစ္မေဘးကပ္ထိုင္လိုက္သည္။ ထုံးစံအတိုင္း ေပါင္လည္ေလာက္သာရွိမည့္ ေဘာင္းဘီတိုေလးႏွင့္ တီရွပ္ခပ္ႏြမ္းႏြမ္းေလးဝတ္ထားတာေၾကာင့္ တကိုယ္လုံး အလွအပမ်ားက မၾကည့္ခ်င္ပဲႏွင့္ကို ျမင္ေနရေလသည္။

ဒီၾကားထဲေကာင္မေလးကစားပြဲေအာက္က ဂ်ာနယ္တေစာင္ကိုငုံ႔ၿပီး လွမ္းယူခိုက္ မ်က္စိအလြန္လၽွင္ေသာ ရဲေက်ာ္သူကျမင္ျဖစ္ေအာင္ကို ျမင္လိုက္ေလသည္ အနက္ေရာင္ကေလး ။ ဟင္း ဒီဟာေလးေတြေတာ့ ငါ့သမာဓိကိုလာစမ္းေနပါၿပီ။ ေပါင္ၾကားထဲက ညီေတာ္ေမာင္က ေဒါသထြက္ေနေလၿပီထင့္ အာ႐ုံေျပာင္းမွ ျဖစ္ေပေတာ့မည္။

“ကဲကဲေတာ္ပါၿပီညီမေလးရယ္ ထိုင္ထိုင္”

ဇက္ေၾကာဆြဲေနရတဲ့ႏွင္းအိခမ်ာ ်တ္ာေတာ္ပင္ပန္းသြားပုံရသည္။ သူ႔ေဘးက ခုံမွာေျခပစ္လက္ပစ္ဝင္ထိုင္သည္။

“ဟူး ေတာ္ေသးတာေပါ့ ဒီေန႔ၿပီးပါ့မလားလို့ ေမာလိုက္တာ”

ေျပာရင္းသူ႔အကၤ်ီရင္ဘတ္ကိုဆြဲၿပီး ပါးစပ္ကေလမွုတ္ကာ ယပ္ခပ္ေနေသး၏။

စကားေျပာမလို့ လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာ ရဲေက်ာ္သူမ်က္လုံးက အေပၚစီးကမို့ ေကာင္မေလး အကၤ်ီလည္ပင္းေပါက္ထဲေရာက္သြားရျပန္သည္။ ရင္မို့မို့ေလးနဲ႔ ရင္ၾကားေျမာင္းေလးေအာက္က ဘရာအျဖဴေရာင္ကေလးႏွင့္ ေအာက္ကေကာင္က မရေတာ့ ေဒါသတႀကီးနဲ႔ ေဘာင္းဘီေအာက္ထဲက အတင္းတိုးထြက္ဖို့ႀကိဳးစားေနေလၿပီ။

“ေကာင္းတယ္ကိုရဲ့ အဲဒါမွဒင္းတို့အပိုးကက်ိဴးမွာ”

မိန္းမလုပ္သူကေတာ့ဘာမွမသိရွာပဲသူ႔ညီမကိုပုံစံေပးလိုက္တာကိုအားေပးေနေသးသည္။

ေကာင္းတယ္မလုပ္နဲ႔မိန္းမေရ အိမ္က်ရင္ ေသဖို့သာျပင္ထား ရဲေက်ာ္သူစိတ္ထဲက ၾကဳံးဝါးလိုက္ျခင္းသာ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အပူခ်ိန္ေတြေလ်ာ့သြားေအာင္ ေနာက္ေဖးဘက္ထြက္လာၿပီး ေရခဲေရတဘူး ယူေသာက္ေနလိုက္သည္။ 

အဘိုးႀကီးေတြ လင္မယားျပန္ေရာက္လာေတာ့ ဝယ္လာသည့္Double Black တပုလင္းကို ေယာက္ၡထီးႀကီကို လက္ေဆာင္ေပးၿပီး စကားနည္းနည္းေျပာကာျပန္ခဲ့ၾကသည္။ သြယ္သြယ္ကေတာ့ ျပန္တဲ့အထိ ကားအနားကိုလိုက္ကာ ရန္ေတြ႕ေနတုန္းပင္။ ပုလင္းကိုက်ေတာ့ ဝယ္လို့ရၿပီး သူ႔အတြက္က်ေတာ့ ဘာမွဝယ္လို့မရတာကို မေက်မနပ္ျဖစ္ေနသည္။ 

သူသူကေဟာက္လႊတ္လိုက္ေတာ့မွသာ ရဲေက်ာ္သူကို ဘုၾကည့္ၾကည့္ၿပီး အိမ္ထဲျပန္ဝင္သြားသည္။ ေဘာင္းဘီတိုေလး ေအာက္ကတင္လုံးလုံးေလးေတြ ခုန္ေပါက္သြားတာကို လွမ္းေငးခိုက္ အိမ္ေပါက္ဝက ႏွင္းအိက လက္ႏွစ္ေခ်ာင္းေထာင္ျပတာကို ျမင္လိုက္ရျပန္သည္။ Peace မဟုတ္ သူ႔ကို ႏွစ္ခုဝယ္ေပးဖို့ သတိလွမ္းေပးလိုက္တာျဖစ္သည္။

အိမ္ေရာက္တာနဲ႔ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ပြဲၾကမ္းဖို့ ျပင္ပါေတာ့သည္။ ပုလင္းဖြင့္ကာ ထိုင္ေသာက္ေနေသာ္လည္း မ်က္လုံးထဲမွာ ညေနကေတြ႕ခဲ့သည့္ ေကာင္မေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ့ အမို့အေမာက္ေလးေတြပဲျမင္ေနမိသည္။ ေဘးက သူသူကေတာ့ ရဲေက်ာ္သူစိတ္ထဲ ဘာျဖစ္ေနတာ မသိရွာ သူ႔ပခုံးကိုမွီရင္း သူဖုန္းပြတ္ေနတာကို ၾကည့္ေနသည္။

“သဲ အိပ္ေတာ့မလား”

“အာ ကိုကလဲအခုမွ၈နာရီထိုးရွိေသးတယ္ေလ”

ရဲေက်ာ္သူျပဳံးမိသြားသည္။ မေန႔က၉နာရီေလာက္ အိမ္ျပန္ေရာက္ကတည္းက အထုတ္ေတြခ်ၿပီး သူသူ႔ကို အားရပါးရခ်စ္ပစ္လိုက္တာ ဟိုခမ်ာ ေတာင္းပန္ယူရရွာသည္။

“ဒီေန႔ေတာ့ အပစ္အခတ္ရပ္စဲၾကမယ္လို့ ေျပာထားတယ္ေနာ္ မေန႔ညက ကိုေသာင္းက်န္းထားတာ ခုထိေအာင့္ေနတုန္းပဲ”

“မိန္းမကလဲကြာ သိပ္လဲေၾကာက္မေနပါနဲ႔ ေနာက္ေန႔ေတြဆို ကိုက သင္တန္းတက္ရ ႐ုံးသြားရနဲ႔ေစာေစာအိပ္ရမွာ”

“အမေလး ရွင္ႀကီးအေၾကာင္းမသိတာမွတ္လို့ရွင္ ဘာအလုပ္ရွိရွိတေန႔ကို အနည္းေလးႏွစ္ခါေလာက္မွ ေနသာထိုင္သာရွိတဲ့ဟာကို”

“သိဘူးကြာ အခုေတာ့မူးနၿပီ  ကို မူးရင္ ေသြးဆိုးတယ္ေနာ္ ဟဲဟဲ”

“အို့ …ကို…အြန္း”

စကားဆုံးတာနဲ႔လက္က သူသူ႔ရင္သားတဖက္ကို ျဖစ္ညႇစ္လိုက္တာေၾကာင့္ သူသူ႔ခမ်ာ အလန္႔တၾကားျဖစ္သြားရသည္။ ၿပီးတာနဲ႔ တဆက္တည္း သူသူ႔ႏွုတ္ခမ္းကို ငုံခဲလိုက္ျပန္တာၾကာင့္ အလန္႔တၾကား ေအာ္သံက ညည္းသံ အျဖစ္ေျပာင္းသြားရသည္။ ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးကို အားျပင္းျပင္းနဲ႔စုပ္လိုက္ေတာ့ သူသူ႔ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းက ရဲေက်ာ္သူပါးစပ္ထဲကို ပါလာေတာ့သည္။ 

လက္တဖက္ကပခုံးကိုဖက္ကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲ ဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး က်န္တဖက္က သူသူဝတ္ထားသည့္ ထမီအႏြမ္းေလးေအာက္ကို ေရာက္သြားေလသည္။ အစိေလးကို ပြတ္ေခ်ၿပီးခ်က္ျခင္းပဲ အကြဲေၾကာင္းတေလၽွာက္ပြတ္ ဆြဲပစ္လိုက္သည္။

“ကိုရယ္….သူမ်ားထြက္မေျပးပါဘူးဟာ  ေျဖးေျဖးလုပ္ပါ”

ရဲေက်ာ္သူေယာက္ကေတာ့ ညေနကျမင္ကြင္းေတြကို ျပန္ျမင္ေယာင္ၿပီးၾကမ္းခ်င္ရမ္းခ်င္ေနေလၿပီ။

ထမီေအာက္ကေန အဖုတ္ေလးကိုႏွိုက္ရတာ အားမရတာေၾကာင့္ သူသူ႔ထမီကို ဆြဲခၽြတ္ပစ္လိုက္သည္။

“အို အိမ္ေရွ႕ႀကီးမွာ ကိုရယ္”

သူသူေျပာေနတာကိုရဲေက်ာ္သူဂ႐ုမစိုက္၊ သူတို့တိုက္ကေလးထပ္မွာ၊ ၿပီေတာ့ အိမ္တံခါးေတြအကုန္ပိတ္ထားၿပီး အဲကြန္းဖြင့္ထားတာေၾကာင့္ သူတို့လုပ္ေနတာကို ဘယ္သူမွမျမင္နိုင္။ သူ႔အာ႐ုံထဲမေတာ့ ညေနကေတြ႕ခဲ့သည့္ သြယ္သြယ့္ရင္ညြန္႔ေဖြးေဖြးေလးႏွင့္ ဘရာအနက္ေရာင္ေလးရယ္သာ။

ခုံေပၚမွာ ကိုင္ရတြယ္ရတာ အားမရေတာ့တာေၾကာင့္ သူသူ႔ကိုခ်ီမလာၿပီး အခန္းထဲကႏွစ္ေယာက္အိပ္ ကုတင္ႀကီးေပၚ ပစ္ခ်လိုက္သည္။

အိပ္ခန္းမီးေရာင္ မွိန္မွိန္အာက္မွာ ရဲေက်ာ္သူလက္သရမ္းခံထားရတာေၾကာင့္ သူသူ႔တကိုယ္လုံးအဝတ္အစားေတြက ဖရိုဖရဲျဖစ္ေနေတာ့သည္။ 

ျဖတ္ကနဲ လွမ္းၾကည့္လိုက္ခ်ိန္မွာ သူသူဝတ္ထားတဲ့ ၾကယ္သီးျပဳတ္ေနေသာ ရင္ေစ့အကၤ်ီေလးေအာက္မွာ ဘရာအနက္ေရာင္ေလး၊ ရဲေက်ာ္သူစိတ္ကို အဆုံးစြန္ထိ လႊတ္ေပးလိုက္ေလေတာ့သည္။ သူသူ႔ကိုယ္လုံးေလးေပၚ တက္ခြကာ မာတင္းေတာင္မတ္ေနေသာ သူ႔လိင္တန္ႀကီးကို ေနရာေပးဖို့ႀကိဳးစားေတာ့သည္။ လက္တဖက္နဲ႔လီးကို ကိုင္ကာ သူသူ႔အဖုတ္ဝကိုေထာက္ေနဆဲမွာပဲ က်န္လက္တဖက္က ရင္ေစ့အကၤ်ီေလးကို ဆြဲျဖဲကာ ဘရာေလးကိုပင့္တင္လိုက္သည္။ 

ျဖဴဝင္းေနတဲ့နို့အုံတဝိုက္မွာ အနီေရာင္အရာေတြက အထင္းသား။ မေန႔ညက သူေသာင္းက်န္းခဲ့သည့္ marking ေတြ။ လက္တဖက္နဲ႔နို့အုံေလးတဖက္ကို ဆြဲကာငုံလိုက္သည္။ ေအာက္ကေကာင္ကိုေတာ့ အကြဲေၾကာင္းေလးတေလၽွာက္ စုန္ဆန္ပြတ္ေပးလိုက္ေတာ့ သူသူတေယာက္ တကိုယ္လုံးေကာ့ပ်ံလာေတာ့သည္။ အဖုတ္က အရည္ရႊဲေနၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း မထည့္ေသးပဲ နို့ေလးကို တဖက္ၿပီးတဖက္ေျပာင္းစို့ကာ မာတင္းေနသည့္ လိင္တန္ႀကီးနဲ႔ သူသူ႔အဖုတ္ကိုဆြေနလိုက္သည္။

“ အ.. အား… ကို..ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲကြာ…. ထည့္မွာျဖင့္လဲထည့္ေတာ့… သူမ်ားမခံနိုင္ေတာ့ဘူး”

သူသူ႔ဆီက ညည္းညည္းညဴညဴ ေတာင္းပန္သံေလးၾကားမွ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ အဖုတ္ထဲကိုထိုးထည့္ဖို့ျပင္ေတာ့သည္။

“ဟားးးး အဖုတ္ေလးကၾကပ္ေနတာပဲ သဲရယ္”

“အင္း… ေလးလေလာက္မသုံးပဲပစ္ထားလိုက္ေတာ့ အသစ္ေလးျဖစ္ေနတာေပါ့ကိုရယ္ ရွီး….”

သူသူ႔ခမ်ာလည္း စစခ်င္းတဆုံး အသြင္းခံလိုက္ရတာေၾကာင့္ ေျပာေနတဲ့စကားေတာင္ မဆုံးလိုက္ပဲ aကာ့တက္သြားရသည္။ ရဲေက်ာ္သူက သူသူ႔ေပါင္ႏွစ္ဖက္ကို ကားလိုက္ကာ လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဒူးေခါက္ေကြးနားမွာ ေထာက္ထားလိုက္ၿပီး အဆက္မျပတ္ ေဆာင့္ေတာ့သည္။ ေပါင္ကားေပးထားရၿပီး အေပၚကေန အေဆာင့္ခံရတဲ့ သူသူ႔ခမ်ာေတာ့ ရဲေက်ာ္သူတခ်က္ေဆာင့္လိုက္တိုင္း သားအိမ္ကို ဒုတ္ကနဲ ဒုတ္ကနဲထိကာ မ်က္လုံးေတြေတာင္ ျပာသြားရေလသည္။

“ကို..အ ..ေျဖး… ေျဖးေျဖး.. လုပ္ပါဦး”

သူသူ႔အသံၾကားေတာ့မွမ်က္လုံးစုံမွိတ္ကာအားရပါးရေဆာင့္လိုးေနသည့္ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ေထာက္ထားသည့္လက္ေတြကိုေျဖခ်ကာသူသူ႔ႏွုတ္ခမ္းထူထူကိုဖိနမ္းလိုက္သည္။ ေအာက္က အသြင္းအထုတ္လုပ္ေနတာကိုေတာ့မပ်က္။ ရင္ခ်င္းကပ္ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းေတ့ကာ အလိုးခံရသည့္အခ်ိန္မွာေတာ့ ရဲေက်ာ္သူလီးႀကီးက အဖုတ္ထဲကို အဝင္အထြက္လုပ္လိုက္တိုင္း သူသူ႔ေစာက္စိေလးကို အရွိန္ျပင္းျပင္း ပြတ္တိုက္မိသြားေတာ့သည္။

“အ..ရှီး …ကို… အားးးး”

သူသူတေယာက္တကိုယ္လုံးတြန္႔လိမ္ကာအထြတ္အထိပ္ကိုေရာက္ရွိသြားေလေတာ့သည္။

မေရွးမေႏွာင္းမွာပင္ သူ႔အဖုတ္ေလးထဲမွာ ေႏြးကနဲခံစားလိုက္သည္။

“ေက်းဇူးတင္ပါတယ္ သဲရယ္”

“ခိခိ… အင္းပါ ကိုရယ္”

လိင္ဆက္ဆံၿပီးတိုင္း သူတို့လင္မယားေျပာေနက် စကားျဖစ္သည္။ စကားဆုံးသည္ႏွင့္ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ သူသူ႔ကိုယ္ေပၚကေန လွိမ့္ဆင္းသြားၿပီးဖလက္ျပသြားေတာ့သည္။ သူသူလွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အရည္ေတြ စိုရႊဲေျပာင္လတ္ေနသည့္ လိင္တံႀကီးက မတ္မတ္ေထာင္ေနဆဲ……..

===============

“ေအး သြယ္သြယ္ ဘာျဖစ္တုန္း”

“ကိုႀကီး သမီးကိုလာေခၚပါဦး”

“အန္ ဒီေန႔နင္မလိုက္ေတာ့ဘူးဆို”

“အခုလိုက္ေတာ့မယ္ ကိုႀကီးက ဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲ ျပန္လွည့္လာလို့ရေသးတယ္ မွတ္လား”

“အင္း ရပါတယ္ လာခဲ့မယ္ေလ နင္အိမ္ေရွ႕နားမွာပဲလား”

“မဟုတ္ဘူး သမီးအခု-- မွတ္တိုင္မွာ ၿမိဳ့ထဲသြားတဲ့ဘက္အျခမ္း လာခဲ့ေနာ္”

“ေအးေအး ခနေတာ့ေစာင့္ဟာ”

ရဲေက်ာ္သူကတပတ္ကို သုံးရက္ေလာက္ သင္တန္းတက္ေနရတာဆိုေတာ့ သြယ္သြယ္က သူ႔႐ုံးနဲ႔အနီးဆုံးေနရာထိ လမ္းၾကဳံလိုက္ေလ့ရွိသည္။ အရင္တပတ္က အတူတူသြားခဲ့ၾကေသာ္လည္း အခုမွစတက္ေသာ သင္တန္းကဖ်က္မရတာေၾကာင့္ သြယ္သြယ့္ကို ကားေမာင္းလိုက္ပို့ရတဲ့အဆင့္က တက္မလာခဲ့။

ဒီတပတ္က်ေတာ့ သင္တန္းကလစ္လို့ရတဲ့ အကြက္ေတြျမင္လာသည္။ ေကာင္မေလးကို ခ်ဳပ္ၿပီး ဘယ္ကို မ သြားရင္ေကာင္းမလဲ စ စဥ္းစားတုန္းမွာပဲ သြယ္သြယ္က သူ႔ကားနဲ႔မလိုက္ျဖစ္ေတာ့ေၾကာင္း ေျပာလာေလသည္။ ဘာမွ လွုပ္ရွားစရာမရွိေတာ့တာေၾကာင့္ စိတ္ေအးလက္ေအးသင္တန္းကိုပဲ သြားဖို့စိတ္ကူးထားတဲ့ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ သြယ္သြယ့္ဆီက လာေခၚပါဆိုသည့္ဖုန္းဝင္လာမွ ျပာယာခတ္ကုန္ေတာ့သည္။

မီးပြိဳင့္ေရာက္ေတာ့မီးစိမ္းေနတာနဲ႔ တခါတည္းေကြ႕ခ်လိုက္သည္ လမ္းမႀကီးအတိုင္း ပုံမွန္ေမာင္းလာရင္းမွ ေသခ်ာစဥ္းစားမိသည္

"ဒီေကာင္မေလးပုံမွန္ဆို ဒီအခ်ိန္ကားေပၚမွာ ရွိရမွာေလ ဘာလို့မ်ားဒီအထိ ကားလာေစာင့္ေနရတာပါလိမ့္.. အင္း ကားပ်က္သြားလို့ ျဖစ္မွာေပါ့ေလ"

တံတားေပၚကဆင္းတာနဲ႔အရွိန္ေလၽွာ့ကာ မွတ္တိုင္ဘက္ကို မ်က္စိကစားလိုက္သည္။ ေတြ႕ပါၿပီ အိတ္ကေလးလြယ္ထားၿပီးနဲ႔ ခဲေရာင္ဒူးဖုံးစကပ္ ရွပ္လက္ရွည္ကေလးႏွင့္ ယဥ္ယဥ္ေလးလန္းေနသည့္သြယ္သြယ္ေလး။ သူ႔ကားကိုျမင္တာနဲ႔ ဝမ္းသာအားရေျပးလာၿပီး တံခါးဆြဲဖြင့္ကာ သူ႔ေဘးကခုံမွာဝင္ထိုင္လိုက္သည္။ 

မွန္အလုံပိတ္ထားတာေၾကာင့္ သြယ္သြယ္ဝင္ထိုင္လိုက္တာနဲ႔ ကားထဲမွာ ခ်ိဳအီေသာေမႊးရနံ့ကျခဳံလႊမ္းသြားေလသည္။ ဒီအနံ့သူမွတ္မိပါသည္။ သူျပန္လာတဲ့ တေခါက္တုန္းက ဝယ္လာေပးထားသည့္ေရေမႊးနံ့ အနံ့ေလးႀကိဳက္ေသာ္လည္း ေရေမႊးမသုံးတတ္တာတေၾကာင္း မိန္းကေလးသုံးျဖစ္ေနတာတေၾကာင္း ညီမငယ္သုံးတာကို ဆင္တူဝယ္ၿပီး အိမ္မွာလိုက္ျဖန္းေနတာကလည္း မသင့္ေတာ္တာတေၾကာင္းမို့ ဒီေကာင္မေလးအနားေရာက္တိုင္းသာ ခိုးခိုးရွူေနရသည္။ ကားေမာင္းေနရင္းကေန သြယ္သြယ့္ကိုတခ်က္လွမ္းၾကည့္လိုက္သည္။

“ဘာျဖစ္လို့လဲ ကိုႀကီး”

“အိတ္ကိုေနာက္ကိုပို့ ခါးပတ္ပတ္ညီမေလး”

“ေအာ္ ေဆာရီး အဟင္း”

မီးပွိုင့္မွာရပ္ရင္းသတိေပးလိုက္ေတာ့ သြယ္သြယ္ကိုယ္တေစာင္းလွည့္ကာ အိတ္ကို ေနာက္ခုံေပၚတင္လိုက္ၿပီးခါးပတ္ပတ္သည္။ စကပ္အကြဲၾကားက ဝင္းကနဲလတ္ကနဲ ျဖစ္သြားသည့္ေပါင္သားေဖြးေဖြးေလးေတြက ျမင္ေနက်မို့ သိပ္မဆန္းေတာ့ေသာ္လည္း ခါးပတ္ပတ္လိုက္ခ်ိန္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ႏွစ္ျခမ္း သိသိသာသာကြဲသြားသည့္ ရွပ္အကၤ်ီေအာက္က ေပါက္ဆီခပ္လတ္လတ္ေလာက္ရွိမည့္ ရင္ႏွစ္မႊာကေတာ့ ဘယ္အခ်ိန္ၾကည့္ၾကည့္မရိုးေပ။

“နင္ဘာျဖစ္လာတာလဲ သြယ္သြယ္ အေျခအေနေကာင္းရဲ့လား”

ေမးေနက်စကားျဖစ္ေသာ္လည္း ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာညိဳသြားသည္။

“ေကာင္းပါတယ္ ကိုႀကီးရဲ့”

ျမင္ေနက်မ်က္ႏွာေတြမို့ ရဲေက်ာ္သူအထာနပ္ေနၿပီ ဒီေကာင္မေလးတခုခုျဖစ္လာတာ ေသခ်ာသေလာက္ရွိသည္။ နဲနဲေတာ့ အစ္ၾကည့္ဦးမွပါ..

“ငါသိပါတယ္ ညီမေလးရယ္ နင္ပုံမွန္မဟုတ္ပါဘူး ေျပာၾကည့္လိုက္ ကိုႀကီးရွင္းေပးမယ္”

ေပါက္ကရသီခ်င္းထဲကေလသံအတိုင္း ေနာက္လိုက္ေသာ္လည္း ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာက ေျပာင္းမသြား ၾကည့္ေနရင္း ႏွာသီးဖ်ားေလးနီလာသလိုလို ေသာက္က်ိဳးနည္း ကားေတာ့တိုက္ေတာ့မွာပဲ တေနရာရပ္မွပါ-- လမ္းထဲခ်ိဳးခ်လိုက္ၿပီး လမ္းေဘးမွာ ထိုးရပ္လိုက္သည္။ အခုမွပဲသြယ္သြယ့္မ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္မိေလသည။္ မ်က္ႏွာေလးနီကာ မ်က္ရည္ကဝဲေနၿပီ။

“ဟ ဘာျဖစ္တာတုန္းမိသြယ္”

“အဟင့္ဟင့္ သမီးေသခ်င္တာပဲကိုႀကီးရာ အီးဟီး”

ရဲေက်ာ္သူစိတ္ထဲဘုရားတလိုက္မိသည္။ ၾကည့္ဖူးသမၽွ ဗမာကားေတြထဲက ဒိုင္ယာေလာ့ေတြအတိုင္းဆို ေသပစ္လိုက္ခ်င္တယ္ဆိုပါက မင္းသမီးမွာ ကိုယ္ဝန္ရွိေနတာအေသအခ်ာပင္။ ေခါင္းထဲဝင္လာသည့္ အူေၾကာင္ေၾကာင္အေတြးကို ေမာင္းထုတ္လိုက္ၿပီး မ်က္ႏွာကိုအုပ္ကာ ငိုေနသည့္သြယ္သြယ့္လက္ႏွစ္ဖက္ကို ဆြဲဖယ္လိုက္သည္။

အလို ေကာင္မေလးဘယ္ဘက္လက္ဖ်ံမွာ အနီေရာင္အရာႀကီးႏွင့္။ လက္က ၾကယ္သီးျပဳတ္ထြက္ေနတာေၾကာင့္ လက္ရွည္အကၤ်ီက တံေတာင္ဆစ္ကို ေရာက္ေနသည္။ ျဖဴဝင္းေနေသာ အသားေပၚမွာ အနီေရာင္အရာႀကီးက ထင္ထင္ရွားရွားကို ေပၚေနသည္။

“ဟဲ့ နင့္လက္ကဘာျဖစ္တာလဲ နင္ဘာျဖစ္လာတာလဲ ေျပာစမ္းပါဦးဟ”

လက္ကအရာႀကီးကိုေသခ်ာကိုင္ၾကည့္ေနေသာ သူ႔စကားကို မၾကားသည့္အလား ေကာင္မေလးကေတာ့ ငိုလို့ေကာင္းတုန္း။

“ကဲညီမေလး ငိုေနလို့ၿပီးမွာမဟုတ္ဘူး ဘာျဖစ္တာလဲေျပာ”

ေျပာရင္းနဲ႔တစ္ရွူးတရြက္ထုတ္ကာပါးေပၚကမ်က္ရည္စေတြသုတ္ေပးလိုက္သည္။

“တိတ္တိတ္ ေအးေဆးေပါ့ကြာ ငါ့ကိုေျပာျပ ငါအကုန္ရွင္းေပးမယ္ ေနာ္”

ဘာရယ္ေတာ့မဟုတ္။ ပါးစပ္ထဲရွိရာ ေလၽွာက္ေျပာလိုက္ျခင္းျဖစ္သည္။ ဟုတ္တယ္ေလ သူကဘာျဖစ္လာမွန္းမသိ။ တျဖည္းျဖည္းတည္တည္ ၿငိမ္ၿငိမ္ျဖစ္လာေတာ့မွ ေခ်ာ့ေမာ့ေမးရသည္။

“သူရက သမီးကို ခိုးေျပးမလို့လုပ္တယ္”

သူရ...သူရ သြယ္သြယ့္ေကာင္ေလးလို့ ေျပာသံၾကားဖူးသည္။ အခုခိုးေျပးဖို့ေတာင္ လုပ္သည္ဆိုပါလား။ ၿပီးေတာ့ မနက္အေစာႀကီးမွာ

ဘာေတြျဖစ္လဲလိုက္မစဥ္းစားနိုင္ေတာ့ လက္ကိုသာ အလုပ္ေပးထားလိုက္သည္။ သြယ္သြယ့္ပါးေပၚက မ်က္ရည္စေတြ တစ္ရွူးေနာက္တရြက္ထုတ္ၿပီး ခပ္ဖြဖြေလးသုတ္ေပးကာ မ်က္ႏွာေပၚက်ေနသည့္ ဆံစေတြကို သပ္တင္ရင္းေခါင္းေလးကို အသာပြတ္ေနမိသည္။

“သူရက နင့္ဘဲမဟုတ္လား ဘာလို့သူက ခ်က္ခ်င္းႀကီး ထခိုးေျပးခ်င္ရတာတုန္း”

ေျပာသင့္မေျပာသင့္စဥ္းစားေနပုံရတာေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူဆက္မေမးမိ။ ခနေနရင္ အကုန္ထြက္လာေတာ့မည္ဆိုတာ သိေနေလသည္။ 

“သမီးသူ႔ကိုျဖတ္လိုက္ၿပီ အဲ့ဒါကိုသူက မေက်နပ္ပဲ လိုက္ေခ်ာင္းေနတာ.. မေန႔က ႐ုံးနားက ေနာက္တေယာက္ကကားနဲ႔ လာႀကိဳတာ သူျမင္သြားၿပီး ျပသနာတက္တာပဲ.. ဒီေန႔လမ္းမွာ ကားထြက္လာတုန္း ေရွ႕ကပိတ္ရပ္ၿပီးသမီးတို့ကို ကားေပၚက အတင္းဆြဲခ်ၿပီး ဟိုတေယာက္ကိုလည္း ဝိုင္းထိုးၾကတယ္.. သူတို့က ၄ေယာက္ေလာက္ဆိုေတာ့ ဟိုတေယာက္လည္း ကၽြတ္တယ္နဲ႔တူတယ္ ကားေပၚ အတင္းတက္ေမာင္းေျပးေတာ့တာပဲ”

သြယ္သြယ့္စကားအရ ဟိုတေယာက္ဆိုသည္မွာ ေနာက္ဘဲအသစ္ျဖစ္နိုင္ၿပီး ေကာင္မေလးကို ထားခဲ့ကာ ကားေမာင္းေျပးတယ္ဆိုကတည္းက သိပ္ေတာ့ မဟန္လွေပ။

“သမီးလက္ကိုအတင္းဆြဲၿပီး ကားေပၚတင္ေနတုန္း ေဘးကလူေတြဝိုင္းလာလို့ သမီးကိုထားခဲ့ၿပီး လစ္သြားၾကတယ္.. အဲ့ဒါ...အဲ့ဒါနဲ႔သမီးလဲ ရွက္ရွက္နဲ႔ အနီးဆုံးကားမွတ္တိုင္ေလၽွာက္လာၿပီး ကိုႀကီးဆီဖုန္းဆက္လိုက္တာ”

စကားဆုံးေတာ့ ရဲေက်ာ္သူကိုလွည့္ၾကည့္သည္။

မ်က္ရည္ေတြေျခာက္ေနၿပီး မိတ္ကပ္ေတြလဲ ပ်က္ကုန္ၿပီျဖစ္တာေၾကာင့္ သဘာဝမ်က္ႏွာေလးက ရွင္းသန္႔ႏုဖတ္ေနေလသည္။ သြယ္သြယ္ေျပာတာေတြ စိတ္ဝင္စားခ်င္ေယာင္ေဆာင္ရင္း ထိုင္ေငးေနသည့္ ရဲေက်ာ္သူစိတ္ထဲမွာေတာ့ ပါးမို့မို့ေလး ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးေတြကို ေနရာမလပ္ေအာင္ နမ္းပစ္ခ်င္ေနေလသည္။ 

ဒီေကာင္မေလး အနားကပ္လာတာနဲ႔ကို ေခါင္းေထာင္ထလာတတ္ေသာ ညီေတာ္ေမာင္ကလဲ အစြမ္းကုန္မာတင္းေနတာေၾကာင့္ ေအာင့္ေတာင့္ေတာင့္ပင္ျဖစ္ေနၿပီ။ အဲကြန္းသာ မဖြင့္ထားရင္ေတာ့ ရဲေက်ာ္သူနဖူးမွာ ေခၽြးေတြစို့ေနေလာက္ၿပီျဖစ္သည္။ ဟန္မပ်က္ အသာထိန္းရင္းစကားစလိုက္သည္။

“အဲ့ဒါဘာမွမျဖစ္ပါဘူး ညီမေလးရယ္ အခုအကုန္ရွင္းၿပီပဲဟာ မဟုတ္ဘူးလား”

တကယ္လည္းၿပီးၿပီဆိုတာ ရဲေက်ာ္သူသိေနပါသည္။ ကားတင္ေျပးမယ္ဆိုတဲ့ငတိေလးလည္း ဒီအခ်ိန္ဆို အိမ္ထဲက အိမ္ျပင္ေတာင္ ထြက္ရဲေတာ့မွာမဟုတ္။ အပိုင္းထဲက သူမိတ္ေဆြေတြစကားအရ အဆိုပါ သူရဆိုတဲ့ေကာင္ေလးသည္ သာမာန္ငခၽြတ္ေလးေလာက္သာျဖစ္ၿပီး အခုလဲ တခဏတာမိုက္႐ူးရဲစိတ္ေၾကာင့္သာ ခိုးေျပးမည္ဆိုၿပီး ထေဖာက္တာျဖစ္နိုင္သည္။ ဟိုတေယာက္ဆိုတဲ့ တေယာက္ကေတာ့ ေျပာစရာမလိုေတာ့။ သြယ္သြယ္ကိုယ္တိုင္ကိုက သူ႔ကိုထားခဲ့လို့ စိတ္နာေနေလာက္ၿပီ။

“သူရက ထပ္ျပသနာရွာမွာစိုးလို့ကိုႀကီးရဲ့ သမီးကို လိုက္အရွက္ခြဲမွာစိုးတာ”

တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ျပန္ျဖစ္သြားၿပီျဖစ္ေသာ သြယ္သြယ့္ကိုၾကည့္ကာ သက္ျပင္းခ်လိုက္သည္။

“ကဲ ညီမေလး ဘာမွစိတ္မပူနဲ႔ေတာ့ နင္တကယ္ သူရနဲ႔ျပတ္ၿပီ မဟုတ္လား”

ေသခ်ာေအာင္confirm လုပ္ရေသးသည္။ ေတာ္ၾကာ ကိုယ္ကၾကားထဲက လူမိုက္ႀကီးျဖစ္သြားလို့ သူကေလး စိတ္နာသြားရင္အခက္။

“ေသခ်ာတယ္ကိုႀကီး အဲ့အေကာင္ စိတ္ထဲထုတ္ထားတာ ၾကာၿပီသိလား.. ကိုႀကီးကို ကတိေပးတယ္ ဘယ္ေတာ့မွ အဲ့ေကာင္ေခါင္းထဲ မထည့္ေတာ့ဘူးေနာ္..ေနာ္လို့ကိုႀကီး သမီးကို ယုံတယ္မွတ္လားဟင္”

အင္  မဆီမဆိုင္သူက ကိုယ့္ကို ျပန္လာေခ်ာ့ေနသလားေတာင္ထင္ရသည္။

နာရီၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကိုးနာရီ ၁၀မိနစ္ခန္႔စြန္းစြန္း ဒီအခ်ိန္သူ႔သင္တန္းလဲမမွီေတာ့ သြယ္သြယ္လဲ ႐ုံးတက္လို့မရေတာ့ ဘာလုပ္မလဲ ေတြးစမ္း ကားေပၚမွာေတာ့ ဘာမွလုပ္ရမွာမဟုတ္ဘူး။ အနီးအနား ဟိုတယ္တခုခုေျပးမလား။ ဟင္ သူနဲ႔ငါနဲ႔ဘာမွမွမစရေသးတာ မျဖစ္ေသးပါဘူး။ အဲ့လိုမ်ိဳးစေတြ႕ခ်က္ခ်င္းဝုန္းၾကတယ္ဆိုတာ ဇာတ္လမ္းေတြထဲမွာပဲ အဆင္ေျပတာ။ ေနာက္လဲ အခင္အမင္မပ်က္ရေအာင္ ဘယ္လိုဂြင္ဆင္ရပါ့ ႀကံစမ္း ငရဲႀကံစမ္း။

"ကဲ ညီမေလး ခနေစာင့္ေနာ္ ကိုဖုန္းခနဆက္မယ္"

''ဟုတ္''

အလဲ့ ကို ဆိုၿပီးေယာင္သလိုလို ဘာလိုလိုလုပ္ပစ္လိုက္သည္။ ကားအျပင္ထြက္ၿပီး သင္တန္းအတူတက္ေနသည့္ သူငယ္ခ်င္းကို ဒီေန႔မလာနိုင္ေတာ့ေၾကာင္း မက္ေဆ့ပို့လိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ သူရကိုေသခ်ာေစာင့္ၾကည့္ထားဖို့ ရပ္ကြက္ထဲက ေဘာ္ဒါကို အကူအညီလွမ္းေတာင္းသည္ ။ 

အေပါင္းအသင္းစုံလွသည့္ ရဲေက်ာ္သူအတြက္ တရပ္ကြက္တည္းေနသည့္ သူရလိုေကာင္ေလးကို ေစာင့္ၾကည့္ဖို့ဆိုတာ ခက္ခက္ခဲခဲအလုပ္ေတာ့ မဟုတ္ပါ။ ဖုန္းဆက္ၿပီး ကားထဲဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ မေခ်ာကမိတ္ကပ္ပါးပါးျပန္ဖို့ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းေတာင္ အေရာင္တင္ၿပီးႏွင့္ၿပီျဖစ္သည္။ တယ္လဲ တတ္နိုင္တဲ့ ကေလးမေလး ဟင္း ဒီေန႔ေတာ့ ေပးမလြတ္ေစရဘူးေဟ့။

"ကဲ ဘာလုပ္ၾကမလဲညီမေလး"

မ်က္ႏွာပိုးသတ္ကာ႐ုပ္တည္နဲ႔ေမးလိုက္သည္။

"႐ုံးလဲမသြားခ်င္ေတာ့ပါဘူး ကိုႀကီးရာ"

"ေအး အဲ့ဒါဆိုဘယ္သြားခ်င္လဲ ဘာလုပ္ခ်င္လဲ ေျပာ"

အံ့ၾသသြားတဲ့မ်က္ႏွာေပးနဲ႔ျပန္ၾကည့္တာေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ မလုံမလဲျဖစ္သြားသည္။ သူ႔ရဲ့ဆင္ႀကံႀကီးေတြမ်ား ရိပ္မိသြားသလားေပါ့။

"ကစားကြင္းေလးဘာေလးသြားခ်င္တာဗ် ဒီအဝတ္အစားႀကီးနဲ႔ မျဖစ္ပါဘူး"

ေကာင္မေလးမ်က္ႏွာအမူအယာေျပာင္းသြားတာ သိသာလွသည္။ ခုနက စိတ္ညစ္ေနတာေတြ ေမ့ကုန္ၿပီလားမသိ။ Business skirt နဲ႔ ရွပ္လက္ရွည္နဲ႔ လူႀကီးဂိုက္ဖမ္းထားသည့္ ေကာင္မေလးက ကစားကြင္းသြားခ်င္တယ္ လုပ္ေနေလသည္။

"အဝတ္အစားက ဝယ္လိုက္လို့ရပါတယ္ဟာ ကစားကြင္းသြားခ်င္တယ္ဆိုလို့ အေဟး ညည္းက ဘယ္ကစားကြင္းသြားခ်င္တာလဲ ရန္ကုန္မွာ ဘာကစားစရာရွိလို့လဲဟ ေျပာစမ္းပါဦး"

“Happy World သြားမယ္ေလ ေနာ္”

ခက္ေတာ့ေနပါၿပီ ကိုယ္ကသြားခ်င္တာဟိုတယ္ သူက သြားခ်င္တာ ဟက္ပီးေဝါ ဘယ္လိုမွ မအပ္စပ္။ စိတ္ေတာ့မေလၽွာ့ေသး ရသေလာက္ေတာ့ ေမာင္းၾကည့္ရေပမည္။

“နင့္ဟက္ပီးေဝါမွာ ဘာသြားေဆာ့မလဲေျပာ ဒီလိုေန႔လူေတာင္ရွိမွာ မဟုတ္ဘူး”

“သရဲရထားစီးခ်င္တယ္လို့ ေနာ္”

ႏွုတ္ခမ္းစူကာကေလးေလးကို လာခၽြဲေနသည့္ အပ်ိဳမေလးကိုၾကည့္ရင္း ဖတ္ဖူးသည့္ဝတၳဳထဲက ဇာတ္ဝင္ခန္းတခုကိုသြားသတိရလိုက္မိသည္။ အဟင္း မဆိုးဘူး စီးရေသးတာေပါ့ေလ။ စိတ္ထဲမွာ ငါးခူျပဳံးျပဳံးေနေသာ္လည္း မ်က္ႏွာကေတာ့ မတတ္သာလို့ လိုက္ေလ်ာရသည့္ ပုံစံဖမ္းထားလိုက္သည္။

“ေအးေလ အဲ့ေလာက္အာသီသရွိေနလဲသြားတာေပါ့ ေလာေလာဆယ္ေတာ့ အဆင္ေျပမယ့္ အဝတ္အစားဝယ္ဖို့ရွိေသးတယ္   --မွာဆို ညည္းအဆင္ေျပတယ္ မွတ္လ်ား”

"အင္း အတိုင္းထက္အလြန္ေပါ့ ခိခိ အဲ့မွာက ေပါေပါပဲပဲသိပ္ရွိတာမဟုတ္ဘူး ကိုႀကီးေတာ့နာၿပီ ခစ္ခစ္"

ခုနကမ်က္ရည္ထြက္ႏွပ္ေခ်းထြက္ေအာင္ ငိုထားသည့္သြယ္သြယ္မဟုတ္ေတာ့။

ပုံမွန္ျပန္ျဖစ္သြားသည့္အျပင္ သူ႔ဆႏၵကို လိုက္ျဖည့္ဆည္းေပးခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနရသည့္ ရဲေက်ာ္သူကိုပါ ျပန္ေနာက္ေနေသးသည္။

"ေလာေလာဆယ္ပိုက္ဆံက အေရးမႀကီးဘူးဟ အခ်ိန္ကအေရးႀကီးတယ္ နင္ေရာငါေရာ အခ်ိန္မွီအိမ္ျပန္ေရာက္မွ ေကာင္းမယ္ သေဘာေပါက္တယ္ေနာ္"

"ေပါက္တယ္ ေပါက္တယ္ ဒီေန႔သမီးက ႐ုံးသြားေနတာ ကိုႀကီးကေတာ့ ဘယ္သြားလဲ အိမ္မွာလား သင္တန္းလား သမီးမသိဘူးေလ ဟုတ္တယ္မွတ္လား"

ေခတ္ကာလာသားသမီးမ်ားသိပ္သင္စရာမလို အရိပ္ျပရင္ အေကာင္လိုက္ျမင္တတ္သည္။

ဘာမွျပန္မေျပာေတာ့ပဲျပဳံးၿပီးသာေနလိုက္ၿပီးကားကိုျပန္ေကြ႕ကာ --ပလာဇာဘက္ဦးတည္လိုက္ပါသည္။ သြယ္သြယ္အဝတ္အစားပတ္ဝယ္ေနတုန္း ရဲေက်ာ္သူက ေကာ္ဖီတခြက္မွာေသာက္ကာ ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ 

၁၀မိနစ္ ၁၅မိနစ္ေလာက္ၾကာေတာ့ ႐ုံးအကၤ်ီပါလဲၿပီး အဝတ္အစားသစ္နဲ႔ျပန္ေရာက္လာတာေၾကာင့္ လက္က နာရီကိုျပန္ၾကည့္ၿပီး အံ့ၾသတႀကီးၾကည့္လိုက္မိသည္။ အေပၚက ေဂ်ာ္စပို့ရွပ္ပန္းႏုေရာင္ေလးနဲ႔ စကင္နီဆြဲသား အျပာေရာင္ေဘာင္းဘီတို ဖိနပ္ကေတာ့ ဘာတံဆိပ္မွန္းမသိသည့္ Walking shoe အနက္ေရာင္။ နဂိုရွိမွနဂိုင္းထြက္လို့ ေျပာရမလိုပင္ ဒီေကာင္မေလးဘာဝတ္ဝတ္ၾကည့္လို့ ေကာင္းေနသည္။

“နင့္ဟာက ျမန္လွခ်ည္လား သြယ္သြယ္ရယ္ အလစ္သုတ္လာတာေတာ့ မဟုတ္ပါဘူးေနာ္”

“အံမယ္ ကိုႀကီးကလဲ လူကိုမ်ားအထင္ေသးလို့”

“Emergency plan ဆိုတာရွိပါေသးတယ္ဗ် ဟင္းဟင္း”

“ေရာ့ဒီမွာပိုတဲ့ပိုက္ဆံ ေဘာက္ခ်ာျပရဦးမလား”

“ရပါတယ္ညီမေလးရယ္ ငါ့ညီမေလးခုလို ျပဳံးျပဳံးရႊင္ရႊင္ျဖစ္ေနတာပဲ ဝမ္းသာပါတယ္”

အာလုပ္သံ ဝမ္းေခါင္းသံဆိုတာမ်ိဳးေတြမပါေအာင္ ေသာက္ေနတဲ့ေကာ္ဖီမသီးေအာင္ မနည္းထိန္းေျပာလိုက္ရသည္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဒီေလာက္အခ်ိန္တိုေလးအတြင္း မွာ အသစ္ဝယ္စရာမလိုသည့္ဖိနပ္ကိုပါ ရေအာင္ဝယ္လာနိုင္တယ္ဆိုေတာ့ ဒီေကာင္မေလးရဲ့ စီမံခန္႔ခြဲမွုစေကးကမေသး။ အိပ္ယာေပၚက်ရင္ေရာ သူ႔ကို ဘယ္လိုမ်ား စီမံခန္႔ခြဲဦးမလဲဆိုတာ ေတြးမိလိုက္ေတာ့ ေအာက္ကေကာင္က ေခါင္းေထာင္ထလာျပန္ေလသည္။ ေနဦးညီေလး ေရႊဥ ဥေပးမယ့္ငန္းကေလးေနာ္ အဟင္း ဗိုက္သြားမခြဲနဲ႔။ 

ေကာ္ဖီလက္စသတ္လိုက္ၿပီးunderground ပါကင္ကိုထြက္လာခဲ့သည္။ တလမ္းလုံး ရဲေက်ာ္သူလက္ေမာင္းကိုခ်ိတ္ကာ ဟိုလက္ၿငိဳးထိုးလိုက္ ဒီလက္ညႇိုးထိုးလိုက္နဲ႔ သြယ္သြယ္တေယာက္ ေပ်ာ္ျမဴးေနေလသည္။ ကားေပၚတက္ စက္ႏွိုးၿပီးျပန္ထြက္မယ္လုပ္ေတာ့ သြယ္သြယ္က ရဲေက်ာ္သူမ်က္ႏွာကို ေသခ်ာၾကည့္ၿပီး…

“ကိုႀကီး”

“ေဟ ဘာလဲဟ”

“အရမ္းေက်းဇူးတင္တယ္သိလား”

“ဟမ္ ဘာကိုတုန္းဟ”

“သမီးမနက္ကနဲ႔ အခု ေနရတာမတူေတာ့လို့ပါ”

“အရမ္းစိတ္ခ်မ္းသာတယ္လို့”

“အင္းပါကြာ”

“အဲ့ဒါကိုႀကီးေၾကာင့္”

“အင္ ဘာဆိုင္လို့လဲညီမေလးရယ္ ကိုလဲ ဘာမွမလုပ္ေပးရပါဘူးကြ”

“အင္း…ေသခ်ာၾကည့္ရင္ေတာ့ ဘာမွမလုပ္ေပးဘူး ဆိုေပမယ့္ အခုကိုႀကီးအနားမွာရွိေနတာနဲ႔ကို ခုနက စိတ္ညစ္တာေတြ အကုန္ေမ့ကုန္ၿပီေလ”

ဘာမွျပန္ေျပာလို့မရတာေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူျပဳံးသာေနလိုက္သည္။

“ကိုႀကီး”

“ေဟ ဘာတုန္းဟ”

ဟန္းဘရိတ္ျဖဳတ္ၿပီးထြက္ဖို့ျပင္ေနတဲ့ ရဲေက်ာ္သူတုန္႔သြားသည္။ သူ႔အတြက္ အခ်ိန္က အလြန္တန္ဖိုးရွိသည္မဟုတ္ပါလား။ စိတ္မရွည္သလို ျဖစ္သြားေသာေလသံေၾကာင့္ အားနာၿပီး လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို ျပဳံးစိစိၾကည့္ေနေသာ သြယ္သြယ့္မ်က္ႏွာဝင္းဝင္းေလးကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ကားပါကင္က မီးေရာင္မလင္းတလင္းေအာက္မွာ ျမင္လိုက္ရသည့္ စြဲမတ္ဖြယ္မ်က္ႏွာေလး။ ပါးမို့မို့ေလးေပၚက ပါးခ်ိဳင့္ေလးတဖက္နဲ႔ အေရာင္စိုစိုေလးနဲ႔ဖူးေနသည့္ ႏွုတ္ခမ္းေလးေတြ သူအျမဲတမ္း ႀကိတ္ဖို့ေတြးေနသည့္ ေကာင္မေလး။

ဟင္းးးး ဦးေႏွာက္ကိုအလုပ္ေပးလိုက္သည္။  ဒီအခ်ိန္ ဒီေနရာဘယ္လိုမွအဆင္မေျပ။ ၿပီးေတာ့ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္တင္စားေျပာရရင္ ယုံၾကည္မွု တည္ေဆာက္ေနသည့္အခ်ိန္။ သူ႔သက္ျပင္းခ်သံကို ေကာင္မေလးၾကားသြားသည္ထင့္ ခုနကထက္ ပိုျပဳံးလိုက္ၿပီးထပ္ေျပာသည္။

“ကိုႀကီးကိုေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို့”

ေအးကြာ ဒီေလာက္ျဖစ္လွတဲ့ေကာင္မေလး

ေခါင္းထဲေပၚလာသည့္အႀကံကို ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ ခ်က္ခ်င္းအသုံးခ်လိုက္သည္။

“အင့္”

သူ႔ပါးတဖက္ကိုေၾကာ္ျငာေတြထဲကလို ဆဖာင္းထားလိုက္ၿပီး လက္ၿငိဳးနဲ႔ထိုးျပလိုက္သည္။ ဒီအခ်ိန္ေရာက္မွေတာ့မထူးေတာ့ အရဲစြန္႔ကာ စမ္းလိုက္သည့္သေဘာ။ ရႊတ္ခနဲေဖာင္းထားတဲ့ ပါးတဖက္ေႏြးကနဲ ျဖစ္သြားသည္။

“ဟက္ပီးေဝါေနာ္ ကိုႀကီး”

မထင္မွတ္ထားပဲဝင္သြားသည့္အကြက္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ ျဖစ္သြားသည့္ ရဲေက်ာ္သူကို သတိေပးသလိုေျပာလိုက္သည့္ သြယ္သြယ့္အသံေၾကာင့္ ခ်က္ခ်င္းသတိျပန္ကပ္လိုက္ရေလသည္။ ဟန္းဘရိတ္ျဖဳတ္ကာ ေမာင္းထြက္လာခဲ့သည္။

သြယ္သြယ္တေယာက္ကေတာ့ ဖုန္းပြတ္ရင္း ႏွုတ္ဆိတ္ၿပီးလိုက္လာေလသည္။ တလမ္းလုံး တိတ္ဆိတ္လာတာမို့ ကန္ေတာ္ႀကီးနားေရာက္ေတာ့ ရဲေက်ာ္သူက စကားစလိုက္သည္။

“သြယ္ ေရေသာက္ခ်င္ရင္ပါတယ္ေနာ္”

“ဟင္ ကိုႀကီးကလဲ ေစာေစာကမေျပာဘူး သမီးေရေသာက္ခ်င္တာ ဟိုက ထြက္လာကတည္းကပဲ”

ရဲေက်ာ္သူဘာေျပာရမလဲမသိေတာ့။ သူကိုယ္တိုင္က ထြက္လာကတည္းက စိတ္နဲ႔လူနဲ႔သိပ္ကပ္တာမွ မဟုတ္တာ။ တံခါးၾကားက ေရဘူးကိုထုတ္ေပးလိုက္ေတာ့ ႏွုတ္ခမ္းေလးစူကာ တဂြက္ဂြက္နဲ႔ေမာ့ရွာေလသည္။ တခ်ိန္လုံး သြယ္သြယ့္ကိုၾကည့္ၿပီး ေရငတ္ေနတဲ့ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ေတာင္ သတိမရပဲ ကေလးမေလး ေရငတ္ေနမလားေတြးမိလိုက္တဲ့ ကိုယ့္ကိုကိုယ္ေတာင္ အံ့ၾသသြားေသးသည္။

ဟက္ပီးေဝါထဲေရာက္ျပန္ေတာ့လဲ ကားေပၚက ဆင္းကတည္းက လက္ေမာင္းကိုလာတြဲၿပီး တမ်ိဳးၿပီးတမ်ိဳး ပူဆာေနသည့္ ေကာင္မေခ်ာေလးေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူထိန္းထားသည့့္ စိတ္ေတြႂကြလာရေလသည္။

“ကိုႀကီး လက္သီးၿပိဳင္ထိုးရေအာင္ေနာ္”

လက္မွတ္ဝယ္ၿပီး သြယ္သြယ္ထိုးခ်င္သည္ဆိုသည့္ လက္ေဝွ႕စက္နားေရာက္ေတာ့ လက္အိတ္ေတြကို ကိုင္ၾကည့္ၿပီး မ်က္ႏွာကမဲ့ျပန္ေလသည္။

“ကိုႀကီး လက္အိတ္ေတြကနံေစာ္ေနတာပဲ မဝတ္ခ်င္ေတာ့ဘူး”

“ေအး အဲ့ဒါဆိုလဲတျခားဟာသြားေဆာ့တာေပါ့”

“အာ ကိုႀကီးဝတ္ၿပီးထိုးေလဗ်ာ ႏွေမ်ာစရာႀကီး”

“ဟ နင္ထိုးမယ္ဆိုလို့ လက္မွတ္ဝယ္လိုက္တာေလဟာ”

“မရဘူး ကိုႀကီးနဲနဲေတာ့ထိုးျပ”

ၿပိဳင္ျငင္းလို့လဲရမွာမဟုတ္တာေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ လက္အိတ္ကိုစြပ္လိုက္ၿပီး

ထိုးဖို့လုပ္ရပါေတာ့သည္။

ဖုန္း… ေဒါင္

“ဝိုးးးး မိုက္တယ္ေဟ့”

သုံးခ်က္ထိုးလို့အၿပီး သြယ္သြယ္က ရဲေက်ာ္သူပခုံးကို လာဖက္ၿပီး ခုန္ေပါက္ေနျပန္တာေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ ဆြဲထားရျပန္သည္။ သူမဆြဲလို့လဲ မရ၊

ေကာင္မေလးက ဒီေန႔ဘရာခပ္ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလး ဝတ္လာသည္ထင့္ ခုန္လိုက္တိုင္း ရင္အစုံက လွုပ္ရွားေနေလရာ ေဘးကစက္ကိုင္သည့္ ကာင္ေလးေတြပင္ အိေျႏၵမထိန္းနိုင္ေအာင္ မ်က္လုံးေတြက သြယ္သြယ့္ဆီေရာက္ေနေလသည္။

“ညီမေလး လာ သရဲရထားသြားစီးၾကမယ္ေလ”

႐ုပ္တည္နဲ႔လက္ကိုဆြဲကာေခၚလာေတာ့ ေကာင္မေလးကလဲ သူေခၚသည့္ေနာက္လိုက္လာေလသည္။ သူစီးခ်င္လွပါသည္ ဆိုေသာ သရဲရထားေပၚ စထိုင္ကတည္းက သြယ္သြယ္တေယာက္ ႏွစ္ေယာက္ထိုင္ ခုံအက်ယ္ႀကီးရွိရက္နဲ႔ ရဲေက်ာ္သူအနားကို အတင္းပူးကပ္ကာ ထိုင္ေလသည္။

“သြယ္ နင္စီးလို့ျဖစ္တယ္ေနာ္”

“ဟင္းဟင္း ကိုႀကီးဆီကသရဲကားေတြေတာင္ ယူၾကည့္ေနတာပဲဟာ”

မေၾကာက္ပါဘူးေျပာေနၿပီး သူ႔လက္ေမာင္းကို မလႊတ္တမ္းကိုင္ထားသည့္ သြယ္သြယ့္ကို ၾကည့္ရင္းျပဳံးမိသည္။  မတတ္နိုင္ ဘုရားေပးတဲ့ ဆုေတြပဲျဖစ္လိမ့္မည္။ အထဲစဝင္တာနဲ႔ သြယ္သြယ္တေယာက္ ေရာဂါတက္ပါေလေတာ့သည္။

ရဲေက်ာ္သူလက္ေမာင္းကို ကိုင္ထား႐ုံမက ရင္ခြင္ထဲကိုပါ အတင္းတိုးဝင္လာေတာ့သည္။

သရဲရထားဆိုတာကလဲ စထြက္တာနဲ႔ အေမွာင္ခန္းထဲ ဝင္သြားတာမို့ သြယ္သြယ္တေယာက္ ရဲေက်ာ္သူအနားတိုးရင္းသာ တိုးေနမိေတာ့သည္။ သူ႔ကိုအတင္းဖက္ထားသည့္ ေကာင္မေလးဆီက အေမႊးရနံ့ေတြ အထိအေတြ႕ေတြေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူခမ်ာလဲ သြယ္သြယ့္ကိုတိုးၿပီးသာဖက္ထားမိသည္။

တခ်က္တခ်က္ပခုံးကိုဖက္ရင္း သြယ္သြယ္က အတင္းရင္ခြင္ထဲတိုးဝင္လာတာေၾကာင့္ လက္ကပခုံးေပၚမွေခ်ာ္ၿပီး ရင္အုံမို့မို့ေပၚ ေရာက္သြားေလသည္။ ေကာင္မေလးကလည္း မသိခ်င္ေယာင္ပဲေဆာင္ေနသလား ေၾကာက္ေနလို့ တကယ္ပဲမသိသလားမသိ။ သူ႔ရင္ခြင္ထဲကေန ေခါင္းကိုမေဖာ္ေတာ့။ ပခုံးေပၚက ေက်ာ္ၿပီးကိုင္ရတာလည္း သိပ္အဆင္မေျပျပန္သျဖင့္ သြယ္သြယ့္ခါးကို ေ့ပာင္းဖက္ၾကည့္လိုက္သည္။

ေအာက္ကေနပင့္ကိုင္ေတာ့ ပိုၿပီးထိထိမိမိရွိသလိုပင္

ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးေပၚကေက်ာ္ကာ နို့အုံေလးေပၚကို လက္ကထိထိမိမိႀကီး ေရာက္သြားတာေတာင္ မ႐ုန္းပဲ ရင္ခြင္ထဲသာ အတင္းတိုးဝင္ေနတာေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူ အတင့္ရဲလာသည္။ ေသခ်ာကိုင္ၾကည့္မိေတာ့မွ သူထင္ထားတာ မွန္ေနေၾကာင္း သိရေလသည္။

သြယ္သြယ့္ဘရာေလးက ေတာ္ေတာ္ေလးကို အသားကေပ်ာ့သည္။ အိစက္ေနသည့္ ရင္သားလုံးလုံးေလးေတြကို တိုက္ရိုက္ကိုင္ေနရသလိုပင္ အရသာရွိလွသည္။ 

ဖ်က္ကနဲ ရင္သားအလည္ေလာက္ကို စမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ စူတင္းမာေတာင္ေနသလို ရင္သီးေလးတဖက္ကို အထိအေတြ႕ အရသိလိုက္ရသည္။ အိုး ဒီေကာင္မေလး အရွိန္တက္ေနတဲ့ပုံပဲ အခန္းထဲမွာကမ္မရာေတြ တပ္ထားတာေၾကာင့္ သိပ္မလွုပ္ရွားေတာ့ပဲ သြယ္သြယ့္ခါးေလးကိုသာ ဟန္မပ်က္ ဖက္ထားလိုက္သည္။ ဒီအဆင့္ေလာက္ရရင္ မဆိုးေတာ့ဘူးလို့ ပဲကိုယ့္ဟာကိုယ္ သက္မွတ္လိုက္သည္။

ရထားတပတ္ျပည့္သြားလို့ လမ္းျပန္ေလၽွာက္ေတာ့ သြယ္သြယ္က ရဲေက်ာ္သူအနားပိုကပ္လာသည္။

တခ်က္တခ်က္တြဲထားရင္း ရဲေက်ာ္သူလက္က ရင္အုံမို့မို့ေလးကို ထိေနတာေတာင္ မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနသျဖင့္ ရဲေက်ာ္သူ အားတက္လာေလသည္။

“ကိုႀကီး တခုခုေသာက္ရေအာင္ေနာ္”

“ေသာက္ေလ ဘာေသာက္ခ်င္လဲ လာ ဟိုဆိုင္ေလးထဲ သြားၾကည့္မယ္”

“အာ အဲ့မွာရွိမယ္ မထင္ဘူးေနာ္”

“ညည္းက ဘာေသာက္ခ်င္လို့လဲေျပာေလ ရမွာပါဟ”

“SPY  ေအးေအးေလး ေသာက္ခ်င္တာဗ်”

ဟိုက္ရွားဘား  ရဲေက်ာ္သူကိုယ့္နားေတာင္ ကိုယ္မယုံခ်င္ေတာ့ ကံဇာတာက ေတာက္ေလ်ာက္တက္ေနေလၿပီ။ တခ်ိဳ့လူေတြ မူးလာရင္ ေျပာရဆိုရတာ ပိုအဆင္ေျပတယ္ဆိုတာ အေတြ႕အၾကဳံအရ သိေနသည္။ ေတာ္႐ုံေကာင္မေလးေတြ မူးၿပီးရစ္တာ ေလာက္ကေတာ့ ဘယ္လိုထိန္းရမလဲဆိုတာ သူေကာင္းေကာင္းညက္သည္။ ဒီေကာင္မေလး မူးလာရင္ေရာ ဘယ္လိုေနမလဲမသိ။  မီးစင္ၾကည့္ကဖို့ပဲ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။

“ဒီမွာေတာ့ ရမယ္မထင္ဘူး ညီမေလးရဲ့”

“ဒါဆိုလဲျပန္ထြက္ၾကမယ္ေလ အျပင္က်မွဝယ္ၿပီး ေအးေဆးထိုင္ေသာက္တာေပါ့”

“ေအးဒါဆိုကားထဲဝင္ႏွင့္ ကိုဖုန္းဆက္ဦးမယ္”

သြယ္သြယ္ကားစက္ႏွိုးၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္ေတာ့ ေဇာ္ႀကီးဆီဖုန္းေခၚရသည္။

စာေမးပြဲေျဖစဥ္တုန္းက ရဲေက်ာ္သူနဲ႔ႏွစ္ေယာက္ စပ္တူဝယ္ထားတဲ့ တိုက္ခန္းက ဒီေန႔အားမအား။

ဖုန္းဆက္ေတာ့ စက္ပိတ္ထားပါသည္ပဲ လာသည္။

 ဒါဆိုေသခ်ာၿပီ။ ဒီေကာင္ ရန္ကုန္မွာမရွိေတာ့ တိုက္ခန္းမွာ ဘယ္သူမွမရွိ အဆင္ေျပရင္ အဲ့ဒီကိုပဲတန္းသြားေတာ့မည္ စိတ္ကူးလိုက္သည္။

convenient store ေလးေတြ႕ေတာ့ သြယ္သြယ္ေသာက္ခ်င္သည့္ SPY ဆင္းဝယ္ဖို့ လုပ္သည္။ သြယ္သြယ္လိုခ်င္သည့္ အေရာင္စုံမရ အနီနဲ႔အနက္သာရွိတာေၾကာင့္ လိုလိုမယ္မယ္ ၃ပုလင္းစီဝယ္ သူ႔အတြက္ကေတာ့ ျမန္မာ၁ပုလင္းနဲ႔ျမည္းလို့ ေကာင္းမယ့္ဟာေလးေတြ လိုက္ေရြးလိုက္သည္။ အဆာေျပစားဖို့ ေပါင္မုန္႔ေလာက္ပဲ ဝယ္လိုက္ေတာ့သည္။

အေရးႀကီးသည့္ အေဖာ္ကေတာ့မလိုေတာ့ သူ႔ကားထဲမွာ ပါၿပီးသား ရဲေက်ာ္သူတို့က အဲ့သလိုပင္ ေထာင့္ကေစ့သည္ ။ အထုတ္ႀကီးႏွစ္ထုတ္နဲ႔ထြက္လာတဲ့ ရဲေက်ာ္သူကိုျမင္ေတာ့ သြယ္သြယ္က ထြက္လာၿပီး ကူဆြဲေပးရွာသည္။

“ဟူး ေမာသြားတာပဲ တလုံးေလာက္ ေသာက္မယ္ေနာ္”

ရဲေက်ာ္သူကလဲေသာက္ေစခ်င္ေနတာမို့ dashboard ထဲက ေခါက္ဓားေလးထုတ္ကာ ေဖာက္ေပးလိုက္သည္။ ကားမေမာင္းေသးပဲ ပုလင္းနဲ႔ ႏွုတ္ခမ္းကိုေတ့ၿပီး ေမာ့ေနတဲ့ ေကာင္မေလးကို ေအးေဆးထိုင္ေငးေနလိုက္သည္။

“အယ္ ကိုႀကီးကဘာၾကည့္တာလဲ”

“ၾကည့္ေကာင္းလို့ေလ”

တည့္တည့္ေျပာလိုက္ေသာ္လည္း သြယ္သြယ္ကအျပဳံးမပ်က္။

“ေသာက္ခ်င္လဲေသာက္ပါ ကိုႀကီးရယ္ အင့္”

“ေသာက္ပါဘူးကြာ ကားေမာင္းရဦးမယ္”

“ဟဟ စပိုင္ေလးတငုံနဲ႔ မူးမွာစိုးတယ္ေပါ့ေလ သေဘာသေဘာ”

“ကဲ ဘယ္သြားမလဲ ကေလးမ”

“ေလၽွာက္ေမာင္းဗ်ာ သမီးကထိုင္ေသာက္မယ္ ခိခိ”

“ေအးပါကြာ မင္းစိတ္ခ်မ္းသာရင္ၿပီးတာပါပဲ”

“တိုင္းျပည္လဲ ေအးခ်မ္းတယ္လို့ေျပာခ်င္တာ မွတ္လား ဟင္းဟင္း ရပါတယ္”

စပိုင္ကိုေရေသာက္သလို တဂြက္ဂြက္နဲ႔ေမာ့ေနတာေၾကာင့္ ကားစထြက္ခ်ိန္တြင္ ပုလင္းတဝက္က က်ာ္သြားေလသည္။

သြယ္သြယ့္မ်က္ႏွာျဖဴျဖဴေလးမွာလဲ ပန္းေရာင္သန္းလာေတာ့သည္။

ေျပာတဲ့စကားေတြကလည္း အရင္ကထက္ ပိုရင္းႏွီးလာသည္။ သူနဲ႔၆ႏွစ္ေလာက္ကြာတဲ့ အကိုတေယာက္လိုမဟုတ္ေတာ့ပဲ ငယ္ေပါင္းႀကီးေဖာ္ သူငယ္ခ်င္းတေယာက္ကို ေျပာေနသလို အလုပ္ထဲက အတင္းလည္းေျပာသည္။ သူငယ္ခ်င္းေတြအေၾကာင္း ႐ုပ္ရွင္ေတြအေၾကာင္းႏွင့္ တြဲခဲ့ဖူးသမၽွဘဲေတြ အေၾကာင္းစုံသြားသည္။ ေနာက္တပုလင္း ဖင္ကပ္ေလာက္ က်န္ေတာ့စကားစျပတ္သြားသည္။

“ကိုႀကီး”

“ေဟ လို့”

“သမီးတေယာက္တည္းေသာက္ရတာ ပ်င္းလာၿပီဗ်ာ နဲနဲကူေသာက္ေပးပါလားလို့”

ဒီေလာက္ဆိုေကာင္မေလး မွန္ ေနေလာက္ၿပီမွန္း သိလိုက္သည္ ။မ်က္ႏွာတခုလုံးလဲ ရဲပေတာင္း ခတ္ေနေလၿပီ။

“လက္မအားပါဘူး ညီမေလးရယ္ ကားေမာင္းေနတဲ့ဟာကို”

“မီးတိုက္မယ္ေလ”

“ေအး အာ့ဆိုနဲနဲေသာက္မယ္”

သူ႔ဆီကအေျဖစကားရတာနဲ႔သြယ္သြယ္က ထိုင္ခုံခါးပတ္ကိုခၽြတ္သည္။ ကားအသြားအလာ ရွုပ္ေနသျဖင့္ လွည့္မၾကည့္နိုင္။ မ်က္လုံးေထာင့္ကေန ရိုးတိုးရိပ္တိတ္ေလာက္သာ့ျမင္ေနရသည္။ ပုလင္းထဲက လက္က်န္ကို ေကာက္ေမာ့လိုက္ကာ ရဲေက်ာ္သူ၏ပုခုံးကို ဖက္လိုက္ၿပီး ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းလာေတ့တာေၾကာင့္ မ်က္လုံးျပဴးသြားရသည္။ မ်က္လုံးေလးမွိတ္ၿပီး သူ႔ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးနဲ႔ စပိုင္လာတိုက္ေနေသာ ေကာင္မေလး မ်က္ႏွာနီနီေလးဆီက မိတ္ကပ္နံ့  hair coat လိုလိုအနံ့သင္းသင္းေလးေတြ ဆပါင္းလိုက္ေတာ့ ညီေတာ္ေမာင္က ထိန္းမနိုင္ သိမ္းမရကို ဒါသႀကီးလာေတာ့သည္။ 

ရဲေက်ာ္သူႏွုတ္ခမ္းကိုနဲနဲဟေပးလိုက္ေတာ့ သြယ္သြယ္ငုံထားသည့္ စပိုင္ေအးေအးေလးက ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္ခုၾကားကျဖတ္စီးကာ သူ႔ပါးစပ္ထဲ ေရာက္လာေတာ့သည္။ ခ်ိဳျမသည့္စပိုင္အရသာ ေမႊးအီေနသည့္ႏွုတ္ခမ္းနီေအာက္က ႏွုတ္ခမ္းပါးပါးေလးရဲ့ အရသာကိုပါ ခံစားလိုက္ရသည္။

ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းျပန္ကြာသြားေတာ့မွ ရဲေက်ာ္သူတေယာက္ ေဘးဘီျပန္ၾကည့္ရသည္၊

သူ႔ကားက မွန္စေတကာကပ္ထားတာေၾကာင့္ အျပင္ကေတာ့ မျမင္နိုင္ပါ၊ ဒါေပမယ့္ ဒီေကာင္မေလးေသာင္းက်န္းေနတာေၾကာင့္ ေဘာင္းဘီထဲက အေကာင္ကေတာ့ မာထန္ေနေလၿပီ။

“ကိုႀကီး SPYႀကိဳက္သြားၿပီမွတ္လား ခစ္ခစ္”

လူႀကီးရွက္ေတာ့ ရယ္ဆိုသလိုပဲ ရဲေက်ာ္သူတဟဲဟဲပဲ လုပ္ေနရသည္။ ဒီလိုမ်ိဳးလာတိုက္မွေတာ့ မႀကိဳက္ပဲေနပါ့မလား။

“ဒီတခါအမဲေသာက္မယ္ေနာ္ ႀကိဳက္တယ္မွတ္လား”

အသာေခါင္းၿငိမ့္ျပလိုက္သည္။ သူ႔ဖာသာသူ ေဖာက္ၿပီးေမာ့မယ္လုပ္ၿပီးမွ…

“ေမ့သြားလို့ လူႀကီးကိုဦးခ်ရမွာ ကန္ေတာ့ ကန္ေတာ့”

ဒီတခါေတာ့စပရိုက္လုပ္တာမဟုတ္ေတာ့သျဖင့္ ရဲေက်ာ္သူအသင့္ေစာင့္ေနလိုက္သည္။ ပုလင္းကို လက္ကမခ်ပဲလက္တဖက္နဲ႔သူ႔ပခုံးကိုဖက္ကာႏွုတ္ခမ္းေလးေထာ္ၿပီးလာကပ္ေလသည္။ ရဲေက်ာ္သူကလည္း အလိုက္သင့္ပင္ သြယ္သြယ့္ႏွုတ္ခမ္းစူစူေလးကို ျပန္စုပ္ထားလိုက္သည္။ သြယ္သြယ့္ႏွုတ္ခမ္းႏွစ္လႊာဟလာကာ အရည္ေအးေအးက သူ႔ပါးစပ္ထဲဝင္လာသည္။

ဝင္လာသမၽွကို ခ်က္ခ်င္းမ်ိဳခ်လိုက္ႀကီး ခပ္ျပင္းျပင္းေလးထပ္စုပ္လိုက္ေတာ့ သြယ္သြယ့္ေအာက္ႏွုတ္ခမ္းေလးက သူ႔ပါးစပ္ထဲပါလာေတာ့သည္။ 

ေကာင္မေလးဆီက အင့္ကနဲ ညည္းသံေလးထြက္လာ မ်က္လုံးဖြင့္ၾကာ ကည့္ၿပီးျပန္ပိတ္သြားသည္။ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းကေတာ့ ေတ့ထားဆဲပင္ ရဲေက်ာ္သူက ေနာက္တဆင့္တိုးကာ သြယ္သြယ့္အေပၚႏွုတ္ခမ္းေလးကို လၽွာေလးနဲ႔ ထိုးကလိေပးလိုက္သည္။ အြန္း သူကေလးကလဲ ေခသူမဟုတ္ပါေခ်။

ရဲေက်ာ္သူလၽွာကို သူ႔လၽွာေအးေအးေလးနဲ႔ တုန္႔ျပန္ေလသည္။ ေမႊးပ်ံ႕ခ်ိဳအီေနေသာ ဒီႏွုတ္ခမ္းေလးကြာသြားမွာ ရဲေက်ာ္သူ ေၾကာက္လာမိသလိုလို။ သြယ္သြယ္ကေတာ့ မ်က္စိမွိတ္ကာသူ႔ႏွုတ္ခမ္းကို အငမ္းမရစုပ္ေနဆဲပင္။

ဒီပုံအတိုင္းမျဖစ္ေတာ့သျဖင့္ ကားကိုအရွိန္ေလၽွာ့ လမ္းေဘးကပ္ေမာင္းလိုက္ကာ လက္တဖက္နဲ႔ သြယ္သြယ့္ခါးေလးကို ျပန္ဖက္ထားလိုက္သည္။

“လာ ထိုင္ေတာ့ ညီမေလး”

မ်က္လုံးျပန္ဖြင့္ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းကြာသြားၿပီး ျပန္ထိုင္ေတာ့မယ့္ သြယ္သြယ့္ကို ရဲေက်ာ္သူအလြတ္မေပးေတာ့ပဲ ခါးက်င္က်င္ေလးကို ဖက္ထားတဲ့လက္နဲ႔ပင္ သူ႔ေပါင္ေပၚကို ဆြဲခ်လိုက္သည္။ သြယ္သြယ္ကလဲ အလိုက္တသိ တံခါးဘက္ကို ေရႊ႕ထိုင္ကာ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွီထားလိုက္သည္။

“ဟြန္း လူဆိုးႀကီး သူပဲထိုင္ေတာ့ဆိုလို့ ဒီက တကယ္ထိုင္ေတာ့မလို့ဟာကို”

“ခုလဲ ထိုင္ေနတာပဲေလကြာ”

“ထိုင္တာေတာ့ ထိုင္တာေပါ့ ကိုႀကီးရဲ့ ေအာက္က အခၽြန္နဲ႔ထိုးေနလို့ ခစ္ခစ္”

သူ႔အငယ္ေကာင္ကသြယ္သြယ့္ကို ေထာက္မိေနေၾကာင္းေျပာတာျဖစ္သည္။ အေျခအေနက ေျပာင္းလဲသြားတာ ျမန္လြန္းလွတာေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူပင္ မေနတတ္မထိုင္တတ္ျဖစ္ရသည္။

“နဲနဲတိုက္ဦးကြာ”

ဒီတခါေတာ့ ေအးေအးေဆးေဆးျဖစ္သြားၿပီမို့ ရဲေက်ာ္သူက အရင္ေတာင္းလိုက္သည္

“အင္း တိုက္မယ္ ဒီတလုံးကိုႀကီးပဲေသာက္ေတာ့ မီးမေသာက္ခ်င္ေတာ့ဘူး”

ေနာက္ထပ္ႏွစ္ခါေလာက္ သြယ္သြယ္တိုက္တဲ့ စပိုင္ေသာက္ႀကီး ရဲေက်ာ္သူစိတ္မထိန္းခ်င္ေတာ့ လမ္းသြယ္တခုထဲဝင္ခ်လိုက္ၿပီး ကားထိုးရပ္လိုက္ေတာ့သည္။ အခုမွ လက္ႏွစ္ဖက္လုံးအားသြားတာေၾကာင့္ အားေနတဲ့လက္ေတြကို သြယ္သြယ့္ကိုယ္လုံးေလးေပၚကို ပို့ပစ္လိုက္ေတာ့သည္။ လက္တဖက္က ေနာက္ေက်ာဘက္ကေန သိုင္းဖက္ၿပီး က်န္လက္တဖက္ကိုေတာ့ အေရွ႕ပိုင္းမွာ အလုပ္ေပးထားလိုက္သည္။ တင္ပါးလုံးလုံးေလးကိုကိုင္ရင္း ညႇစ္လိုက္ေတာ့ သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွီေနသည့္ သြယ္သြယ့္ထံမွ အသံထြက္လာသည္။

“အ....ကိုႀကီးကလဲ နာတယ္ဗ် ….အူး”

ေခါင္းေမာ့လာသည့္ေကာင္မေလးခမ်ာ စကားဆုံးေအာင္ေတာင္ မေျပာလိုက္ရ ရဲေက်ာ္သူက ႏွုတ္ခမ္းခ်င္း ဂေဟဆက္ပစ္လိုက္ျပန္သည္။ လက္တဖက္ကလည္း အကၤ်ီေအာက္ထဲထိုးထည့္ကာ ဗိုက္သားရွပ္ရွပ္ေလးေတြကို ပြတ္သပ္ေပးေနလိုက္သည္။

“အြန္း ယားတယ္ဆို”

ဝမ္းျပင္သားဝင္းဝင္းေလးေတြက အကၤ်ီေအာက္ကေန ေပၚထြက္လာသည္။ ရဲေက်ာ္သူလက္ကို အေပၚတဆင့္တင္လိုက္သည္။ ဘရာေပ်ာ့ေပ်ာ့ေလးေအာက္က လိမ္ေမာ္သီးခပ္ႀကီးႀကီး အရြယ္ေလာက္ ရင္သားႏုႏုေလးေတြက သူ႔လက္ေအာက္ကို ေရာက္သြားသည္။ ႏွုတ္ခမ္းခ်င္းကပ္ကာ လၽွာခ်င္းတိုက္ပြဲဆင္ေနရေသာ သြယ္သြယ့္ဆီက မပီမသ ညည္းညဴသံေလးမ်ား ပြင့္အံက်လာေတာ့သည္။ ဘရာကိုပင့္တင္လိုက္ၿပီး ရင္သီးေလးေတြကို ပြတ္ေခ်ေပးလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ သြယ္သြယ္တေယာက္ ေကာ့ပ်ံေနေလေတာ့သည္။

“အ ရွီးး ကို ကိုႀကီးရာ ဘာေတြလုပ္ေနတာလဲ အင့္”

သြယ္သြယ့္လက္ထဲကပုလင္းကိုယူလိုက္ၿပီး တံခါးေဘာင္က ခြက္ထဲပစ္ထည့္လိုက္သည္။ လက္ကို အကၤ်ီေအာက္ျပန္ထည့္ရင္း ရင္အုံမို့မို့ေလးႏွစ္ဖက္ကို တလွည့္စီပြတ္ေပးကာ လည္တိုင္ေက်ာ့ေက်ာ့ေလးဆီ ခပ္ဖြဖြနမ္းလိုက္သည္။ ၿပီးေတာ့ ဖန္စီနားကပ္ေလး ကပ္ထားသည့္နားရြက္ဖ်ားေလး...

သြယ္သြယ့္ညည္းသံက တျဖည္းျဖည္း ပိုက်ယ္လာသည္ ။

ရဲေက်ာ္သူကလည္း လက္တဖက္ကို သြယ္သြယ့္ရင္ဘတ္ေပၚမွာ အလုပ္ေပးထားၿပီး မ်က္ႏွာဝင္းဝင္း ပါးမို့မို့နဲ႔ လည္တိုင္ေဖြးေဖြးေလးေတြေပၚ အဆက္မျပတ္ အနမ္းမိုးရြာခ်ေနမိသည္။ သူ႔ကို ခပ္တင္းတင္းဖတ္ထားသည့္ သြယ္သြယ့္တကိုယ္လုံး တုန္ယင္လာသည္။ ကာမခလုပ္ေတြ တခုၿပီးတခုဖြင့္လာတာေၾကာင့္ သြယ္သြယ္တေယာက္ အရွိန္တက္ေနေလသည္။

နို့အုံေလးေပၚက လက္ကိုျပန္ေလၽွာခ်ကာ ခါးကေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကို ျဖဳတ္ေတာ့ သြယ္သြယ္မ်က္လုံးျပန္ပြင့္လာသည္။

“ကိုႀကီး”

ရဲေက်ာ္သူျပန္မထူးပဲ သြယ္သြယ့္မ်က္ႏွာကိုသာ လိုက္ဖတ္ေနမိသည္။ သူမ်ား လက္လြန္သြားလားဆိုၿပီး စိတ္ပူမိသြားတာလဲ ပါသည္။ အေတာ္ၾကာၾကာ သူတို့စိုက္ၾကည့္ေနၾကၿပီးေနာက္ သြယ္သြယ့္ဆီက မထင္မွတ္တဲ့စကားထြက္လာေလသည္။

“လူႀကီးကို ဦးခ်ရတယ္ဗ် သိလား ခိခိ”

ရဲေက်ာ္သူေပါင္ေပၚကျပန္ဆင္းကာ သူ႔ခုံမွာ သူသြားျပန္ထိုင္လိုက္သည္။ သူ႔ကိုတြဲထားသည့္ လက္တဖက္ကိုေတာ့မလႊတ္ေသး ရဲေက်ာ္သူ ရင္ထဲေတာ့ ကုလားဘုရားပြဲ လွည့္ေနေလၿပီ။ ဘယ္လိုမ်ားဦးခ်ခ်င္ေနလဲမသိ

ခုံမွာထိုင္ၿပီးမွ သူ႔ဘက္ကိုခါးကိုင္းလာၿပီး ေဘာင္းဘီၾကယ္သီးကို လာျဖဳတ္ေတာ့သည္။

ရဲေက်ာ္သူရင္ခုန္သံေတြျမန္လာသည္ ။ ေဘာင္းဘီကို အလိုက္သင့္ေလၽွာခ်ေပးလိုက္ေတာ့ ေအာက္ခံထဲက အစြမ္းကုန္တင္းမာေနေသာ ညီေတာ္ေမာင္က ခုံးခုံးႀကီးထေနေလသည္။ လက္ႏုႏုေလးတဖက္က ေဘာင္းဘီေပၚကေန လာပြတ္ေတာ့ ေအာက္ကေကာင္ကလည္း သေဘာတူေၾကာင္း ဆတ္ကနဲဆတ္ကနဲ ေခါင္းၿငိမ့္ျပ၏။

“ခိခိ သနားပါတယ္ေနာ္ သူ႔ခမ်ာအျပင္ေလး ဘာေလးထြက္ခ်င္ေနမွာပဲ”

ေဘာင္းဘီထဲကေန သြယ္သြယ္ကပဲ ဆြဲထုတ္လိုက္သည္။ အျပင္ကိုေရာက္သည္ႏွင့္ ရဲေက်ာ္သူပစၥည္းက ဒုံးပ်ံႀကီးလို မိုးေပၚေထာင္ေနေတာ့သည္။ ေခၽြးေစးေတြျပန္ၿပီး ေအးစက္ေနသည့္ လက္ကေလးနဲ႔လီးႀကီးကို လာကိုင္ဆုပ္ထားရင္း ေသေသခ်ာခ်ာ ကိုင္ၾကည့္ေနေသးသည္။  မ်က္လုံးကေလးျပဴးကာ ခါးကိုင္းၿပီး သူ႔လီးကိုလာကိုင္ၾကည့္ေနသည့္ အပ်ိဳမေလးကိုၾကည့္ရင္း ရဲေက်ာ္သူေသြးေတြ ဆူပြက္လာသည္။

“ႁပြစ္”

“အားး ရွီး”

မေျပာမဆိုနဲ႔ကိုင္ထားရင္း ႏွုတ္ခမ္းဖူးဖူးေလးထဲ ထိုးထည့္ၿပီး စုပ္လိုက္တာေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူ ေကာ့တက္သြားသည္။ မ်က္စိဖြင့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လီးကိုလက္ထဲမွာ ဆုပ္ထားၿပီးသူျဖစ္ေနတာကို ျပဳံးစိစိလုပ္ကာ ၾကည့္ေနသည့္မ်က္ႏွာလွလွေလးကို ျမင္လိုက္ရသည္။ ဒီေကာင္မေလးစပရိုက္လုပ္တာ ႏွစ္ခါရွိေနၿပီျဖစ္သည္။  

လူႀကီးကို ဦးခ်မယ္ဆိုကတည္းက သူ႔ကို တခုခုလုပ္ေပးေတာ့မယ္ ဆိုတာသိပါသည္။ ဒါေပမယ့္ လက္ကေလးနဲ႔ကိုင္ၿပီး ဂြင္းတိုက္ေပးမယ္လို့ပဲ ေမၽွာ္လင့္ထားတာ အခုလိုတန္းၿပီး ပါးစပ္ထဲထိုးထည့္လိုက္ေတာ့ အေတြ႕အၾကဳံ ရင့္လွပါၿပီဆိုတဲ့ ရဲေက်ာ္သူပင္ အငိုက္မိသြားရသည္။ ဘာမွျပန္မေျပာနိုင္ပဲ ၾကည့္ေနသည့္ ရဲေက်ာ္သူကို မ်က္စိတဖက္မွိတ္ျပလိုက္ၿပီး သြယ္သြယ့္ေခါင္းကေလး ျပန္ငုံ႔သြားပါေတာ့သည္။ 

လိင္တံအဖ်ားေလးကိုငုံၿပီး ေမးသိုင္းႀကိဳးနားကို လၽွာေလးနဲ႔ပြတ္ဆြဲေနသည္။

ၿပီးေတာ့ပါးစပ္ထဲက ျပန္ထုတ္လိုက္ကာ ထိပ္ဖူးနဲ႔ဒစ္ပတ္လည္ကို သူ႔လၽွာဖ်ားကေလးနဲ႔ လၽွက္ျပန္သည္။

"ဟားးး''

အရသာထူးေၾကာင့္ ရဲေက်ာ္သူလိင္တန္ႀကီးက ေပါက္ကြဲထြက္ေတာ့မတတ္ကို တင္းမာလာေတာ့သည္။ ဒီေကာင္မေလးစုပ္ေပးတာ တကယ္ေတာ့ ဘာမွမဟုတ္ ၾကည့္ရတာ အေတြ႕အၾကဳံမရွိမွန္း သိသာလွသည္။ ဒါေပမယ့္ အျမဲတမ္းအုပ္ဖို့ႀကံေနခဲ့တဲ့ ေကာင္မေလး သူမ်က္စိအစာေကၽြးေနက်ေကာင္မေလး။ ညီမေလးတေယာက္လို ထိန္းသိမ္းၿပီး ဆက္ဆံလာခဲ့ရေသာ ေကာင္မေလးက သူ႔လိင္တံကို အားရပါးရစုပ္ေနတာကို ျမင္ေနရတာနဲ႔ကို အရသာရွိေနၿပီျဖစ္သည္။

ေနာင္မ်ားမွပုေလြမည္သို့မွုတ္ရသည္ဆိုတာ ဆက္ပို့ခ်ဖို့စိတ္ကူးလိုက္သည္။ သူ႔ေပါင္ၾကားထဲ မ်က္ႏွာအပ္ေနသည့္သြယ္သြယ့္ကို ပခုံးေလးက ကိုင္ၿပီးထူလိုက္သည္။

"ဟင္ ဘာလဲ မေကာင္းဘူးလား"

"ဒီေနရာမွာမေကာင္းပါဘူးကြာ တေနရာသြားၾကရေအာင္ေနာ္"

"အင္း ၿပီးေရာ လမ္းမွာေတာ့ စပိုင္ေသာက္ၾကမယ္ေနာ္"

အလြန္အလိုက္သိလွေသာညီမေလးပင္

မူးေနတာေတာ့ မျဖစ္နိုင္ေတာ့ အိမ္ေရာက္မွပင္ ေအးေဆးေမးၾကည့္ေတာ့မည္လို့ စိတ္ကူးလိုက္သည္။

#Credit

ဆုတောင်း ( ပထမပိုင်း )
■■■■■■■■■■■■■

“ကိုကြီး ဒီတခေါက်ပြန်လာတာသမီးအတွက် ဘာမှလဲ ပါမလာဘူးနော်”

“အေးကွာ ဒီတခေါက်ညဘက်ကြီး လေဆိပ်ဆင်းရတာလေ ညီမလေးရဲ့ ဆိုင်တွေ ပိတ်ကုန်လို့”

“ဟင်း ပြောတာပဲ အရင်တခေါက်ကရော ဘာထူးလို့လဲ”

အခုမှအိမ်ပေါ်ရောက်လို့ထိုင်နေတုန်း အနားလာကပ်ပြီး ရန်လာတွေ့နေသော သွယ်သွယ့်ကြောင့် ရဲကျော်သူတယောက် အသည်းယားသွားရသည်။

“အဲ့ဒါထားပါဦးဟာ နင်လိုချင်တာအကုန်ရန်ကုန်မှာ ဝယ်လို့ရပါတယ် အခုက ဘယ်ကပြန်လာတာတုန်း လုပ်စမ်းပါဦး”

“အလုပ်လေ အလုပ် ဘာဖြစ်လို့လဲ”

“နာရီကိုပြောတာညီမလေး ဘယ်နှနာရီရှိပြီလဲ ဆိုတာပြောတာ ဒီအချိန်မှပြန်ရောက်ရအောင် နင့်အလုပ်ကမှော်ဘီမှာလား သန်လျင်မှာမို့လို့လား”

“ကျွစ် တိုးတိုးနေစမ်းပါကိုကြီးရာ လေပါတယ်”

မြှားဦးက သူ့ဘက်ပြန်လှည့်သွားတာကြောင့် သွယ်သွယ်တယောက် ခေါင်းကုတ်ပြီးအနားက ပြန်လစ်သွားသည်။

ရဲကျော်သူသည် မနေ့ညကမှ ရန်ကုန်ကိုပြန်ရောက်တာမို့ ဒီနေ့ညနေမှပဲ ယောက်ခမတွေအိမ်ကို အလည်လာဖြစ်တာဖြစ်သည်။ အင်ဂျင်နီယာဘွဲ့ရပြီးမှ ရူးကြောင်မူးကြောင်နဲ့ သင်္ဘောလိုက်ဖြစ်ကာ လေးလလောက် သွားလိုက်ပြန်လာရင် ပျော်သလောက်ထိုင်နေလိုက်နဲ့ သံသရာလည်နေတတ်သူတဦးဖြစ်သည်။ သားသမီးကလဲ မရှိတာတကြောင်း မိန်းမကလဲ သူ့အလုပ်နဲ့သူဖြစ်တာတကြောင်းကြောင့်သာ ဒီလိုခေတ် ကြပ်ကြီးထဲမှာ သူတို့လင်မယားနှစ်ယောက် အဆင်ပြေပြေနေနိုင်ကြခြင်းဖြစ်သည်။

ရဲကျော်သူမှာ မွေးချင်းမရှိသလိုမိဘများကလဲ နယ်မှာဆိုတော့ မိန်းမဘက်က မိသားစုနဲ့သာ အနေများလေသည်။ သူတို့နှစ်ယောက်တည်းနေဖို့ တိုက်ခန်းလေးတခန်းဝယ်ထားပြီး သူရန်ကုန်ပြန်ရောက်နေချိန်များမှာသာ ထိုတိုက်ခန်းမှာနေဖြစ်ပြီး သူမရှိသည့်အချိန်များတွင် မိန်းမဖြစ်သူက မိဘအိမ်မှာပြန်နေတတ်သည်။

အခုလဲ မနေ့ည၉နာရီကျော်မှပြန်ရောက်သည်မို့ သူတို့တိုက်ခန်းမှာပဲ အထုတ်တွေချပြီး သင်္ဘောသားတို့ထုံးစံအတိုင်း အကြွေးတွေကို အတိုးနှင့်ဆပ်နေခဲ့ပြီး ညနေစောင်းမှ ယောက်ခမတွေအိမ်ကို ရောက်လာခြင်းဖြစ်လေသည်။

“ဟိုကောင်မလေးဘာဖြစ်လဲပြော”

ရဲကျော်သူအနောက်လိုက်လာသည့် သူသူ့အသံဖြစ်သည်။ ညီအစ်မသုံးယောက်ထဲမှာ အကြီးဆုံးဖြစ်တာကြောင့် ညီမငယ်တွေအပေါ် သြဇာညောင်းသူလည်းဖြစ်သည်။ အခုလဲ အိမ်ထဲဝင်ရုံရှိသေးညီမလတ်ဖြစ်သူ သွယ်သွယ်ကို ရုံးယူနီဖောင်းနဲ့မြင်လိုက်တာမို့ တိုင်ကနာရီဆီကို မျက်လုံးကအလိုလိုရောက်သွားကာ ပါးစပ်က အထက်ပါစကားထွက်သွားခြင်းဖြစ်သည်။

“ဘာမှမဖြစ်ပါဘူး မကြီးကလဲ”

“အေး ကြောင်တောင်တောင်လာမလုပ်နဲ့နော် နင်အခုမှ့ပြန်ရောက်တာမှတ်လား”

“မိန်းမရေ တခါတလေနေမှာပါကွာ သူလဲ အပေါင်းအသင်းလေးတော့ရှိမှာပေါ့ကွ”

ကြားထဲကမနေနိုင်တော့တာကြောင့် ရဲကျော်သူဝင်တားလိုက်ရသည်။ မတားလို့လဲမဖြစ် သူ့မိန်းမအကြောင်းသူသိသည်။ ဒီကောင်မလေးကို ထိုင်ဆုံးမနေရင် ဒီညဒီအိမ်ကပြန်ဖြစ်တော့မှာ မဟုတ်။

“အင်း ကိုကရှေ့ကကာဆီးကာဆီးလုပ်နေ အဲ့ဒါကြောင့် ကို့ဆိုအဲ့ဟာလေးတွေက အရိုအသေတန်နေတာ”

“နားလည်အောင်သေချာရှင်းပြရပါတယ်ကွာ”

စကားနည်းရန်ဆဲသဘောမျိုးပြောပြီး ရဲကျော်သူတယောက် ခုံမှာထိုင်လိုက်ကာစားပွဲပေါ်က သတင်းစာကောက်ကိုင်လိုက်သည်။

“အဖေတို့ပြန်မလာသေးဘူးလား”

“ခနနေလာလိမ့်မယ်ကိုကြီး လမ်းထိပ်မှာ ဘော်ဒါတွေနဲ့ စကားရပ်ပြောနေကြတယ်”

အသံကျယ်ကျယ်အော်ပြီး အိမ်ထဲဝင်လာတာကတော့ ညီမအငယ်ဆုံးဖြစ်သူနှင်းအိ။

“ဟား ညီမလေး မတွေ့တာတောင်ကြာပြီနော် အဟင်းဟင်း”

အသက်ချင်းကွာလှသော်လည်း ခပ်ပျော်ပျော်နေတတ်သူဖြစ်တာမို့ ဒီကောင်မလေးနဲ့ ရဲကျော်သူက ဘော်ဒါတွေလိုဖြစ်နေသည်။

“အဟင်းဟင်းလုပ်မနေနဲ့ စာမေးပွဲအောင်ပြီးပြီနော် လာထားပဲ”

“အေးပါဟာ နင်လာတာငါ့သတိရလို့မဟုတ်ဘူးဆိုတာ သိပါတယ် ဒီလောက်တော့နားလည်မှုရှိပါတယ်ဟ”

“အယ်….အဲ့လိုလဲမဟုတ်ပါဘူး ကိုကြီးရယ် သတိရပါတယ် ဒါပေမယ့် အလုပ်သဘောက အလုပ်သဘောပဲလေ ဟဲဟဲ”

ရဲကျော်သူအိမ်ထဲကို တချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ သူ့မိန်းမသွယ်သွယ့်အခန်းထဲကို လိုက်ဝင်သွားကာ သြဝါဒချွေနေပြီဆိုတာ သိလိုက်သည်။

“အေးပါညီမလေးရယ် နောက်နေ့ တရက်ရက်အပြင်ထွက်ရင် လာခေါ်မယ်လေနော် နင်ဘာလိုချင်လဲသာ စဉ်းစားထားလိုက် နောက်ပြီး….”

ရဲကျော်သူအသံကိုနှိမ့်ကာကောင်မလေးနား နားကပ်ပြီးပြောလိုက်သည်။

“ငါက သပ်သပ်ထပ်ဝယ်ပေးဦးမှာ ဒီတော့ နင်၂ခုရမယ် ဟုတ်ပြီလား”

အခုမှရေချိုးခေါင်းလျှော်ထားပုံရသည်။ ရှန်ပူနံ့သင်းသင်းလေးက နှာခေါင်းထဲစွဲကျန်ခဲ့သလိုပင် ခံစားလိုက်ရသည်။

“အဟေး အဲ့ဒါဆိုလဲပြီးတာပါပဲ ကိုကြီးပင်ပန်းလာမှာပေါ့နော် ဇက်ကြောလေးဘာလေး ဆွဲပေးရမလား”

ချက်ချင်းကိုဆက်ဆံရေးပြောင်းသွားတာမို့ ရဲကျော်သူရယ်ချင်မိသွားသည်။ သူကထိုင်နေပြီး နှင်းအိကမတ်တပ်ရပ်စကားပြောနေတာမို့ ကောင်မလေးတကိုယ်လုံး ခြေဆုံးခေါင်းဆုံး ကြည့်လိုက်မိသည်။ လူကငယ်ပေမယ့် သူ့မိန်းမတို့အမျိုးက ပစ္စည်းရှိလူတန်းစားတွေဆိုတော့ ဒီကောင်မလေးလဲ သူ့ဟာနဲ့သူတော့ ပြည့်ပြည့်စုံစုံရှိသည်ဟု စိတ်ထဲ မှတ်ချက်ပေးလိုက်သည်။

အိမ်နေရင်း တီရှပ်အပျော့သားလေးက အကျပ်ကြီးမဟုတ်သည့်တိုင်အောင် ခနကိုယ်နဲ့ တသားတည်းဖြစ်နေတာကြောင့် ဖွံ့ဖြိုးကာစာရင် မို့မို့လေးကထင်းကနဲမြင်နေရသည်။ အင်္ကျီပျော့ပျော့အောက်ကနေ ဘရာကြိုးရာလေးကိုတောင် မြင်နေရလေသည်။
အောက်က ဒူးပေါ်ရောက်နေသည့် ဂျင်းဘောင်းဘီအကျပ်ကလေးနှင့်ဆိုတော့ သူငေးချင်လဲ ငေးလောက်စရာပင်။

ဒီကြားထဲ ကလေးမလေးကစကားပြောနေရင်း ခါးထောက်လိုက် လက်ကလေးနောက်ပစ်လိုက် ပုံစံအမျိုးမျိုးပြောင်းနေတော့ စိတ်ထဲသူ့ကို မျက်စိအစာလာကျွေးနေသလားတောင် ထင်မိသည်။ ဒါပေမယ့် ရဲကျော်သူဆိုတာကလည်း လူပါးလေ။ ၄လလောက်ရေထဲနေပြီး ငတ်လာတယ်ဆိုတာ ဘယ်တော့မှ လူအသိမခံ။ အခုလဲဖြတ်ကနဲ တချက်မော့ကြည့်ပြီး မျက်လုံးချင်းတောင် အဆုံမခံပဲ သတင်းစာပြန်ကြည့်ရင်း စကားပြောနေခြင်းဖြစ်သည်။

“ဇက်ကြောလေးဘာလေးဆွဲပေးချင်တယ်ဆိုရင်တော့ ကောင်းတာပေါ့ကွယ် အဟင်း လာလာ”

သတင်းစာဖတ်ရင်းနဲ့ကိုယ်ကို တစောင်းလှည့်ပေးလိုက်သည်။ တကယ်မခိုင်းဘူး ထင်လို့ပြောတာမှန်းသိတာကြောင့် ကိုတမင်ခိုင်းလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ နူးညံ့သည့်လက်ကလေး နှစ်ဖက်က သူ့ပခုံးပေါ်ရောက်လာလေသည်။ အိမ်မှာအငယ်ဆုံးမို့ ခြေမွှေးမီးမလောင် လက်မွှေးမီးမလောင်နေလာတဲ့ ဖကာင်မလေး ဇက်ကြောဆွဲတယ်ဆိုတာ ဘာမှန်းတောင်သိတာမဟုတ်

“နဲနဲအားလေးစိုက်စမ်းပါဟ နင့်ဟာက ငှက်ချေးပါချတာထက်တောင် ပျော့နေသေးတယ်”

စကားပြန်မပြောတော့သော်လည်း ပခုံးပေါ်ပြေးနေသည့်လက်တွေက အားပါလာပါသည်။
တချက်တချက်တကိုယ်လုံးအားနဲ့ ဖိလိုက်ရတာကြောင့် ပခုံးနားရောက်နေတဲ့ ဆံနွယ်တွေက ရဲကျော်သူပါးကို လာလာထိခတ်မိနေသည်။ အင်း ရှန်ပူနံ့လေးကတမျိုး လိုးရှင်းနံ့သင်းသင်းလေးက တဖုံနဲ့ ရဲကျော်သူတယောက် စိတ်တွေတောင် ကယောက်ကယက်ဖြစ်ချင်လာသည်။
အိမ်ရှေ့ခန်းမှာ မဟုတ်ပဲ လူမမြင်တဲ့နေရာ တခုခုမှာဆိုလို့ကတော့ ဒီကောင်မလေးကို တခုခုဆွဲလုပ်မိမလားမသိ အင်းး စိတ်ထိန်းငရဲ အချိန်မတန်သေးဘူး လက်ဖက်ကောင်း စားချင်ပလောင် မဘာဖြစ်တယ်ဆိုလားပဲ ကိုယ့်ဟာကိုယ်သတိပေးရင်း သတင်းစာသာ ဖတ်နေလိုက်သည်။

“အံမယ် ငါ့ယောက်ျားဇိမ်ကျနေတာကိုး”

သူသူတယောက်အိပ်ခန်းထဲကပြန်ထွက်လာပြီး ရဲကျော်သူရှေ့ကခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။ အနောက်ကလိုက်လာတဲ့ သွယ်သွယ်ကပါ သူ့အစ်မဘေးကပ်ထိုင်လိုက်သည်။ ထုံးစံအတိုင်း ပေါင်လည်လောက်သာရှိမည့် ဘောင်းဘီတိုလေးနှင့် တီရှပ်ခပ်နွမ်းနွမ်းလေးဝတ်ထားတာကြောင့် တကိုယ်လုံး အလှအပများက မကြည့်ချင်ပဲနှင့်ကို မြင်နေရလေသည်။

ဒီကြားထဲကောင်မလေးကစားပွဲအောက်က ဂျာနယ်တစောင်ကိုငုံ့ပြီး လှမ်းယူခိုက် မျက်စိအလွန်လျှင်သော ရဲကျော်သူကမြင်ဖြစ်အောင်ကို မြင်လိုက်လေသည် အနက်ရောင်ကလေး ။ ဟင်း ဒီဟာလေးတွေတော့ ငါ့သမာဓိကိုလာစမ်းနေပါပြီ။ ပေါင်ကြားထဲက ညီတော်မောင်က ဒေါသထွက်နေလေပြီထင့် အာရုံပြောင်းမှ ဖြစ်ပေတော့မည်။

“ကဲကဲတော်ပါပြီညီမလေးရယ် ထိုင်ထိုင်”

ဇက်ကြောဆွဲနေရတဲ့နှင်းအိခမျာ ျတ်ာတော်ပင်ပန်းသွားပုံရသည်။ သူ့ဘေးက ခုံမှာခြေပစ်လက်ပစ်ဝင်ထိုင်သည်။

“ဟူး တော်သေးတာပေါ့ ဒီနေ့ပြီးပါ့မလားလို့ မောလိုက်တာ”

ပြောရင်းသူ့အင်္ကျီရင်ဘတ်ကိုဆွဲပြီး ပါးစပ်ကလေမှုတ်ကာ ယပ်ခပ်နေသေး၏။
စကားပြောမလို့ လှည့်ကြည့်လိုက်သော ရဲကျော်သူမျက်လုံးက အပေါ်စီးကမို့ ကောင်မလေး အင်္ကျီလည်ပင်းပေါက်ထဲရောက်သွားရပြန်သည်။ ရင်မို့မို့လေးနဲ့ ရင်ကြားမြောင်းလေးအောက်က ဘရာအဖြူရောင်ကလေးနှင့် အောက်ကကောင်က မရတော့ ဒေါသတကြီးနဲ့ ဘောင်းဘီအောက်ထဲက အတင်းတိုးထွက်ဖို့ကြိုးစားနေလေပြီ။

“ကောင်းတယ်ကိုရဲ့ အဲဒါမှဒင်းတို့အပိုးကကျိူးမှာ”

မိန်းမလုပ်သူကတော့ဘာမှမသိရှာပဲသူ့ညီမကိုပုံစံပေးလိုက်တာကိုအားပေးနေသေးသည်။

ကောင်းတယ်မလုပ်နဲ့မိန်းမရေ အိမ်ကျရင် သေဖို့သာပြင်ထား ရဲကျော်သူစိတ်ထဲက ကြုံးဝါးလိုက်ခြင်းသာ လောလောဆယ်တော့ အပူချိန်တွေလျော့သွားအောင် နောက်ဖေးဘက်ထွက်လာပြီး ရေခဲရေတဘူး ယူသောက်နေလိုက်သည်။

အဘိုးကြီးတွေ လင်မယားပြန်ရောက်လာတော့ ဝယ်လာသည့်Double Black တပုလင်းကို ယောက်္ခထီးကြီကို လက်ဆောင်ပေးပြီး စကားနည်းနည်းပြောကာပြန်ခဲ့ကြသည်။ သွယ်သွယ်ကတော့ ပြန်တဲ့အထိ ကားအနားကိုလိုက်ကာ ရန်တွေ့နေတုန်းပင်။ ပုလင်းကိုကျတော့ ဝယ်လို့ရပြီး သူ့အတွက်ကျတော့ ဘာမှဝယ်လို့မရတာကို မကျေမနပ်ဖြစ်နေသည်။

သူသူကဟောက်လွှတ်လိုက်တော့မှသာ ရဲကျော်သူကို ဘုကြည့်ကြည့်ပြီး အိမ်ထဲပြန်ဝင်သွားသည်။ ဘောင်းဘီတိုလေး အောက်ကတင်လုံးလုံးလေးတွေ ခုန်ပေါက်သွားတာကို လှမ်းငေးခိုက် အိမ်ပေါက်ဝက နှင်းအိက လက်နှစ်ချောင်းထောင်ပြတာကို မြင်လိုက်ရပြန်သည်။ Peace မဟုတ် သူ့ကို နှစ်ခုဝယ်ပေးဖို့ သတိလှမ်းပေးလိုက်တာဖြစ်သည်။

အိမ်ရောက်တာနဲ့ ရဲကျော်သူတယောက်ပွဲကြမ်းဖို့ ပြင်ပါတော့သည်။ ပုလင်းဖွင့်ကာ ထိုင်သောက်နေသော်လည်း မျက်လုံးထဲမှာ ညနေကတွေ့ခဲ့သည့် ကောင်မလေးနှစ်ယောက်ရဲ့ အမို့အမောက်လေးတွေပဲမြင်နေမိသည်။ ဘေးက သူသူကတော့ ရဲကျော်သူစိတ်ထဲ ဘာဖြစ်နေတာ မသိရှာ သူ့ပခုံးကိုမှီရင်း သူဖုန်းပွတ်နေတာကို ကြည့်နေသည်။

“သဲ အိပ်တော့မလား”

“အာ ကိုကလဲအခုမှ၈နာရီထိုးရှိသေးတယ်လေ”

ရဲကျော်သူပြုံးမိသွားသည်။ မနေ့က၉နာရီလောက် အိမ်ပြန်ရောက်ကတည်းက အထုတ်တွေချပြီး သူသူ့ကို အားရပါးရချစ်ပစ်လိုက်တာ ဟိုခမျာ တောင်းပန်ယူရရှာသည်။

“ဒီနေ့တော့ အပစ်အခတ်ရပ်စဲကြမယ်လို့ ပြောထားတယ်နော် မနေ့ညက ကိုသောင်းကျန်းထားတာ ခုထိအောင့်နေတုန်းပဲ”

“မိန်းမကလဲကွာ သိပ်လဲကြောက်မနေပါနဲ့ နောက်နေ့တွေဆို ကိုက သင်တန်းတက်ရ ရုံးသွားရနဲ့စောစောအိပ်ရမှာ”

“အမလေး ရှင်ကြီးအကြောင်းမသိတာမှတ်လို့ရှင် ဘာအလုပ်ရှိရှိတနေ့ကို အနည်းလေးနှစ်ခါလောက်မှ နေသာထိုင်သာရှိတဲ့ဟာကို”

“သိဘူးကွာ အခုတော့မူးနပြီ  ကို မူးရင် သွေးဆိုးတယ်နော် ဟဲဟဲ”

“အို့ …ကို…အွန်း”

စကားဆုံးတာနဲ့လက်က သူသူ့ရင်သားတဖက်ကို ဖြစ်ညှစ်လိုက်တာကြောင့် သူသူ့ခမျာ အလန့်တကြားဖြစ်သွားရသည်။ ပြီးတာနဲ့ တဆက်တည်း သူသူ့နှုတ်ခမ်းကို ငုံခဲလိုက်ပြန်တာကြာင့် အလန့်တကြား အော်သံက ညည်းသံ အဖြစ်ပြောင်းသွားရသည်။ နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးကို အားပြင်းပြင်းနဲ့စုပ်လိုက်တော့ သူသူ့အောက်နှုတ်ခမ်းက ရဲကျော်သူပါးစပ်ထဲကို ပါလာတော့သည်။

လက်တဖက်ကပခုံးကိုဖက်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲ ဆွဲသွင်းလိုက်ပြီး ကျန်တဖက်က သူသူဝတ်ထားသည့် ထမီအနွမ်းလေးအောက်ကို ရောက်သွားလေသည်။ အစိလေးကို ပွတ်ချေပြီးချက်ခြင်းပဲ အကွဲကြောင်းတလျှောက်ပွတ် ဆွဲပစ်လိုက်သည်။

“ကိုရယ်….သူများထွက်မပြေးပါဘူးဟာ  ဖြေးဖြေးလုပ်ပါ”

ရဲကျော်သူယောက်ကတော့ ညနေကမြင်ကွင်းတွေကို ပြန်မြင်ယောင်ပြီးကြမ်းချင်ရမ်းချင်နေလေပြီ။
ထမီအောက်ကနေ အဖုတ်လေးကိုနှိုက်ရတာ အားမရတာကြောင့် သူသူ့ထမီကို ဆွဲချွတ်ပစ်လိုက်သည်။

“အို အိမ်ရှေ့ကြီးမှာ ကိုရယ်”

သူသူပြောနေတာကိုရဲကျော်သူဂရုမစိုက်၊ သူတို့တိုက်ကလေးထပ်မှာ၊ ပြီတော့ အိမ်တံခါးတွေအကုန်ပိတ်ထားပြီး အဲကွန်းဖွင့်ထားတာကြောင့် သူတို့လုပ်နေတာကို ဘယ်သူမှမမြင်နိုင်။ သူ့အာရုံထဲမတော့ ညနေကတွေ့ခဲ့သည့် သွယ်သွယ့်ရင်ညွန့်ဖွေးဖွေးလေးနှင့် ဘရာအနက်ရောင်လေးရယ်သာ။

ခုံပေါ်မှာ ကိုင်ရတွယ်ရတာ အားမရတော့တာကြောင့် သူသူ့ကိုချီမလာပြီး အခန်းထဲကနှစ်ယောက်အိပ် ကုတင်ကြီးပေါ် ပစ်ချလိုက်သည်။
အိပ်ခန်းမီးရောင် မှိန်မှိန်အာက်မှာ ရဲကျော်သူလက်သရမ်းခံထားရတာကြောင့် သူသူ့တကိုယ်လုံးအဝတ်အစားတွေက ဖရိုဖရဲဖြစ်နေတော့သည်။

ဖြတ်ကနဲ လှမ်းကြည့်လိုက်ချိန်မှာ သူသူဝတ်ထားတဲ့ ကြယ်သီးပြုတ်နေသော ရင်စေ့အင်္ကျီလေးအောက်မှာ ဘရာအနက်ရောင်လေး၊ ရဲကျော်သူစိတ်ကို အဆုံးစွန်ထိ လွှတ်ပေးလိုက်လေတော့သည်။ သူသူ့ကိုယ်လုံးလေးပေါ် တက်ခွကာ မာတင်းတောင်မတ်နေသော သူ့လိင်တန်ကြီးကို နေရာပေးဖို့ကြိုးစားတော့သည်။ လက်တဖက်နဲ့လီးကို ကိုင်ကာ သူသူ့အဖုတ်ဝကိုထောက်နေဆဲမှာပဲ ကျန်လက်တဖက်က ရင်စေ့အင်္ကျီလေးကို ဆွဲဖြဲကာ ဘရာလေးကိုပင့်တင်လိုက်သည်။

ဖြူဝင်းနေတဲ့နို့အုံတဝိုက်မှာ အနီရောင်အရာတွေက အထင်းသား။ မနေ့ညက သူသောင်းကျန်းခဲ့သည့် marking တွေ။ လက်တဖက်နဲ့နို့အုံလေးတဖက်ကို ဆွဲကာငုံလိုက်သည်။ အောက်ကကောင်ကိုတော့ အကွဲကြောင်းလေးတလျှောက် စုန်ဆန်ပွတ်ပေးလိုက်တော့ သူသူတယောက် တကိုယ်လုံးကော့ပျံလာတော့သည်။ အဖုတ်က အရည်ရွှဲနေပြီဖြစ်သော်လည်း မထည့်သေးပဲ နို့လေးကို တဖက်ပြီးတဖက်ပြောင်းစို့ကာ မာတင်းနေသည့် လိင်တန်ကြီးနဲ့ သူသူ့အဖုတ်ကိုဆွနေလိုက်သည်။

“ အ.. အား… ကို..ဘာတွေလုပ်နေတာလဲကွာ…. ထည့်မှာဖြင့်လဲထည့်တော့… သူများမခံနိုင်တော့ဘူး”

သူသူ့ဆီက ညည်းညည်းညူညူ တောင်းပန်သံလေးကြားမှ ရဲကျော်သူတယောက် အဖုတ်ထဲကိုထိုးထည့်ဖို့ပြင်တော့သည်။

“ဟားးးး အဖုတ်လေးကကြပ်နေတာပဲ သဲရယ်”

“အင်း… လေးလလောက်မသုံးပဲပစ်ထားလိုက်တော့ အသစ်လေးဖြစ်နေတာပေါ့ကိုရယ် ရှီး….”

သူသူ့ခမျာလည်း စစချင်းတဆုံး အသွင်းခံလိုက်ရတာကြောင့် ပြောနေတဲ့စကားတောင် မဆုံးလိုက်ပဲ aကာ့တက်သွားရသည်။ ရဲကျော်သူက သူသူ့ပေါင်နှစ်ဖက်ကို ကားလိုက်ကာ လက်နှစ်ဖက်ကို ဒူးခေါက်ကွေးနားမှာ ထောက်ထားလိုက်ပြီး အဆက်မပြတ် ဆောင့်တော့သည်။ ပေါင်ကားပေးထားရပြီး အပေါ်ကနေ အဆောင့်ခံရတဲ့ သူသူ့ခမျာတော့ ရဲကျော်သူတချက်ဆောင့်လိုက်တိုင်း သားအိမ်ကို ဒုတ်ကနဲ ဒုတ်ကနဲထိကာ မျက်လုံးတွေတောင် ပြာသွားရလေသည်။

“ကို..အ ..ဖြေး… ဖြေးဖြေး.. လုပ်ပါဦး”

သူသူ့အသံကြားတော့မှမျက်လုံးစုံမှိတ်ကာအားရပါးရဆောင့်လိုးနေသည့်ရဲကျော်သူတယောက်ထောက်ထားသည့်လက်တွေကိုဖြေချကာသူသူ့နှုတ်ခမ်းထူထူကိုဖိနမ်းလိုက်သည်။ အောက်က အသွင်းအထုတ်လုပ်နေတာကိုတော့မပျက်။ ရင်ချင်းကပ်နှုတ်ခမ်းချင်းတေ့ကာ အလိုးခံရသည့်အချိန်မှာတော့ ရဲကျော်သူလီးကြီးက အဖုတ်ထဲကို အဝင်အထွက်လုပ်လိုက်တိုင်း သူသူ့စောက်စိလေးကို အရှိန်ပြင်းပြင်း ပွတ်တိုက်မိသွားတော့သည်။

“အ..ရှီး …ကို… အားးးး”

သူသူတယောက်တကိုယ်လုံးတွန့်လိမ်ကာအထွတ်အထိပ်ကိုရောက်ရှိသွားလေတော့သည်။
မရှေးမနှောင်းမှာပင် သူ့အဖုတ်လေးထဲမှာ နွေးကနဲခံစားလိုက်သည်။

“ကျေးဇူးတင်ပါတယ် သဲရယ်”

“ခိခိ… အင်းပါ ကိုရယ်”

လိင်ဆက်ဆံပြီးတိုင်း သူတို့လင်မယားပြောနေကျ စကားဖြစ်သည်။ စကားဆုံးသည်နှင့် ရဲကျော်သူတယောက် သူသူ့ကိုယ်ပေါ်ကနေ လှိမ့်ဆင်းသွားပြီးဖလက်ပြသွားတော့သည်။ သူသူလှမ်းကြည့်လိုက်တော့ အရည်တွေ စိုရွှဲပြောင်လတ်နေသည့် လိင်တံကြီးက မတ်မတ်ထောင်နေဆဲ……..
===============

“အေး သွယ်သွယ် ဘာဖြစ်တုန်း”

“ကိုကြီး သမီးကိုလာခေါ်ပါဦး”

“အန် ဒီနေ့နင်မလိုက်တော့ဘူးဆို”

“အခုလိုက်တော့မယ် ကိုကြီးက ဘယ်ရောက်နေပြီလဲ ပြန်လှည့်လာလို့ရသေးတယ် မှတ်လား”

“အင်း ရပါတယ် လာခဲ့မယ်လေ နင်အိမ်ရှေ့နားမှာပဲလား”

“မဟုတ်ဘူး သမီးအခု-- မှတ်တိုင်မှာ မြို့ထဲသွားတဲ့ဘက်အခြမ်း လာခဲ့နော်”

“အေးအေး ခနတော့စောင့်ဟာ”

ရဲကျော်သူကတပတ်ကို သုံးရက်လောက် သင်တန်းတက်နေရတာဆိုတော့ သွယ်သွယ်က သူ့ရုံးနဲ့အနီးဆုံးနေရာထိ လမ်းကြုံလိုက်လေ့ရှိသည်။ အရင်တပတ်က အတူတူသွားခဲ့ကြသော်လည်း အခုမှစတက်သော သင်တန်းကဖျက်မရတာကြောင့် သွယ်သွယ့်ကို ကားမောင်းလိုက်ပို့ရတဲ့အဆင့်က တက်မလာခဲ့။

ဒီတပတ်ကျတော့ သင်တန်းကလစ်လို့ရတဲ့ အကွက်တွေမြင်လာသည်။ ကောင်မလေးကို ချုပ်ပြီး ဘယ်ကို မ သွားရင်ကောင်းမလဲ စ စဉ်းစားတုန်းမှာပဲ သွယ်သွယ်က သူ့ကားနဲ့မလိုက်ဖြစ်တော့ကြောင်း ပြောလာလေသည်။ ဘာမှ လှုပ်ရှားစရာမရှိတော့တာကြောင့် စိတ်အေးလက်အေးသင်တန်းကိုပဲ သွားဖို့စိတ်ကူးထားတဲ့ ရဲကျော်သူတယောက် သွယ်သွယ့်ဆီက လာခေါ်ပါဆိုသည့်ဖုန်းဝင်လာမှ ပြာယာခတ်ကုန်တော့သည်။

မီးပွိုင့်ရောက်တော့မီးစိမ်းနေတာနဲ့ တခါတည်းကွေ့ချလိုက်သည် လမ်းမကြီးအတိုင်း ပုံမှန်မောင်းလာရင်းမှ သေချာစဉ်းစားမိသည်
"ဒီကောင်မလေးပုံမှန်ဆို ဒီအချိန်ကားပေါ်မှာ ရှိရမှာလေ ဘာလို့များဒီအထိ ကားလာစောင့်နေရတာပါလိမ့်.. အင်း ကားပျက်သွားလို့ ဖြစ်မှာပေါ့လေ"

တံတားပေါ်ကဆင်းတာနဲ့အရှိန်လျှော့ကာ မှတ်တိုင်ဘက်ကို မျက်စိကစားလိုက်သည်။ တွေ့ပါပြီ အိတ်ကလေးလွယ်ထားပြီးနဲ့ ခဲရောင်ဒူးဖုံးစကပ် ရှပ်လက်ရှည်ကလေးနှင့် ယဉ်ယဉ်လေးလန်းနေသည့်သွယ်သွယ်လေး။ သူ့ကားကိုမြင်တာနဲ့ ဝမ်းသာအားရပြေးလာပြီး တံခါးဆွဲဖွင့်ကာ သူ့ဘေးကခုံမှာဝင်ထိုင်လိုက်သည်။

မှန်အလုံပိတ်ထားတာကြောင့် သွယ်သွယ်ဝင်ထိုင်လိုက်တာနဲ့ ကားထဲမှာ ချိုအီသောမွှေးရနံ့ကခြုံလွှမ်းသွားလေသည်။ ဒီအနံ့သူမှတ်မိပါသည်။ သူပြန်လာတဲ့ တခေါက်တုန်းက ဝယ်လာပေးထားသည့်ရေမွှေးနံ့ အနံ့လေးကြိုက်သော်လည်း ရေမွှေးမသုံးတတ်တာတကြောင်း မိန်းကလေးသုံးဖြစ်နေတာတကြောင်း ညီမငယ်သုံးတာကို ဆင်တူဝယ်ပြီး အိမ်မှာလိုက်ဖြန်းနေတာကလည်း မသင့်တော်တာတကြောင်းမို့ ဒီကောင်မလေးအနားရောက်တိုင်းသာ ခိုးခိုးရှူနေရသည်။ ကားမောင်းနေရင်းကနေ သွယ်သွယ့်ကိုတချက်လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။

“ဘာဖြစ်လို့လဲ ကိုကြီး”

“အိတ်ကိုနောက်ကိုပို့ ခါးပတ်ပတ်ညီမလေး”

“အော် ဆောရီး အဟင်း”

မီးပှိုင့်မှာရပ်ရင်းသတိပေးလိုက်တော့ သွယ်သွယ်ကိုယ်တစောင်းလှည့်ကာ အိတ်ကို နောက်ခုံပေါ်တင်လိုက်ပြီးခါးပတ်ပတ်သည်။ စကပ်အကွဲကြားက ဝင်းကနဲလတ်ကနဲ ဖြစ်သွားသည့်ပေါင်သားဖွေးဖွေးလေးတွေက မြင်နေကျမို့ သိပ်မဆန်းတော့သော်လည်း ခါးပတ်ပတ်လိုက်ချိန် ဟိုဘက်ဒီဘက်နှစ်ခြမ်း သိသိသာသာကွဲသွားသည့် ရှပ်အင်္ကျီအောက်က ပေါက်ဆီခပ်လတ်လတ်လောက်ရှိမည့် ရင်နှစ်မွှာကတော့ ဘယ်အချိန်ကြည့်ကြည့်မရိုးပေ။

“နင်ဘာဖြစ်လာတာလဲ သွယ်သွယ် အခြေအနေကောင်းရဲ့လား”

မေးနေကျစကားဖြစ်သော်လည်း ကောင်မလေးမျက်နှာညိုသွားသည်။

“ကောင်းပါတယ် ကိုကြီးရဲ့”

မြင်နေကျမျက်နှာတွေမို့ ရဲကျော်သူအထာနပ်နေပြီ ဒီကောင်မလေးတခုခုဖြစ်လာတာ သေချာသလောက်ရှိသည်။ နဲနဲတော့ အစ်ကြည့်ဦးမှပါ..

“ငါသိပါတယ် ညီမလေးရယ် နင်ပုံမှန်မဟုတ်ပါဘူး ပြောကြည့်လိုက် ကိုကြီးရှင်းပေးမယ်”

ပေါက်ကရသီချင်းထဲကလေသံအတိုင်း နောက်လိုက်သော်လည်း ကောင်မလေးမျက်နှာက ပြောင်းမသွား ကြည့်နေရင်း နှာသီးဖျားလေးနီလာသလိုလို သောက်ကျိုးနည်း ကားတော့တိုက်တော့မှာပဲ တနေရာရပ်မှပါ-- လမ်းထဲချိုးချလိုက်ပြီး လမ်းဘေးမှာ ထိုးရပ်လိုက်သည်။ အခုမှပဲသွယ်သွယ့်မျက်နှာကို သေချာကြည့်မိလေသည။် မျက်နှာလေးနီကာ မျက်ရည်ကဝဲနေပြီ။

“ဟ ဘာဖြစ်တာတုန်းမိသွယ်”

“အဟင့်ဟင့် သမီးသေချင်တာပဲကိုကြီးရာ အီးဟီး”

ရဲကျော်သူစိတ်ထဲဘုရားတလိုက်မိသည်။ ကြည့်ဖူးသမျှ ဗမာကားတွေထဲက ဒိုင်ယာလော့တွေအတိုင်းဆို သေပစ်လိုက်ချင်တယ်ဆိုပါက မင်းသမီးမှာ ကိုယ်ဝန်ရှိနေတာအသေအချာပင်။ ခေါင်းထဲဝင်လာသည့် အူကြောင်ကြောင်အတွေးကို မောင်းထုတ်လိုက်ပြီး မျက်နှာကိုအုပ်ကာ ငိုနေသည့်သွယ်သွယ့်လက်နှစ်ဖက်ကို ဆွဲဖယ်လိုက်သည်။

အလို ကောင်မလေးဘယ်ဘက်လက်ဖျံမှာ အနီရောင်အရာကြီးနှင့်။ လက်က ကြယ်သီးပြုတ်ထွက်နေတာကြောင့် လက်ရှည်အင်္ကျီက တံတောင်ဆစ်ကို ရောက်နေသည်။ ဖြူဝင်းနေသော အသားပေါ်မှာ အနီရောင်အရာကြီးက ထင်ထင်ရှားရှားကို ပေါ်နေသည်။

“ဟဲ့ နင့်လက်ကဘာဖြစ်တာလဲ နင်ဘာဖြစ်လာတာလဲ ပြောစမ်းပါဦးဟ”

လက်ကအရာကြီးကိုသေချာကိုင်ကြည့်နေသော သူ့စကားကို မကြားသည့်အလား ကောင်မလေးကတော့ ငိုလို့ကောင်းတုန်း။

“ကဲညီမလေး ငိုနေလို့ပြီးမှာမဟုတ်ဘူး ဘာဖြစ်တာလဲပြော”

ပြောရင်းနဲ့တစ်ရှူးတရွက်ထုတ်ကာပါးပေါ်ကမျက်ရည်စတွေသုတ်ပေးလိုက်သည်။

“တိတ်တိတ် အေးဆေးပေါ့ကွာ ငါ့ကိုပြောပြ ငါအကုန်ရှင်းပေးမယ် နော်”

ဘာရယ်တော့မဟုတ်။ ပါးစပ်ထဲရှိရာ လျှောက်ပြောလိုက်ခြင်းဖြစ်သည်။ ဟုတ်တယ်လေ သူကဘာဖြစ်လာမှန်းမသိ။ တဖြည်းဖြည်းတည်တည် ငြိမ်ငြိမ်ဖြစ်လာတော့မှ ချော့မော့မေးရသည်။

“သူရက သမီးကို ခိုးပြေးမလို့လုပ်တယ်”

သူရ...သူရ သွယ်သွယ့်ကောင်လေးလို့ ပြောသံကြားဖူးသည်။ အခုခိုးပြေးဖို့တောင် လုပ်သည်ဆိုပါလား။ ပြီးတော့ မနက်အစောကြီးမှာ
ဘာတွေဖြစ်လဲလိုက်မစဉ်းစားနိုင်တော့ လက်ကိုသာ အလုပ်ပေးထားလိုက်သည်။ သွယ်သွယ့်ပါးပေါ်က မျက်ရည်စတွေ တစ်ရှူးနောက်တရွက်ထုတ်ပြီး ခပ်ဖွဖွလေးသုတ်ပေးကာ မျက်နှာပေါ်ကျနေသည့် ဆံစတွေကို သပ်တင်ရင်းခေါင်းလေးကို အသာပွတ်နေမိသည်။

“သူရက နင့်ဘဲမဟုတ်လား ဘာလို့သူက ချက်ချင်းကြီး ထခိုးပြေးချင်ရတာတုန်း”

ပြောသင့်မပြောသင့်စဉ်းစားနေပုံရတာကြောင့် ရဲကျော်သူဆက်မမေးမိ။ ခနနေရင် အကုန်ထွက်လာတော့မည်ဆိုတာ သိနေလေသည်။

“သမီးသူ့ကိုဖြတ်လိုက်ပြီ အဲ့ဒါကိုသူက မကျေနပ်ပဲ လိုက်ချောင်းနေတာ.. မနေ့က ရုံးနားက နောက်တယောက်ကကားနဲ့ လာကြိုတာ သူမြင်သွားပြီး ပြသနာတက်တာပဲ.. ဒီနေ့လမ်းမှာ ကားထွက်လာတုန်း ရှေ့ကပိတ်ရပ်ပြီးသမီးတို့ကို ကားပေါ်က အတင်းဆွဲချပြီး ဟိုတယောက်ကိုလည်း ဝိုင်းထိုးကြတယ်.. သူတို့က ၄ယောက်လောက်ဆိုတော့ ဟိုတယောက်လည်း ကျွတ်တယ်နဲ့တူတယ် ကားပေါ် အတင်းတက်မောင်းပြေးတော့တာပဲ”

သွယ်သွယ့်စကားအရ ဟိုတယောက်ဆိုသည်မှာ နောက်ဘဲအသစ်ဖြစ်နိုင်ပြီး ကောင်မလေးကို ထားခဲ့ကာ ကားမောင်းပြေးတယ်ဆိုကတည်းက သိပ်တော့ မဟန်လှပေ။

“သမီးလက်ကိုအတင်းဆွဲပြီး ကားပေါ်တင်နေတုန်း ဘေးကလူတွေဝိုင်းလာလို့ သမီးကိုထားခဲ့ပြီး လစ်သွားကြတယ်.. အဲ့ဒါ...အဲ့ဒါနဲ့သမီးလဲ ရှက်ရှက်နဲ့ အနီးဆုံးကားမှတ်တိုင်လျှောက်လာပြီး ကိုကြီးဆီဖုန်းဆက်လိုက်တာ”

စကားဆုံးတော့ ရဲကျော်သူကိုလှည့်ကြည့်သည်။
မျက်ရည်တွေခြောက်နေပြီး မိတ်ကပ်တွေလဲ ပျက်ကုန်ပြီဖြစ်တာကြောင့် သဘာဝမျက်နှာလေးက ရှင်းသန့်နုဖတ်နေလေသည်။ သွယ်သွယ်ပြောတာတွေ စိတ်ဝင်စားချင်ယောင်ဆောင်ရင်း ထိုင်ငေးနေသည့် ရဲကျော်သူစိတ်ထဲမှာတော့ ပါးမို့မို့လေး နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးတွေကို နေရာမလပ်အောင် နမ်းပစ်ချင်နေလေသည်။

ဒီကောင်မလေး အနားကပ်လာတာနဲ့ကို ခေါင်းထောင်ထလာတတ်သော ညီတော်မောင်ကလဲ အစွမ်းကုန်မာတင်းနေတာကြောင့် အောင့်တောင့်တောင့်ပင်ဖြစ်နေပြီ။ အဲကွန်းသာ မဖွင့်ထားရင်တော့ ရဲကျော်သူနဖူးမှာ ချွေးတွေစို့နေလောက်ပြီဖြစ်သည်။ ဟန်မပျက် အသာထိန်းရင်းစကားစလိုက်သည်။

“အဲ့ဒါဘာမှမဖြစ်ပါဘူး ညီမလေးရယ် အခုအကုန်ရှင်းပြီပဲဟာ မဟုတ်ဘူးလား”

တကယ်လည်းပြီးပြီဆိုတာ ရဲကျော်သူသိနေပါသည်။ ကားတင်ပြေးမယ်ဆိုတဲ့ငတိလေးလည်း ဒီအချိန်ဆို အိမ်ထဲက အိမ်ပြင်တောင် ထွက်ရဲတော့မှာမဟုတ်။ အပိုင်းထဲက သူမိတ်ဆွေတွေစကားအရ အဆိုပါ သူရဆိုတဲ့ကောင်လေးသည် သာမာန်ငချွတ်လေးလောက်သာဖြစ်ပြီး အခုလဲ တခဏတာမိုက်ရူးရဲစိတ်ကြောင့်သာ ခိုးပြေးမည်ဆိုပြီး ထဖောက်တာဖြစ်နိုင်သည်။ ဟိုတယောက်ဆိုတဲ့ တယောက်ကတော့ ပြောစရာမလိုတော့။ သွယ်သွယ်ကိုယ်တိုင်ကိုက သူ့ကိုထားခဲ့လို့ စိတ်နာနေလောက်ပြီ။

“သူရက ထပ်ပြသနာရှာမှာစိုးလို့ကိုကြီးရဲ့ သမီးကို လိုက်အရှက်ခွဲမှာစိုးတာ”

တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်ပြန်ဖြစ်သွားပြီဖြစ်သော သွယ်သွယ့်ကိုကြည့်ကာ သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

“ကဲ ညီမလေး ဘာမှစိတ်မပူနဲ့တော့ နင်တကယ် သူရနဲ့ပြတ်ပြီ မဟုတ်လား”

သေချာအောင်confirm လုပ်ရသေးသည်။ တော်ကြာ ကိုယ်ကကြားထဲက လူမိုက်ကြီးဖြစ်သွားလို့ သူကလေး စိတ်နာသွားရင်အခက်။

“သေချာတယ်ကိုကြီး အဲ့အကောင် စိတ်ထဲထုတ်ထားတာ ကြာပြီသိလား.. ကိုကြီးကို ကတိပေးတယ် ဘယ်တော့မှ အဲ့ကောင်ခေါင်းထဲ မထည့်တော့ဘူးနော်..နော်လို့ကိုကြီး သမီးကို ယုံတယ်မှတ်လားဟင်”

အင်  မဆီမဆိုင်သူက ကိုယ့်ကို ပြန်လာချော့နေသလားတောင်ထင်ရသည်။
နာရီကြည့်လိုက်တော့ ကိုးနာရီ ၁၀မိနစ်ခန့်စွန်းစွန်း ဒီအချိန်သူ့သင်တန်းလဲမမှီတော့ သွယ်သွယ်လဲ ရုံးတက်လို့မရတော့ ဘာလုပ်မလဲ တွေးစမ်း ကားပေါ်မှာတော့ ဘာမှလုပ်ရမှာမဟုတ်ဘူး။ အနီးအနား ဟိုတယ်တခုခုပြေးမလား။ ဟင် သူနဲ့ငါနဲ့ဘာမှမှမစရသေးတာ မဖြစ်သေးပါဘူး။ အဲ့လိုမျိုးစတွေ့ချက်ချင်းဝုန်းကြတယ်ဆိုတာ ဇာတ်လမ်းတွေထဲမှာပဲ အဆင်ပြေတာ။ နောက်လဲ အခင်အမင်မပျက်ရအောင် ဘယ်လိုဂွင်ဆင်ရပါ့ ကြံစမ်း ငရဲကြံစမ်း။

"ကဲ ညီမလေး ခနစောင့်နော် ကိုဖုန်းခနဆက်မယ်"

''ဟုတ်''

အလဲ့ ကို ဆိုပြီးယောင်သလိုလို ဘာလိုလိုလုပ်ပစ်လိုက်သည်။ ကားအပြင်ထွက်ပြီး သင်တန်းအတူတက်နေသည့် သူငယ်ချင်းကို ဒီနေ့မလာနိုင်တော့ကြောင်း မက်ဆေ့ပို့လိုက်သည်။ ပြီးတော့ သူရကိုသေချာစောင့်ကြည့်ထားဖို့ ရပ်ကွက်ထဲက ဘော်ဒါကို အကူအညီလှမ်းတောင်းသည် ။

အပေါင်းအသင်းစုံလှသည့် ရဲကျော်သူအတွက် တရပ်ကွက်တည်းနေသည့် သူရလိုကောင်လေးကို စောင့်ကြည့်ဖို့ဆိုတာ ခက်ခက်ခဲခဲအလုပ်တော့ မဟုတ်ပါ။ ဖုန်းဆက်ပြီး ကားထဲဝင်ထိုင်လိုက်တော့ မချောကမိတ်ကပ်ပါးပါးပြန်ဖို့ပြီး နှုတ်ခမ်းတောင် အရောင်တင်ပြီးနှင့်ပြီဖြစ်သည်။ တယ်လဲ တတ်နိုင်တဲ့ ကလေးမလေး ဟင်း ဒီနေ့တော့ ပေးမလွတ်စေရဘူးဟေ့။

"ကဲ ဘာလုပ်ကြမလဲညီမလေး"

မျက်နှာပိုးသတ်ကာရုပ်တည်နဲ့မေးလိုက်သည်။

"ရုံးလဲမသွားချင်တော့ပါဘူး ကိုကြီးရာ"

"အေး အဲ့ဒါဆိုဘယ်သွားချင်လဲ ဘာလုပ်ချင်လဲ ပြော"

အံ့သြသွားတဲ့မျက်နှာပေးနဲ့ပြန်ကြည့်တာကြောင့် ရဲကျော်သူတယောက် မလုံမလဲဖြစ်သွားသည်။ သူ့ရဲ့ဆင်ကြံကြီးတွေများ ရိပ်မိသွားသလားပေါ့။

"ကစားကွင်းလေးဘာလေးသွားချင်တာဗျ ဒီအဝတ်အစားကြီးနဲ့ မဖြစ်ပါဘူး"

ကောင်မလေးမျက်နှာအမူအယာပြောင်းသွားတာ သိသာလှသည်။ ခုနက စိတ်ညစ်နေတာတွေ မေ့ကုန်ပြီလားမသိ။ Business skirt နဲ့ ရှပ်လက်ရှည်နဲ့ လူကြီးဂိုက်ဖမ်းထားသည့် ကောင်မလေးက ကစားကွင်းသွားချင်တယ် လုပ်နေလေသည်။

"အဝတ်အစားက ဝယ်လိုက်လို့ရပါတယ်ဟာ ကစားကွင်းသွားချင်တယ်ဆိုလို့ အဟေး ညည်းက ဘယ်ကစားကွင်းသွားချင်တာလဲ ရန်ကုန်မှာ ဘာကစားစရာရှိလို့လဲဟ ပြောစမ်းပါဦး"

“Happy World သွားမယ်လေ နော်”

ခက်တော့နေပါပြီ ကိုယ်ကသွားချင်တာဟိုတယ် သူက သွားချင်တာ ဟက်ပီးဝေါ ဘယ်လိုမှ မအပ်စပ်။ စိတ်တော့မလျှော့သေး ရသလောက်တော့ မောင်းကြည့်ရပေမည်။

“နင့်ဟက်ပီးဝေါမှာ ဘာသွားဆော့မလဲပြော ဒီလိုနေ့လူတောင်ရှိမှာ မဟုတ်ဘူး”

“သရဲရထားစီးချင်တယ်လို့ နော်”

နှုတ်ခမ်းစူကာကလေးလေးကို လာချွဲနေသည့် အပျိုမလေးကိုကြည့်ရင်း ဖတ်ဖူးသည့်ဝတ္ထုထဲက ဇာတ်ဝင်ခန်းတခုကိုသွားသတိရလိုက်မိသည်။ အဟင်း မဆိုးဘူး စီးရသေးတာပေါ့လေ။ စိတ်ထဲမှာ ငါးခူပြုံးပြုံးနေသော်လည်း မျက်နှာကတော့ မတတ်သာလို့ လိုက်လျောရသည့် ပုံစံဖမ်းထားလိုက်သည်။

“အေးလေ အဲ့လောက်အာသီသရှိနေလဲသွားတာပေါ့ လောလောဆယ်တော့ အဆင်ပြေမယ့် အဝတ်အစားဝယ်ဖို့ရှိသေးတယ်   --မှာဆို ညည်းအဆင်ပြေတယ် မှတ်လျား”

"အင်း အတိုင်းထက်အလွန်ပေါ့ ခိခိ အဲ့မှာက ပေါပေါပဲပဲသိပ်ရှိတာမဟုတ်ဘူး ကိုကြီးတော့နာပြီ ခစ်ခစ်"

ခုနကမျက်ရည်ထွက်နှပ်ချေးထွက်အောင် ငိုထားသည့်သွယ်သွယ်မဟုတ်တော့။
ပုံမှန်ပြန်ဖြစ်သွားသည့်အပြင် သူ့ဆန္ဒကို လိုက်ဖြည့်ဆည်းပေးချင်ယောင်ဆောင်နေရသည့် ရဲကျော်သူကိုပါ ပြန်နောက်နေသေးသည်။

"လောလောဆယ်ပိုက်ဆံက အရေးမကြီးဘူးဟ အချိန်ကအရေးကြီးတယ် နင်ရောငါရော အချိန်မှီအိမ်ပြန်ရောက်မှ ကောင်းမယ် သဘောပေါက်တယ်နော်"

"ပေါက်တယ် ပေါက်တယ် ဒီနေ့သမီးက ရုံးသွားနေတာ ကိုကြီးကတော့ ဘယ်သွားလဲ အိမ်မှာလား သင်တန်းလား သမီးမသိဘူးလေ ဟုတ်တယ်မှတ်လား"

ခေတ်ကာလာသားသမီးများသိပ်သင်စရာမလို အရိပ်ပြရင် အကောင်လိုက်မြင်တတ်သည်။
ဘာမှပြန်မပြောတော့ပဲပြုံးပြီးသာနေလိုက်ပြီးကားကိုပြန်ကွေ့ကာ --ပလာဇာဘက်ဦးတည်လိုက်ပါသည်။ သွယ်သွယ်အဝတ်အစားပတ်ဝယ်နေတုန်း ရဲကျော်သူက ကော်ဖီတခွက်မှာသောက်ကာ စောင့်နေလိုက်သည်။

၁၀မိနစ် ၁၅မိနစ်လောက်ကြာတော့ ရုံးအင်္ကျီပါလဲပြီး အဝတ်အစားသစ်နဲ့ပြန်ရောက်လာတာကြောင့် လက်က နာရီကိုပြန်ကြည့်ပြီး အံ့သြတကြီးကြည့်လိုက်မိသည်။ အပေါ်က ဂျော်စပို့ရှပ်ပန်းနုရောင်လေးနဲ့ စကင်နီဆွဲသား အပြာရောင်ဘောင်းဘီတို ဖိနပ်ကတော့ ဘာတံဆိပ်မှန်းမသိသည့် Walking shoe အနက်ရောင်။ နဂိုရှိမှနဂိုင်းထွက်လို့ ပြောရမလိုပင် ဒီကောင်မလေးဘာဝတ်ဝတ်ကြည့်လို့ ကောင်းနေသည်။

“နင့်ဟာက မြန်လှချည်လား သွယ်သွယ်ရယ် အလစ်သုတ်လာတာတော့ မဟုတ်ပါဘူးနော်”

“အံမယ် ကိုကြီးကလဲ လူကိုများအထင်သေးလို့”

“Emergency plan ဆိုတာရှိပါသေးတယ်ဗျ ဟင်းဟင်း”

“ရော့ဒီမှာပိုတဲ့ပိုက်ဆံ ဘောက်ချာပြရဦးမလား”

“ရပါတယ်ညီမလေးရယ် ငါ့ညီမလေးခုလို ပြုံးပြုံးရွှင်ရွှင်ဖြစ်နေတာပဲ ဝမ်းသာပါတယ်”

အာလုပ်သံ ဝမ်းခေါင်းသံဆိုတာမျိုးတွေမပါအောင် သောက်နေတဲ့ကော်ဖီမသီးအောင် မနည်းထိန်းပြောလိုက်ရသည်။ ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် ဒီလောက်အချိန်တိုလေးအတွင်း မှာ အသစ်ဝယ်စရာမလိုသည့်ဖိနပ်ကိုပါ ရအောင်ဝယ်လာနိုင်တယ်ဆိုတော့ ဒီကောင်မလေးရဲ့ စီမံခန့်ခွဲမှုစကေးကမသေး။ အိပ်ယာပေါ်ကျရင်ရော သူ့ကို ဘယ်လိုများ စီမံခန့်ခွဲဦးမလဲဆိုတာ တွေးမိလိုက်တော့ အောက်ကကောင်က ခေါင်းထောင်ထလာပြန်လေသည်။ နေဦးညီလေး ရွှေဥ ဥပေးမယ့်ငန်းကလေးနော် အဟင်း ဗိုက်သွားမခွဲနဲ့။

ကော်ဖီလက်စသတ်လိုက်ပြီးunderground ပါကင်ကိုထွက်လာခဲ့သည်။ တလမ်းလုံး ရဲကျော်သူလက်မောင်းကိုချိတ်ကာ ဟိုလက်ငြိုးထိုးလိုက် ဒီလက်ညှိုးထိုးလိုက်နဲ့ သွယ်သွယ်တယောက် ပျော်မြူးနေလေသည်။ ကားပေါ်တက် စက်နှိုးပြီးပြန်ထွက်မယ်လုပ်တော့ သွယ်သွယ်က ရဲကျော်သူမျက်နှာကို သေချာကြည့်ပြီး…

“ကိုကြီး”

“ဟေ ဘာလဲဟ”

“အရမ်းကျေးဇူးတင်တယ်သိလား”

“ဟမ် ဘာကိုတုန်းဟ”

“သမီးမနက်ကနဲ့ အခု နေရတာမတူတော့လို့ပါ”

“အရမ်းစိတ်ချမ်းသာတယ်လို့”

“အင်းပါကွာ”

“အဲ့ဒါကိုကြီးကြောင့်”

“အင် ဘာဆိုင်လို့လဲညီမလေးရယ် ကိုလဲ ဘာမှမလုပ်ပေးရပါဘူးကွ”

“အင်း…သေချာကြည့်ရင်တော့ ဘာမှမလုပ်ပေးဘူး ဆိုပေမယ့် အခုကိုကြီးအနားမှာရှိနေတာနဲ့ကို ခုနက စိတ်ညစ်တာတွေ အကုန်မေ့ကုန်ပြီလေ”

ဘာမှပြန်ပြောလို့မရတာကြောင့် ရဲကျော်သူပြုံးသာနေလိုက်သည်။

“ကိုကြီး”

“ဟေ ဘာတုန်းဟ”

ဟန်းဘရိတ်ဖြုတ်ပြီးထွက်ဖို့ပြင်နေတဲ့ ရဲကျော်သူတုန့်သွားသည်။ သူ့အတွက် အချိန်က အလွန်တန်ဖိုးရှိသည်မဟုတ်ပါလား။ စိတ်မရှည်သလို ဖြစ်သွားသောလေသံကြောင့် အားနာပြီး လှည့်ကြည့်လိုက်တော့ သူ့ကို ပြုံးစိစိကြည့်နေသော သွယ်သွယ့်မျက်နှာဝင်းဝင်းလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ ကားပါကင်က မီးရောင်မလင်းတလင်းအောက်မှာ မြင်လိုက်ရသည့် စွဲမတ်ဖွယ်မျက်နှာလေး။ ပါးမို့မို့လေးပေါ်က ပါးချိုင့်လေးတဖက်နဲ့ အရောင်စိုစိုလေးနဲ့ဖူးနေသည့် နှုတ်ခမ်းလေးတွေ သူအမြဲတမ်း ကြိတ်ဖို့တွေးနေသည့် ကောင်မလေး။

ဟင်းးးး ဦးနှောက်ကိုအလုပ်ပေးလိုက်သည်။  ဒီအချိန် ဒီနေရာဘယ်လိုမှအဆင်မပြေ။ ပြီးတော့ ကြီးကြီးကျယ်ကျယ်တင်စားပြောရရင် ယုံကြည်မှု တည်ဆောက်နေသည့်အချိန်။ သူ့သက်ပြင်းချသံကို ကောင်မလေးကြားသွားသည်ထင့် ခုနကထက် ပိုပြုံးလိုက်ပြီးထပ်ပြောသည်။

“ကိုကြီးကိုကျေးဇူးတင်ပါတယ်လို့”

အေးကွာ ဒီလောက်ဖြစ်လှတဲ့ကောင်မလေး
ခေါင်းထဲပေါ်လာသည့်အကြံကို ရဲကျော်သူတယောက် ချက်ချင်းအသုံးချလိုက်သည်။

“အင့်”

သူ့ပါးတဖက်ကိုကြော်ငြာတွေထဲကလို ဆဖာင်းထားလိုက်ပြီး လက်ငြိုးနဲ့ထိုးပြလိုက်သည်။ ဒီအချိန်ရောက်မှတော့မထူးတော့ အရဲစွန့်ကာ စမ်းလိုက်သည့်သဘော။ ရွှတ်ခနဲဖောင်းထားတဲ့ ပါးတဖက်နွေးကနဲ ဖြစ်သွားသည်။

“ဟက်ပီးဝေါနော် ကိုကြီး”

မထင်မှတ်ထားပဲဝင်သွားသည့်အကွက် ကြောင်တောင်တောင် ဖြစ်သွားသည့် ရဲကျော်သူကို သတိပေးသလိုပြောလိုက်သည့် သွယ်သွယ့်အသံကြောင့် ချက်ချင်းသတိပြန်ကပ်လိုက်ရလေသည်။ ဟန်းဘရိတ်ဖြုတ်ကာ မောင်းထွက်လာခဲ့သည်။
သွယ်သွယ်တယောက်ကတော့ ဖုန်းပွတ်ရင်း နှုတ်ဆိတ်ပြီးလိုက်လာလေသည်။ တလမ်းလုံး တိတ်ဆိတ်လာတာမို့ ကန်တော်ကြီးနားရောက်တော့ ရဲကျော်သူက စကားစလိုက်သည်။

“သွယ် ရေသောက်ချင်ရင်ပါတယ်နော်”

“ဟင် ကိုကြီးကလဲ စောစောကမပြောဘူး သမီးရေသောက်ချင်တာ ဟိုက ထွက်လာကတည်းကပဲ”

ရဲကျော်သူဘာပြောရမလဲမသိတော့။ သူကိုယ်တိုင်က ထွက်လာကတည်းက စိတ်နဲ့လူနဲ့သိပ်ကပ်တာမှ မဟုတ်တာ။ တံခါးကြားက ရေဘူးကိုထုတ်ပေးလိုက်တော့ နှုတ်ခမ်းလေးစူကာ တဂွက်ဂွက်နဲ့မော့ရှာလေသည်။ တချိန်လုံး သွယ်သွယ့်ကိုကြည့်ပြီး ရေငတ်နေတဲ့ ကိုယ့်ဟာကိုယ်တောင် သတိမရပဲ ကလေးမလေး ရေငတ်နေမလားတွေးမိလိုက်တဲ့ ကိုယ့်ကိုကိုယ်တောင် အံ့သြသွားသေးသည်။

ဟက်ပီးဝေါထဲရောက်ပြန်တော့လဲ ကားပေါ်က ဆင်းကတည်းက လက်မောင်းကိုလာတွဲပြီး တမျိုးပြီးတမျိုး ပူဆာနေသည့် ကောင်မချောလေးကြောင့် ရဲကျော်သူထိန်းထားသည့့် စိတ်တွေကြွလာရလေသည်။

“ကိုကြီး လက်သီးပြိုင်ထိုးရအောင်နော်”

လက်မှတ်ဝယ်ပြီး သွယ်သွယ်ထိုးချင်သည်ဆိုသည့် လက်ဝှေ့စက်နားရောက်တော့ လက်အိတ်တွေကို ကိုင်ကြည့်ပြီး မျက်နှာကမဲ့ပြန်လေသည်။

“ကိုကြီး လက်အိတ်တွေကနံစော်နေတာပဲ မဝတ်ချင်တော့ဘူး”

“အေး အဲ့ဒါဆိုလဲတခြားဟာသွားဆော့တာပေါ့”

“အာ ကိုကြီးဝတ်ပြီးထိုးလေဗျာ နှမျောစရာကြီး”

“ဟ နင်ထိုးမယ်ဆိုလို့ လက်မှတ်ဝယ်လိုက်တာလေဟာ”

“မရဘူး ကိုကြီးနဲနဲတော့ထိုးပြ”

ပြိုင်ငြင်းလို့လဲရမှာမဟုတ်တာကြောင့် ရဲကျော်သူတယောက် လက်အိတ်ကိုစွပ်လိုက်ပြီး
ထိုးဖို့လုပ်ရပါတော့သည်။

ဖုန်း… ဒေါင်

“ဝိုးးးး မိုက်တယ်ဟေ့”

သုံးချက်ထိုးလို့အပြီး သွယ်သွယ်က ရဲကျော်သူပခုံးကို လာဖက်ပြီး ခုန်ပေါက်နေပြန်တာကြောင့် ရဲကျော်သူတယောက် ဆွဲထားရပြန်သည်။ သူမဆွဲလို့လဲ မရ၊
ကောင်မလေးက ဒီနေ့ဘရာခပ်ပျော့ပျော့လေး ဝတ်လာသည်ထင့် ခုန်လိုက်တိုင်း ရင်အစုံက လှုပ်ရှားနေလေရာ ဘေးကစက်ကိုင်သည့် ကာင်လေးတွေပင် အိနြေ္ဒမထိန်းနိုင်အောင် မျက်လုံးတွေက သွယ်သွယ့်ဆီရောက်နေလေသည်။

“ညီမလေး လာ သရဲရထားသွားစီးကြမယ်လေ”

ရုပ်တည်နဲ့လက်ကိုဆွဲကာခေါ်လာတော့ ကောင်မလေးကလဲ သူခေါ်သည့်နောက်လိုက်လာလေသည်။ သူစီးချင်လှပါသည် ဆိုသော သရဲရထားပေါ် စထိုင်ကတည်းက သွယ်သွယ်တယောက် နှစ်ယောက်ထိုင် ခုံအကျယ်ကြီးရှိရက်နဲ့ ရဲကျော်သူအနားကို အတင်းပူးကပ်ကာ ထိုင်လေသည်။

“သွယ် နင်စီးလို့ဖြစ်တယ်နော်”

“ဟင်းဟင်း ကိုကြီးဆီကသရဲကားတွေတောင် ယူကြည့်နေတာပဲဟာ”

မကြောက်ပါဘူးပြောနေပြီး သူ့လက်မောင်းကို မလွှတ်တမ်းကိုင်ထားသည့် သွယ်သွယ့်ကို ကြည့်ရင်းပြုံးမိသည်။  မတတ်နိုင် ဘုရားပေးတဲ့ ဆုတွေပဲဖြစ်လိမ့်မည်။ အထဲစဝင်တာနဲ့ သွယ်သွယ်တယောက် ရောဂါတက်ပါလေတော့သည်။
ရဲကျော်သူလက်မောင်းကို ကိုင်ထားရုံမက ရင်ခွင်ထဲကိုပါ အတင်းတိုးဝင်လာတော့သည်။
သရဲရထားဆိုတာကလဲ စထွက်တာနဲ့ အမှောင်ခန်းထဲ ဝင်သွားတာမို့ သွယ်သွယ်တယောက် ရဲကျော်သူအနားတိုးရင်းသာ တိုးနေမိတော့သည်။ သူ့ကိုအတင်းဖက်ထားသည့် ကောင်မလေးဆီက အမွှေးရနံ့တွေ အထိအတွေ့တွေကြောင့် ရဲကျော်သူခမျာလဲ သွယ်သွယ့်ကိုတိုးပြီးသာဖက်ထားမိသည်။

တချက်တချက်ပခုံးကိုဖက်ရင်း သွယ်သွယ်က အတင်းရင်ခွင်ထဲတိုးဝင်လာတာကြောင့် လက်ကပခုံးပေါ်မှချော်ပြီး ရင်အုံမို့မို့ပေါ် ရောက်သွားလေသည်။ ကောင်မလေးကလည်း မသိချင်ယောင်ပဲဆောင်နေသလား ကြောက်နေလို့ တကယ်ပဲမသိသလားမသိ။ သူ့ရင်ခွင်ထဲကနေ ခေါင်းကိုမဖော်တော့။ ပခုံးပေါ်က ကျော်ပြီးကိုင်ရတာလည်း သိပ်အဆင်မပြေပြန်သဖြင့် သွယ်သွယ့်ခါးကို ေ့ပာင်းဖက်ကြည့်လိုက်သည်။

အောက်ကနေပင့်ကိုင်တော့ ပိုပြီးထိထိမိမိရှိသလိုပင်
ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးပေါ်ကကျော်ကာ နို့အုံလေးပေါ်ကို လက်ကထိထိမိမိကြီး ရောက်သွားတာတောင် မရုန်းပဲ ရင်ခွင်ထဲသာ အတင်းတိုးဝင်နေတာကြောင့် ရဲကျော်သူ အတင့်ရဲလာသည်။ သေချာကိုင်ကြည့်မိတော့မှ သူထင်ထားတာ မှန်နေကြောင်း သိရလေသည်။
သွယ်သွယ့်ဘရာလေးက တော်တော်လေးကို အသားကပျော့သည်။ အိစက်နေသည့် ရင်သားလုံးလုံးလေးတွေကို တိုက်ရိုက်ကိုင်နေရသလိုပင် အရသာရှိလှသည်။

ဖျက်ကနဲ ရင်သားအလည်လောက်ကို စမ်းကြည့်လိုက်တော့ စူတင်းမာတောင်နေသလို ရင်သီးလေးတဖက်ကို အထိအတွေ့ အရသိလိုက်ရသည်။ အိုး ဒီကောင်မလေး အရှိန်တက်နေတဲ့ပုံပဲ အခန်းထဲမှာကမ်မရာတွေ တပ်ထားတာကြောင့် သိပ်မလှုပ်ရှားတော့ပဲ သွယ်သွယ့်ခါးလေးကိုသာ ဟန်မပျက် ဖက်ထားလိုက်သည်။ ဒီအဆင့်လောက်ရရင် မဆိုးတော့ဘူးလို့ ပဲကိုယ့်ဟာကိုယ် သက်မှတ်လိုက်သည်။

ရထားတပတ်ပြည့်သွားလို့ လမ်းပြန်လျှောက်တော့ သွယ်သွယ်က ရဲကျော်သူအနားပိုကပ်လာသည်။
တချက်တချက်တွဲထားရင်း ရဲကျော်သူလက်က ရင်အုံမို့မို့လေးကို ထိနေတာတောင် မသိချင်ယောင်ဆောင်နေသဖြင့် ရဲကျော်သူ အားတက်လာလေသည်။

“ကိုကြီး တခုခုသောက်ရအောင်နော်”

“သောက်လေ ဘာသောက်ချင်လဲ လာ ဟိုဆိုင်လေးထဲ သွားကြည့်မယ်”

“အာ အဲ့မှာရှိမယ် မထင်ဘူးနော်”

“ညည်းက ဘာသောက်ချင်လို့လဲပြောလေ ရမှာပါဟ”

“SPY  အေးအေးလေး သောက်ချင်တာဗျ”

ဟိုက်ရှားဘား  ရဲကျော်သူကိုယ့်နားတောင် ကိုယ်မယုံချင်တော့ ကံဇာတာက တောက်လျောက်တက်နေလေပြီ။ တချို့လူတွေ မူးလာရင် ပြောရဆိုရတာ ပိုအဆင်ပြေတယ်ဆိုတာ အတွေ့အကြုံအရ သိနေသည်။ တော်ရုံကောင်မလေးတွေ မူးပြီးရစ်တာ လောက်ကတော့ ဘယ်လိုထိန်းရမလဲဆိုတာ သူကောင်းကောင်းညက်သည်။ ဒီကောင်မလေး မူးလာရင်ရော ဘယ်လိုနေမလဲမသိ။  မီးစင်ကြည့်ကဖို့ပဲ ဆုံးဖြတ်လိုက်သည်။

“ဒီမှာတော့ ရမယ်မထင်ဘူး ညီမလေးရဲ့”

“ဒါဆိုလဲပြန်ထွက်ကြမယ်လေ အပြင်ကျမှဝယ်ပြီး အေးဆေးထိုင်သောက်တာပေါ့”

“အေးဒါဆိုကားထဲဝင်နှင့် ကိုဖုန်းဆက်ဦးမယ်”

သွယ်သွယ်ကားစက်နှိုးပြီး ဝင်ထိုင်လိုက်တော့ ဇော်ကြီးဆီဖုန်းခေါ်ရသည်။
စာမေးပွဲဖြေစဉ်တုန်းက ရဲကျော်သူနဲ့နှစ်ယောက် စပ်တူဝယ်ထားတဲ့ တိုက်ခန်းက ဒီနေ့အားမအား။
ဖုန်းဆက်တော့ စက်ပိတ်ထားပါသည်ပဲ လာသည်။
 ဒါဆိုသေချာပြီ။ ဒီကောင် ရန်ကုန်မှာမရှိတော့ တိုက်ခန်းမှာ ဘယ်သူမှမရှိ အဆင်ပြေရင် အဲ့ဒီကိုပဲတန်းသွားတော့မည် စိတ်ကူးလိုက်သည်။

convenient store လေးတွေ့တော့ သွယ်သွယ်သောက်ချင်သည့် SPY ဆင်းဝယ်ဖို့ လုပ်သည်။ သွယ်သွယ်လိုချင်သည့် အရောင်စုံမရ အနီနဲ့အနက်သာရှိတာကြောင့် လိုလိုမယ်မယ် ၃ပုလင်းစီဝယ် သူ့အတွက်ကတော့ မြန်မာ၁ပုလင်းနဲ့မြည်းလို့ ကောင်းမယ့်ဟာလေးတွေ လိုက်ရွေးလိုက်သည်။ အဆာပြေစားဖို့ ပေါင်မုန့်လောက်ပဲ ဝယ်လိုက်တော့သည်။
အရေးကြီးသည့် အဖော်ကတော့မလိုတော့ သူ့ကားထဲမှာ ပါပြီးသား ရဲကျော်သူတို့က အဲ့သလိုပင် ထောင့်ကစေ့သည် ။ အထုတ်ကြီးနှစ်ထုတ်နဲ့ထွက်လာတဲ့ ရဲကျော်သူကိုမြင်တော့ သွယ်သွယ်က ထွက်လာပြီး ကူဆွဲပေးရှာသည်။

“ဟူး မောသွားတာပဲ တလုံးလောက် သောက်မယ်နော်”

ရဲကျော်သူကလဲသောက်စေချင်နေတာမို့ dashboard ထဲက ခေါက်ဓားလေးထုတ်ကာ ဖောက်ပေးလိုက်သည်။ ကားမမောင်းသေးပဲ ပုလင်းနဲ့ နှုတ်ခမ်းကိုတေ့ပြီး မော့နေတဲ့ ကောင်မလေးကို အေးဆေးထိုင်ငေးနေလိုက်သည်။

“အယ် ကိုကြီးကဘာကြည့်တာလဲ”

“ကြည့်ကောင်းလို့လေ”

တည့်တည့်ပြောလိုက်သော်လည်း သွယ်သွယ်ကအပြုံးမပျက်။

“သောက်ချင်လဲသောက်ပါ ကိုကြီးရယ် အင့်”

“သောက်ပါဘူးကွာ ကားမောင်းရဦးမယ်”

“ဟဟ စပိုင်လေးတငုံနဲ့ မူးမှာစိုးတယ်ပေါ့လေ သဘောသဘော”

“ကဲ ဘယ်သွားမလဲ ကလေးမ”

“လျှောက်မောင်းဗျာ သမီးကထိုင်သောက်မယ် ခိခိ”

“အေးပါကွာ မင်းစိတ်ချမ်းသာရင်ပြီးတာပါပဲ”

“တိုင်းပြည်လဲ အေးချမ်းတယ်လို့ပြောချင်တာ မှတ်လား ဟင်းဟင်း ရပါတယ်”

စပိုင်ကိုရေသောက်သလို တဂွက်ဂွက်နဲ့မော့နေတာကြောင့် ကားစထွက်ချိန်တွင် ပုလင်းတဝက်က ကျာ်သွားလေသည်။
သွယ်သွယ့်မျက်နှာဖြူဖြူလေးမှာလဲ ပန်းရောင်သန်းလာတော့သည်။
ပြောတဲ့စကားတွေကလည်း အရင်ကထက် ပိုရင်းနှီးလာသည်။ သူနဲ့၆နှစ်လောက်ကွာတဲ့ အကိုတယောက်လိုမဟုတ်တော့ပဲ ငယ်ပေါင်းကြီးဖော် သူငယ်ချင်းတယောက်ကို ပြောနေသလို အလုပ်ထဲက အတင်းလည်းပြောသည်။ သူငယ်ချင်းတွေအကြောင်း ရုပ်ရှင်တွေအကြောင်းနှင့် တွဲခဲ့ဖူးသမျှဘဲတွေ အကြောင်းစုံသွားသည်။ နောက်တပုလင်း ဖင်ကပ်လောက် ကျန်တော့စကားစပြတ်သွားသည်။

“ကိုကြီး”

“ဟေ လို့”

“သမီးတယောက်တည်းသောက်ရတာ ပျင်းလာပြီဗျာ နဲနဲကူသောက်ပေးပါလားလို့”

ဒီလောက်ဆိုကောင်မလေး မှန် နေလောက်ပြီမှန်း သိလိုက်သည် ။မျက်နှာတခုလုံးလဲ ရဲပတောင်း ခတ်နေလေပြီ။

“လက်မအားပါဘူး ညီမလေးရယ် ကားမောင်းနေတဲ့ဟာကို”

“မီးတိုက်မယ်လေ”

“အေး အာ့ဆိုနဲနဲသောက်မယ်”

သူ့ဆီကအဖြေစကားရတာနဲ့သွယ်သွယ်က ထိုင်ခုံခါးပတ်ကိုချွတ်သည်။ ကားအသွားအလာ ရှုပ်နေသဖြင့် လှည့်မကြည့်နိုင်။ မျက်လုံးထောင့်ကနေ ရိုးတိုးရိပ်တိတ်လောက်သာ့မြင်နေရသည်။ ပုလင်းထဲက လက်ကျန်ကို ကောက်မော့လိုက်ကာ ရဲကျော်သူ၏ပုခုံးကို ဖက်လိုက်ပြီး နှုတ်ခမ်းချင်းလာတေ့တာကြောင့် မျက်လုံးပြူးသွားရသည်။ မျက်လုံးလေးမှိတ်ပြီး သူ့နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးနဲ့ စပိုင်လာတိုက်နေသော ကောင်မလေး မျက်နှာနီနီလေးဆီက မိတ်ကပ်နံ့  hair coat လိုလိုအနံ့သင်းသင်းလေးတွေ ဆပါင်းလိုက်တော့ ညီတော်မောင်က ထိန်းမနိုင် သိမ်းမရကို ဒါသကြီးလာတော့သည်။

ရဲကျော်သူနှုတ်ခမ်းကိုနဲနဲဟပေးလိုက်တော့ သွယ်သွယ်ငုံထားသည့် စပိုင်အေးအေးလေးက နှုတ်ခမ်းနှစ်ခုကြားကဖြတ်စီးကာ သူ့ပါးစပ်ထဲ ရောက်လာတော့သည်။ ချိုမြသည့်စပိုင်အရသာ မွှေးအီနေသည့်နှုတ်ခမ်းနီအောက်က နှုတ်ခမ်းပါးပါးလေးရဲ့ အရသာကိုပါ ခံစားလိုက်ရသည်။

နှုတ်ခမ်းချင်းပြန်ကွာသွားတော့မှ ရဲကျော်သူတယောက် ဘေးဘီပြန်ကြည့်ရသည်၊
သူ့ကားက မှန်စတေကာကပ်ထားတာကြောင့် အပြင်ကတော့ မမြင်နိုင်ပါ၊ ဒါပေမယ့် ဒီကောင်မလေးသောင်းကျန်းနေတာကြောင့် ဘောင်းဘီထဲက အကောင်ကတော့ မာထန်နေလေပြီ။

“ကိုကြီး SPYကြိုက်သွားပြီမှတ်လား ခစ်ခစ်”

လူကြီးရှက်တော့ ရယ်ဆိုသလိုပဲ ရဲကျော်သူတဟဲဟဲပဲ လုပ်နေရသည်။ ဒီလိုမျိုးလာတိုက်မှတော့ မကြိုက်ပဲနေပါ့မလား။

“ဒီတခါအမဲသောက်မယ်နော် ကြိုက်တယ်မှတ်လား”

အသာခေါင်းငြိမ့်ပြလိုက်သည်။ သူ့ဖာသာသူ ဖောက်ပြီးမော့မယ်လုပ်ပြီးမှ…

“မေ့သွားလို့ လူကြီးကိုဦးချရမှာ ကန်တော့ ကန်တော့”

ဒီတခါတော့စပရိုက်လုပ်တာမဟုတ်တော့သဖြင့် ရဲကျော်သူအသင့်စောင့်နေလိုက်သည်။ ပုလင်းကို လက်ကမချပဲလက်တဖက်နဲ့သူ့ပခုံးကိုဖက်ကာနှုတ်ခမ်းလေးထော်ပြီးလာကပ်လေသည်။ ရဲကျော်သူကလည်း အလိုက်သင့်ပင် သွယ်သွယ့်နှုတ်ခမ်းစူစူလေးကို ပြန်စုပ်ထားလိုက်သည်။ သွယ်သွယ့်နှုတ်ခမ်းနှစ်လွှာဟလာကာ အရည်အေးအေးက သူ့ပါးစပ်ထဲဝင်လာသည်။
ဝင်လာသမျှကို ချက်ချင်းမျိုချလိုက်ကြီး ခပ်ပြင်းပြင်းလေးထပ်စုပ်လိုက်တော့ သွယ်သွယ့်အောက်နှုတ်ခမ်းလေးက သူ့ပါးစပ်ထဲပါလာတော့သည်။

ကောင်မလေးဆီက အင့်ကနဲ ညည်းသံလေးထွက်လာ မျက်လုံးဖွင့်ကြာ ကည့်ပြီးပြန်ပိတ်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းကတော့ တေ့ထားဆဲပင် ရဲကျော်သူက နောက်တဆင့်တိုးကာ သွယ်သွယ့်အပေါ်နှုတ်ခမ်းလေးကို လျှာလေးနဲ့ ထိုးကလိပေးလိုက်သည်။ အွန်း သူကလေးကလဲ ခေသူမဟုတ်ပါချေ။

ရဲကျော်သူလျှာကို သူ့လျှာအေးအေးလေးနဲ့ တုန့်ပြန်လေသည်။ မွှေးပျံ့ချိုအီနေသော ဒီနှုတ်ခမ်းလေးကွာသွားမှာ ရဲကျော်သူ ကြောက်လာမိသလိုလို။ သွယ်သွယ်ကတော့ မျက်စိမှိတ်ကာသူ့နှုတ်ခမ်းကို အငမ်းမရစုပ်နေဆဲပင်။
ဒီပုံအတိုင်းမဖြစ်တော့သဖြင့် ကားကိုအရှိန်လျှော့ လမ်းဘေးကပ်မောင်းလိုက်ကာ လက်တဖက်နဲ့ သွယ်သွယ့်ခါးလေးကို ပြန်ဖက်ထားလိုက်သည်။

“လာ ထိုင်တော့ ညီမလေး”

မျက်လုံးပြန်ဖွင့်နှုတ်ခမ်းချင်းကွာသွားပြီး ပြန်ထိုင်တော့မယ့် သွယ်သွယ့်ကို ရဲကျော်သူအလွတ်မပေးတော့ပဲ ခါးကျင်ကျင်လေးကို ဖက်ထားတဲ့လက်နဲ့ပင် သူ့ပေါင်ပေါ်ကို ဆွဲချလိုက်သည်။ သွယ်သွယ်ကလဲ အလိုက်တသိ တံခါးဘက်ကို ရွှေ့ထိုင်ကာ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှီထားလိုက်သည်။

“ဟွန်း လူဆိုးကြီး သူပဲထိုင်တော့ဆိုလို့ ဒီက တကယ်ထိုင်တော့မလို့ဟာကို”

“ခုလဲ ထိုင်နေတာပဲလေကွာ”

“ထိုင်တာတော့ ထိုင်တာပေါ့ ကိုကြီးရဲ့ အောက်က အချွန်နဲ့ထိုးနေလို့ ခစ်ခစ်”

သူ့အငယ်ကောင်ကသွယ်သွယ့်ကို ထောက်မိနေကြောင်းပြောတာဖြစ်သည်။ အခြေအနေက ပြောင်းလဲသွားတာ မြန်လွန်းလှတာကြောင့် ရဲကျော်သူပင် မနေတတ်မထိုင်တတ်ဖြစ်ရသည်။

“နဲနဲတိုက်ဦးကွာ”

ဒီတခါတော့ အေးအေးဆေးဆေးဖြစ်သွားပြီမို့ ရဲကျော်သူက အရင်တောင်းလိုက်သည်

“အင်း တိုက်မယ် ဒီတလုံးကိုကြီးပဲသောက်တော့ မီးမသောက်ချင်တော့ဘူး”

နောက်ထပ်နှစ်ခါလောက် သွယ်သွယ်တိုက်တဲ့ စပိုင်သောက်ကြီး ရဲကျော်သူစိတ်မထိန်းချင်တော့ လမ်းသွယ်တခုထဲဝင်ချလိုက်ပြီး ကားထိုးရပ်လိုက်တော့သည်။ အခုမှ လက်နှစ်ဖက်လုံးအားသွားတာကြောင့် အားနေတဲ့လက်တွေကို သွယ်သွယ့်ကိုယ်လုံးလေးပေါ်ကို ပို့ပစ်လိုက်တော့သည်။ လက်တဖက်က နောက်ကျောဘက်ကနေ သိုင်းဖက်ပြီး ကျန်လက်တဖက်ကိုတော့ အရှေ့ပိုင်းမှာ အလုပ်ပေးထားလိုက်သည်။ တင်ပါးလုံးလုံးလေးကိုကိုင်ရင်း ညှစ်လိုက်တော့ သူ့ရင်ခွင်ထဲမှီနေသည့် သွယ်သွယ့်ထံမှ အသံထွက်လာသည်။

“အ....ကိုကြီးကလဲ နာတယ်ဗျ ….အူး”

ခေါင်းမော့လာသည့်ကောင်မလေးခမျာ စကားဆုံးအောင်တောင် မပြောလိုက်ရ ရဲကျော်သူက နှုတ်ခမ်းချင်း ဂဟေဆက်ပစ်လိုက်ပြန်သည်။ လက်တဖက်ကလည်း အင်္ကျီအောက်ထဲထိုးထည့်ကာ ဗိုက်သားရှပ်ရှပ်လေးတွေကို ပွတ်သပ်ပေးနေလိုက်သည်။

“အွန်း ယားတယ်ဆို”

ဝမ်းပြင်သားဝင်းဝင်းလေးတွေက အင်္ကျီအောက်ကနေ ပေါ်ထွက်လာသည်။ ရဲကျော်သူလက်ကို အပေါ်တဆင့်တင်လိုက်သည်။ ဘရာပျော့ပျော့လေးအောက်က လိမ်မော်သီးခပ်ကြီးကြီး အရွယ်လောက် ရင်သားနုနုလေးတွေက သူ့လက်အောက်ကို ရောက်သွားသည်။ နှုတ်ခမ်းချင်းကပ်ကာ လျှာချင်းတိုက်ပွဲဆင်နေရသော သွယ်သွယ့်ဆီက မပီမသ ညည်းညူသံလေးများ ပွင့်အံကျလာတော့သည်။ ဘရာကိုပင့်တင်လိုက်ပြီး ရင်သီးလေးတွေကို ပွတ်ချေပေးလိုက်ချိန်မှာတော့ သွယ်သွယ်တယောက် ကော့ပျံနေလေတော့သည်။

“အ ရှီးး ကို ကိုကြီးရာ ဘာတွေလုပ်နေတာလဲ အင့်”

သွယ်သွယ့်လက်ထဲကပုလင်းကိုယူလိုက်ပြီး တံခါးဘောင်က ခွက်ထဲပစ်ထည့်လိုက်သည်။ လက်ကို အင်္ကျီအောက်ပြန်ထည့်ရင်း ရင်အုံမို့မို့လေးနှစ်ဖက်ကို တလှည့်စီပွတ်ပေးကာ လည်တိုင်ကျော့ကျော့လေးဆီ ခပ်ဖွဖွနမ်းလိုက်သည်။ ပြီးတော့ ဖန်စီနားကပ်လေး ကပ်ထားသည့်နားရွက်ဖျားလေး...
သွယ်သွယ့်ညည်းသံက တဖြည်းဖြည်း ပိုကျယ်လာသည် ။

ရဲကျော်သူကလည်း လက်တဖက်ကို သွယ်သွယ့်ရင်ဘတ်ပေါ်မှာ အလုပ်ပေးထားပြီး မျက်နှာဝင်းဝင်း ပါးမို့မို့နဲ့ လည်တိုင်ဖွေးဖွေးလေးတွေပေါ် အဆက်မပြတ် အနမ်းမိုးရွာချနေမိသည်။ သူ့ကို ခပ်တင်းတင်းဖတ်ထားသည့် သွယ်သွယ့်တကိုယ်လုံး တုန်ယင်လာသည်။ ကာမခလုပ်တွေ တခုပြီးတခုဖွင့်လာတာကြောင့် သွယ်သွယ်တယောက် အရှိန်တက်နေလေသည်။
နို့အုံလေးပေါ်က လက်ကိုပြန်လျှောချကာ ခါးကဘောင်းဘီကြယ်သီးကို ဖြုတ်တော့ သွယ်သွယ်မျက်လုံးပြန်ပွင့်လာသည်။

“ကိုကြီး”

ရဲကျော်သူပြန်မထူးပဲ သွယ်သွယ့်မျက်နှာကိုသာ လိုက်ဖတ်နေမိသည်။ သူများ လက်လွန်သွားလားဆိုပြီး စိတ်ပူမိသွားတာလဲ ပါသည်။ အတော်ကြာကြာ သူတို့စိုက်ကြည့်နေကြပြီးနောက် သွယ်သွယ့်ဆီက မထင်မှတ်တဲ့စကားထွက်လာလေသည်။

“လူကြီးကို ဦးချရတယ်ဗျ သိလား ခိခိ”

ရဲကျော်သူပေါင်ပေါ်ကပြန်ဆင်းကာ သူ့ခုံမှာ သူသွားပြန်ထိုင်လိုက်သည်။ သူ့ကိုတွဲထားသည့် လက်တဖက်ကိုတော့မလွှတ်သေး ရဲကျော်သူ ရင်ထဲတော့ ကုလားဘုရားပွဲ လှည့်နေလေပြီ။ ဘယ်လိုများဦးချချင်နေလဲမသိ

ခုံမှာထိုင်ပြီးမှ သူ့ဘက်ကိုခါးကိုင်းလာပြီး ဘောင်းဘီကြယ်သီးကို လာဖြုတ်တော့သည်။
ရဲကျော်သူရင်ခုန်သံတွေမြန်လာသည် ။ ဘောင်းဘီကို အလိုက်သင့်လျှောချပေးလိုက်တော့ အောက်ခံထဲက အစွမ်းကုန်တင်းမာနေသော ညီတော်မောင်က ခုံးခုံးကြီးထနေလေသည်။ လက်နုနုလေးတဖက်က ဘောင်းဘီပေါ်ကနေ လာပွတ်တော့ အောက်ကကောင်ကလည်း သဘောတူကြောင်း ဆတ်ကနဲဆတ်ကနဲ ခေါင်းငြိမ့်ပြ၏။

“ခိခိ သနားပါတယ်နော် သူ့ခမျာအပြင်လေး ဘာလေးထွက်ချင်နေမှာပဲ”

ဘောင်းဘီထဲကနေ သွယ်သွယ်ကပဲ ဆွဲထုတ်လိုက်သည်။ အပြင်ကိုရောက်သည်နှင့် ရဲကျော်သူပစ္စည်းက ဒုံးပျံကြီးလို မိုးပေါ်ထောင်နေတော့သည်။ ချွေးစေးတွေပြန်ပြီး အေးစက်နေသည့် လက်ကလေးနဲ့လီးကြီးကို လာကိုင်ဆုပ်ထားရင်း သေသေချာချာ ကိုင်ကြည့်နေသေးသည်။  မျက်လုံးကလေးပြူးကာ ခါးကိုင်းပြီး သူ့လီးကိုလာကိုင်ကြည့်နေသည့် အပျိုမလေးကိုကြည့်ရင်း ရဲကျော်သူသွေးတွေ ဆူပွက်လာသည်။

“ပြွစ်”

“အားး ရှီး”

မပြောမဆိုနဲ့ကိုင်ထားရင်း နှုတ်ခမ်းဖူးဖူးလေးထဲ ထိုးထည့်ပြီး စုပ်လိုက်တာကြောင့် ရဲကျော်သူ ကော့တက်သွားသည်။ မျက်စိဖွင့်ကြည့်လိုက်တော့ လီးကိုလက်ထဲမှာ ဆုပ်ထားပြီးသူဖြစ်နေတာကို ပြုံးစိစိလုပ်ကာ ကြည့်နေသည့်မျက်နှာလှလှလေးကို မြင်လိုက်ရသည်။ ဒီကောင်မလေးစပရိုက်လုပ်တာ နှစ်ခါရှိနေပြီဖြစ်သည်။ 

လူကြီးကို ဦးချမယ်ဆိုကတည်းက သူ့ကို တခုခုလုပ်ပေးတော့မယ် ဆိုတာသိပါသည်။ ဒါပေမယ့် လက်ကလေးနဲ့ကိုင်ပြီး ဂွင်းတိုက်ပေးမယ်လို့ပဲ မျှော်လင့်ထားတာ အခုလိုတန်းပြီး ပါးစပ်ထဲထိုးထည့်လိုက်တော့ အတွေ့အကြုံ ရင့်လှပါပြီဆိုတဲ့ ရဲကျော်သူပင် အငိုက်မိသွားရသည်။ ဘာမှပြန်မပြောနိုင်ပဲ ကြည့်နေသည့် ရဲကျော်သူကို မျက်စိတဖက်မှိတ်ပြလိုက်ပြီး သွယ်သွယ့်ခေါင်းကလေး ပြန်ငုံ့သွားပါတော့သည်။

လိင်တံအဖျားလေးကိုငုံပြီး မေးသိုင်းကြိုးနားကို လျှာလေးနဲ့ပွတ်ဆွဲနေသည်။
ပြီးတော့ပါးစပ်ထဲက ပြန်ထုတ်လိုက်ကာ ထိပ်ဖူးနဲ့ဒစ်ပတ်လည်ကို သူ့လျှာဖျားကလေးနဲ့ လျှက်ပြန်သည်။

"ဟားးး''

အရသာထူးကြောင့် ရဲကျော်သူလိင်တန်ကြီးက ပေါက်ကွဲထွက်တော့မတတ်ကို တင်းမာလာတော့သည်။ ဒီကောင်မလေးစုပ်ပေးတာ တကယ်တော့ ဘာမှမဟုတ် ကြည့်ရတာ အတွေ့အကြုံမရှိမှန်း သိသာလှသည်။ ဒါပေမယ့် အမြဲတမ်းအုပ်ဖို့ကြံနေခဲ့တဲ့ ကောင်မလေး သူမျက်စိအစာကျွေးနေကျကောင်မလေး။ ညီမလေးတယောက်လို ထိန်းသိမ်းပြီး ဆက်ဆံလာခဲ့ရသော ကောင်မလေးက သူ့လိင်တံကို အားရပါးရစုပ်နေတာကို မြင်နေရတာနဲ့ကို အရသာရှိနေပြီဖြစ်သည်။

နောင်များမှပုလွေမည်သို့မှုတ်ရသည်ဆိုတာ ဆက်ပို့ချဖို့စိတ်ကူးလိုက်သည်။ သူ့ပေါင်ကြားထဲ မျက်နှာအပ်နေသည့်သွယ်သွယ့်ကို ပခုံးလေးက ကိုင်ပြီးထူလိုက်သည်။

"ဟင် ဘာလဲ မကောင်းဘူးလား"

"ဒီနေရာမှာမကောင်းပါဘူးကွာ တနေရာသွားကြရအောင်နော်"

"အင်း ပြီးရော လမ်းမှာတော့ စပိုင်သောက်ကြမယ်နော်"

အလွန်အလိုက်သိလှသောညီမလေးပင်
မူးနေတာတော့ မဖြစ်နိုင်တော့ အိမ်ရောက်မှပင် အေးဆေးမေးကြည့်တော့မည်လို့ စိတ်ကူးလိုက်သည်။

#Credit

လာေရာက္လည္ပတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားကိုအထူးပင္ေက်းဇူးတင္ရိွပါေၾကာင္း