ငိုေလာက္ေအာင္ေကာင္းတယ္ဦးရယ္​ ( စ/ဆုံး )

                           

အနက္​​ေရာင္​ မာစီဒီး ကား​ေလးက ႐ႈတ္​႐ွက္​ခက္​​ေန​ေသာလမ္​းမ​ေပၚမွာ တစ္​ရိပ္​ရိပ္​နဲ႔ ​ေျပးလႊား​ေနသည္​.. ကား​ေပၚမွာ​ေတာ့ ငယ္​ရြယ္​ႏုပ်ိဳျခင္​းႏွင္​့ တည္​ၿငိမ္​ရင္​့က်က္​ျခင္​းတို႔​ ေပါင္​းစုထားတဲ့ အသက္​၂၄ ၂၅ အရြယ္​ မိန္​းမပ်ိဳတစ္​​ေယာက္​ စီးႏွင္​းလိုက္ပါလာသည္​။ သူ႔မ်က္​၀န္​း​နက္​နက္​​ေတြထဲမွာ ရီ​ေ၀​ေငး​ေမာျခင္​းႏွင္​့ စိတ္​ဆႏၵ​ေစာမႈ​ေတြ တြဲခို​ေနကာ အ​ေၾကာင္​းမ႐ွိပဲ ကားျပဴတင္​းမွတဆင္​့ အျပင္​ဆီသို႔ ​ေငးၾကည္​့​ေနသည္​.. သူ႔နာမည္​က သိမ္​့ ခက္​ ​ေ၀.........

သိမ္​့တစ္​​ေယာက္​ မ​ေရာက္​တာၾကာၿပီျဖစ္​​ေသာမန္​း​ေရႊၿမိဳ႕​ေတာ္​ကို အလုပ္​ကိစၥနဲ႔ ျပန္​လည္​​ေျခခ်ခြင္​့ရခဲ့သည္​ အရာရာ​ေျပာင္​းလဲတိုးတက္​သြား​ေသာ ၿမိဳ႕ရဲ႕ခမ္​းနားမႈက ႐ႈမၿငီးႏိုင္​စရာ ဟိုဟိုဒီဒီ သြားလာလႈပ္​႐ွား​ေန​ေသာ လူထု​ေတြထဲမွာ သိမ္​့အတြက္​အသိမိတ္​​ေဆြမပါတာ အားငယ္​ခ်င္​စရာ ဟုတ္​ပါသည္​။ အသက္​၂၅ႏွစ္​ရြယ္​ သိမ့္​့က ရန္​ကုန္​သူပါ။ မထင္​မွတ္​ပဲ ဆရာ့ရဲ႕အလုပ္​​ေပးမႈနဲ႔ mdyမွာ ​ေနရဖို႔႐ွိသည္​။ အ​ေၾကာင္​းက​ေတာ့ ​ေလျဖတ္​​လူနာတစ္​ဦးကို ျပဳစုဖို႔ပါမွန္​သည္​..။ 

သိမ္​့က surse မ​ေလးတစ္​ဦးပင္​။ ပုဂၢလိက နာ့စ္​ကုမၼဏီတစ္​ခုရဲ႕ ​​အလုပ္​​ေပးမႈနဲ႔ ရက္​လ အတိအက် မ႐ွိ​ေသာ အျပတ္​ငွါးသ​ေဘာျဖင္​့ လာခဲ့ျခင္​းပင္​။ လူနာျပဳစုရတာ သိမ္​့အတြက္​အဆန္​းမဟုတ္​​ေပမယ္​့ တိုက္​တိုက္​ဆိုင္​ဆိုင္​ သိမ့္​ျပဳစုရသမွ်က မိန္​းမသား​ေတြခ်ည္​းျဖစ္​​ေနကာ အခုတစ္​​ေခါက္​မွာ​ေတာ့ ထူးထူးဆန္​းဆန္​း လူနာက ​ေယာက္​်ားသားျဖစ္​​ေနသည္​...။

ဒါ​ေပမယ္​့ ဆရာ​ေျပာျပသည္​့အခ်က္​အလက္ ေတြထဲမွာ လူနာ႐ွင္​​ေတြက လင္​မယားႏွစ္​​ေယာက္​ပဲ႐ွိၿပီး သား သမီးမ႐ွိသလို သူ​ေဌးဆို​ေပမယ့္ အျခံအရံလည္​း သိပ္​ငွါးမထားဟုဆိုသည္​။ အဲဒါ​ေၾကာင္​့ပဲ ဒီအလုပ္​ကို သိမ္​့လက္​ခံခဲ့ျခင္​းပင္​ မလိမ္​မညာတမ္​း ၀န္​ခံရရင္​ သိမ့္​ကဆင္​းရဲသည္​ သာမန္​​ေအာက္​​ေျခတန္​းစား မိဘမ်ားမွ သိမ့္​တစ္​​ေယာက္​ ပညာတတ္​​ေစ​ေရး မ်က္​စိမွတ္​ ၾကိဳးစားခဲ့ၾက၍သာ သိမ္​့ဆိုတာ ဒီဘ၀ကို ရခဲ့ျခင္​းဟုဆိုလွ်င္​မမွား​ေပ...။

အခု သိမ့္​အလွည္​့။ သိမ့္​ သမီး​ေကာင္​းတစ္​​ေယာက္​ပီပီ ​ေဖ​ေဖ ​ေမ​ေမတို႔ရဲ႕ မိသားစုတာ၀န္​​ေတြကို လက္​လႊဲယူခဲ့တာ ၃ႏွစ္ပင္​ ​ေက်ာ္​ခဲ့ၿပီ။ အဲ့၃ႏွစ္​အတြင္​းမွာ ​ေဖ​ေဖ​ေမ​ေမတို႔ကို သက္​သာရာ ရ​ေစႏိုင္​ခဲ့သည္​့အတြက္​ ဂုဏ္​လဲယူမိသလို ပီတိလည္​းျဖစ္​ရသည္​....။

အ​ေတြးတို႔အဆံုးမသတ္​ႏိုင္​ခင္​မွာပဲ ကား​ေလးက က်ယ္​၀န္​းၿပီး ခန္​႔ညား​ေသာ တိုက္​အိမ္​ျခံ၀င္​း ႀကီးတစ္​ခုရဲ႕​ေ႐ွ႕မွာ အ႐ွိန္​သက္​သြားသည္​။ ကား​ေမာင္​သူ ဦး​ေလးႀကီးက ဆင္​းကာ ျခံတံခါးကို တြန္​းဖြင္​့ၿပီး ကား​ေပၚျပန္​တက္​လာသည္​။ က်ယ္​၀န္​းၿပီး ​ပန္​းမ်ိဳးစုံတို႔ျဖင္​့မြမ္​းမံထား​ေသာ ျခံ၀င္​းရဲ႕ လွပခန္​႔ညားမႈက ​ေနခ်င္​သဖြယ္​အသြင္​ကို ​ေဆာင္​ယူလွ်က္​႐ွိသည္​။ 

"တီ... တီ... တီ...''

ကားဟြန္​း႐ွည္​သံသုံးခ်က္​က မ​ေ႐ွးမ​ေႏွာပဲ ဆက္​တိုက္​ထြက္​​ေပၚလာသလို ကား​ေလးက ဆင္​၀င္​တစ္​ခုရဲ႕​ေအာက္​မွာ ညင္​သာစြာရပ္​တန္​႔သြားသည္​။ ဦး​ေလးႀကီးက သိမ့္​့ကို ကားတံခါးဖြင္​့​ေပးရင္​း ဦးၫြတ္​ကာ ဆင္​း​ေစဟန္​ျပဳသည္​မို႔ ဟိုဟိုဒီဒီ ​ေ၀့၀ဲၾကည္​့ရင္​း ဆင္​းလိုက္​သည္​။ တိုက္​အ၀င္​တံခါး၀မွာ အသက္​၄၅ခန္​႔အရြယ္​႐ွိ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္​​ေယာက္​က ခ်ိဳသာစြာျပဳံးျပရင္​း

" လာ လာ ဆရာမ​ေလး ကိုႀကီး​လည္​း ဆရာမ​ေလးကို ​ေစာင္​့​ေနတာ ''

ကိုႀကီးဆိုတာ ဘယ္​သူလဲဟု မ​ေမးမိ။ ေလာ​ေလာဆည္​ အိမ္​ထဲ​ေရာက္​ဖို႔သာ အာ႐ုံထားကာ အဲ့မမႀကီး​ေနာက္​က လွမ္​း၀င္​ လိုက္​ပါလာခဲ့သည္။ ဧည္​့ခန္​းထဲမွာ​ေတာ့ အသက္​၅၀အရြယ္​ခန္​႔ ဦး​ေလးႀကီးတစ္​​ေယာက္​ ထိုင္​​ေနကာ သိမ့္​့ကို မမွိတ္​မသုံစိုက္​ၾကည္​့​ေနသည္​။ အခုမွသတိရသည္​။ 

ရန္​ကုန္​ကအလာ ကား​ေပၚမွာ တစ္​ညလံုးနီးပါး ငိုက္​လာခဲ့ရၿပီး ကား​ေပၚက ဆင္​းဆင္​းခ်င္​း ယခုအႀကိဳကားနဲ႔ ဆက္​လိုက္​လာခဲ့ရသည္​မို႔ ၀တ္​လာသည္​့အ၀တ္​အစား​​ေတြက အနည္​းငယ္​ တြန္​႔​ေက်​ေနသလို ဆံႏြယ္​႐ွည္​မ်ားကလဲ မသိမသာ ပြ​ေယာင္​းကာ မ​ေသမသပ္​ျဖစ္​​ေနသည္​မို႔ သိမ့္​အျဖစ္​က နာ့စ္​မ​ေလးနဲ႔မတူပဲ ဘာနဲ႔တူ​ေနမွန္​းမသိ ဆံႏြယ္​​ေတြကို အလြယ္​ဆံုးသပ္​ရပ္​​ေအာင္​ သပ္​တင္​ျပဳျပင္​ရင္​း အမ်ိဳးသမီးႀကီးနဲ႔အတူ ဆိုဖာခံု​ေပၚမွာ ညင္​သာစြာထိုင္​လိုက္​သည္​။ 

" ​ေဒၚတူး​ေရ မရ​ေသးဘူးလား ''

" လာၿပီ မမႀကီး ''

မမႀကီးဆိုသူ အမ်ိဳသမီးႀကီးက ဦး​ေဆာင္​ကာ မိတ္​ဆက္​​ေပးသည္​။ 

" ဒါက ဆရာမ​ေလးျပဳစုရမယ္​့ လူနာ ဦးလူ​ေဇာ္​တဲ့ အန္​တီ့ရဲ႕ခင္​ပြန္​း​ေပါ့ ''

သိမ့္​ ယဥ္​​ေက်းစြာ ​ေခါင္​းညိတ္​ျပဳံးျပရင္​း အသိအမွတ္​ျပဳလိုက္​သည္​။ 

" အန္​တီ့နာမည္​က ​ေဒၚခင္​သက္​မာပါ အဆင္​​ေျပသလို​ေခၚ​ေပါ့ ''

အန္​တီ​သက္​က ​ေဘးတြင္​ လက္​ႏွစ္​ဘက္​​ေနာက္​ပစ္ကာ ​ေခါင္​းငုံ႔ရပ္​​ေန​ေသာ ဦး​ေလးႀကီးကိုၫႊန္​ျပကာ

" သူက ဒ႐ိုင္​ဘာ ဦး​ေသာင္​းတဲ့ ''

သိမ္​့ဘာမွျပန္​မ​ေျပာမိခင္​မွာပဲ 

" ​ေအာ္​ နာ့စ္​ငွါးထားတာ ​ေရာက္​လာၿပီလား ''

စကားသံလာရာၾကည္​့မိ​ေတာ့ ​ေၾကာင္​အိမ္​​ေလွကားအတိုင္​း ဟန္​ပါပါဆင္​းလာ​ေသာ အသက္​ ၃၀အရြယ္​ခန္​႔ ​ေယာက္​်ားတစ္​​ေယာက္​ဆင္​း လာသည္​။ သိမ့္ မ်က္​​ေမွာင္​​ေလးၾကဳတ္​မိသြားသည္။ သူက ဦး​ေလးႀကီးရဲ႕သားလား

လူနာ႐ွင္​မွာ သားသမီးမ႐ွိဘူးဆိုၿပီး အခု

" ​ေအာ္​ ​ေမ့​ေတာ့မလို႔ သူက ​ေမာင္​ရဲ​ထက္​​တဲ့ အန္​တီ့တူပါ အရင္​အပတ္​ကမွ ကိုႀကီးရဲ႕​ေ၀ယ်ာ၀စၥကိုကူဖို႔ ​ေခၚထားတာ ''

အန္​တီက သိမ့္​ရဲ႕အ​ေတြးကို ျမင္​​ေနသည္​့အလား

႐ွင္​းျပသည္​ ..။ ခဏ​ေန​ေတာ့ ​ေဒၚတူးက သိမ့္​အတြက္​အ​ေအးနဲ႔ စားစရာအခ်ိဳ႕ယူလာသည္​..။ 

" ဟို သိမ့္​တစ္​ခု​ေလာက္​​ေမးလို႔ရမလား မသိဘူး ''

" ​ေမး​ေလ သိမ္​့ ​ေအာ္​ ရင္​းရင္​းနီးနီးျဖစ္​သြား​ေအာင္ သိမ့္​လို႔ပဲ​ေခၚမယ္​​ေနာ္​ ရတယ္​မလား''

" ဟုတ္​ကဲ့အန္​တီ ရပါတယ္​ ဒီအိမ္​ရဲ႕ စား​ေရး​ေသာက္​တာနဲ႔ပက္​သက္​ၿပီး အထူးသျဖင္​့ အန္​႔ကယ္​့အတြက္​စား​ေသာက္​စရာ ဘယ္​သူစီစဥ္​​ေပးလဲ သိခ်င္​လို႔ပါ ''

" ​​ေအာ္​ အဲဒါက ​ေဒၚတူးပဲတာ၀န္​ယူထားတာ ဘာလို႔လဲ သိမ္​့ရဲ႕''

" ဒီလိုပါအန္​တီ အန္​ကယ္​့အတြက္​ သင္​့​ေတာ္​မယ္​့

ဟင္​းနဲ႔အစားအ​ေသာက္​အတြက္​ သိမ့္​စီစဥ္​ခြင္​့ ရႏိုင္​မလားလို႔ပါ ''

" ဟာ အဲ့လိုဆိုရင္​ ပိုအဆင္​​ေျပတာ​ေပါ့ အန္​တီက​ေတာင္​းဆိုမလို႔​ေတာင္​ စဥ္​းစား​ေနတာ သိမ့္​က အန္​တီတို႔ထက္​ ​ေဆးပညာဗဟုသုတ စုံတယ္​​ေလ အဲဒါ​ေၾကာင္​့ပါ..''

ဒီလိုနဲ႔ပဲ သိမ္​့တစ္​​ေယာက္​ ၀န္​းက်င္​အသစ္​မွာ လူသစ္​​ေတြနဲ႔ စတင္​​ေနထိုင္​ရသည္​။ အန္​ကယ္​ဦး​ေဇာ္​ရဲ႕ က်န္​းမာ​ေရးက ထင္​သ​ေလာက္​မဆိုး ကိုယ္​တစ္​ျခမ္​း ​ေလျဖတ္​တယ္​ဆို​ေပမယ္​့ လမ္​း​ေတာ့ အနည္​းငယ္​​ေလွ်ာက္​စျပဳသည္​။ ဒါမဲ့ ​ေလ့က်င္​့ခန္​းအခ်ိန္​​ေတြ​ေလာက္​ပဲ လမ္​း​ေလွ်ာက္​​ေလ့႐ွိၿပီး က်န္​အခ်ိန္​​ေတြမွာ ၀ွီးခ်ဲနဲ႔ အိပ္​ယာ​ေပၚပဲ အ​ေနမ်ားသည္​။ 

သိမ့္​အထင္​ ဦး​ေဇာ္​မွာ စိတ္​အားငယ္​မႈ​ေတြ႐ွိ​ေနသည္။ အျမဲလိုလို ​ေငးငိုင္​​ေနတတ္​ၿပီး စကားလည္​း အလြန္​နည္​း​ေနသည္​။ ​လူနာဆိုတာ စိတ္​ဓာတ္​က်၍မျဖစ္​ စိတ္​မာန္​တင္​းႏိုင္​မွ ​ေရာဂါက အလွ်င္​အျမန္​ထူးျခားႏိုင္​မည္​။ အစားအ​ေသာက္​နည္​းလြန္​းသ​ေလာက္​ ​ေသာက္​ရသည္​့​ေဆးက မ်ားလြန္​း​ေနတာကလဲ ဦး​ေဇာ္​ကို ပို၍ အားနည္​း​ေစသည္​။ 

သိမ္​့တစ္​​ေယာက္​ ဦး​ေဇာ္​ရဲ႕​ေ၀ယ်ာ၀စၥ​ေတြနဲ႔ နပမ္​းလံုးရင္​း က်န္​အခ်္​န္​​ေတြမွာ စိတ္​အားတတ္​ႂကြ​ေစသည္​့စာမ်ား ပုံျပင္​ ၀တၳဳမ်ားဖတ္​ျပျဖစ္​သည္။ ျပဳစုရတာလက္​၀င္​​ေပမယ္​့ သိပ္​အခက္​အခဲမ႐ွိခဲ့ တစ္​ခုပဲ​ေျပာစရာ႐ွိသည္​။ ​အ​ေပါ့အ​ေလးတည္​ရာမွာ သိမ္​့အတြက္​​ေရာ ဦး​ေဇာ္​အတြက္​ပါ မ်က္​နာပူစရာ​ေတြ႐ွိ​ေနသည္​။ အန္​တီနဲ႔ ကိုရဲထက္​က​ေတာ့ မနက္​လင္​းတာနဲ႔ အလုပ္​လား ဘာလားမသိ ​ေပ်ာက္​​ေပ်ာက္​သြားတတ္​ၿပီး ​ေန႔ခင္​းခဏျပန္​လာကာ တစ္​ခါျပန္​ထြက္​ ညက် မိုးႀကီးခ်ဳပ္​မွ ျပန္​​ေရာက္​တတ္​သည္​။ 

ဦး​ေသာင္​းတို႔လင္​မယားကလည္​း ျခံထဲပဲအ​ေနမ်ားတတ္​တာမို႔ အိမ္​ႀကီးက ​ေခ်ာက္​ကပ္​ကပ္​ႏိုင္​လြန္​းသည္​။ ဒါမဲ့ သိမ့္​အတြက္​ ပ်င္​းခ်ိန္​မ႐ွိ။ မနက္​ ​ေန႔ ည​ေန ည..သိပ္​မျခားတဲ့​ေဆးတိုက္​ခ်ိန္ေတြနဲ႔အတူ အ​ေပါ့ အ​ေလး ​ေလ့က်င္​့ခန္​းအျပင္​ စာပါဖတ္​ျပ​ေနရ​ေတာ့ အခ်ိန္​က ကုန္​လြယ္​လြန္​းခဲ့သည္​။ ဒီအထိ သိမ္​့ရဲ႕နာ့စ္​ဘ၀က သိပ္ ထူးျခားမႈ မ႐ွိခဲ့​ေပမယ္​့ တစ္​ညမွာ​ေတာ့.....................

" hello hello ဖုန္​းဆက္​ပါ​ေတာ့ကြာ.....''

ဆူညံတဲ့ႏိႈးစက္​အသံ​ေၾကာင္​့ သိမ္​့လန္​႔ႏိုးလာသည္​။ နာရီၾကည္​့စရာမလို ၁၁.နာရီခြဲဆိုတာ သိမ္​့​ေဆးတိုက္​ရမယ္​့အခ်ိန္​။ ည​ေဆးႏွစ္​ႀကိမ္​မွာ ဒီအႀကိမ္​က ​ေနာက္​ဆံုး​ေလ။ မ်က္​လံုး​ေလးပြတ္​ကာ လူးလဲထရင္​း ​ေဆးျခငး္​ထဲမွ ​ေဆး ထုတ္​ယူကာ ဦး​ေဇာ္​ရဲ႕အခန္​းဘက္​ ကူးလာခဲ့သည္​။ မွိန္​​ေဖ်ာ့​ေဖ်ာ့မီး​ေရာင္​အစား အလင္​းထပ္​ရ​ေစဖို႔ မီးခလုတ္​တစ္​ခု ထပ္​ဖြင္​့ရင္​း ဦး​ေဇာ္​ကို လွမ္​းၾကည္​့မိသည္​။ 

" ဟင္​ ......''

ျမင္​ရသည္​့ျမင္​ကြင္​း​ေၾကာင္​့ ​ေက်ာ႐ိုး​ေလးမ်ားစိမ္​့လာကာ အိပ္​ခ်င္​စိတ္​ပါျပယ္​သြားသည္​။ ​ၾကည္​ဦး​ေလ ဦး​ေဇာ္​​တစ္​​ေယာက္​ ႏွစ္​ႏွစ္​ၿခိဳက္​ၿခိဳက္​ အိပ္​​ေမာက်​ေန​ေပမယ္​့ သူ႔ရဲ႕ညီ​ေတာ္​​မာင္​က​ေတာ့ ည၀တ္​ပုဆိုးပါးရဲ႕အတြင္​းက​ေန မာန္​ဖီျပ​ေနသည္။ ခါတိုင္​းဆို တံခါးဖြင္​့သံၾကားသည္​ႏွင္​့ႏိုးတတ္​​ေပမယ့္ အခုညမွ​ေတာ့ တုတ္​တုတ္​မွ်ပင္​မလႈပ္​။ ဟူးးး ပင္​့သက္​ကို အသာခ်ရင္​း မသိဟန္​​ေဆာင္​ကာ လက္​​ေမာင္​းကိုင္​၍ လႈတ္​ႏိႈးလိုက္သည္​။

" ဦး​ေဇာ္​ ထ ထ ​ေဆး​ေသာက္​ခ်ိန္​​ေရာက္​ပီ ''

" ဟင္​ အင္​း အင္​း ''

ထသာဆိုရတယ္​ တကယ္​တမ္​းက် သိမ္​့ပဲ ​ေပြ႔ကူထူ​ေပးရသည္​။ ​ေဆးကိုဦး​ေဇာ္​လက္​ထဲထည္​့ခဲ့ၿပီး

​ေရတစ္​ခြက္​ သြားယူရသည္​။ ​ေဆး​တိုက္​ၿပီး မီးပိတ္​ကာ ျပန္​မည္​အလုပ္​

" သိမ္​့ အန္​ကယ္​အ​ေပါ့သြားဦးမယ္​ ''

" ႐ွင္​ ''

ခါတိုင္​းလဲ ဒီလိုပဲလုပ္​​ေပးရတာျဖစ္​​ေပမယ္​့ ဒီညမွ ဒီစကားက သိမ့္​ကို တုန္​လႈတ္​​ေစသည္​။ 

" ​ေအာ္​ ဟုတ္​ ဟုတ္​ ''

မီးျပန္​ဖြင္​့ၿပီး ဆီးဗူးကိုင္​ကာ ရပ္​​ေနရသည္​။ ဦး​ေဇာ္​က ကုတင္​​ေဘးစြန္​းဆီ တ​ေရြ႔​ေရြ႔ဒရြတ္​​ေရႊ႔လာရင္​း​ကုတင္​​ေဘးစြန္​းမွာထိုင္​ကာ ​ေျခကား​ေပးသည္။ ပုဆိုးလွန္​သည္​့သိမ့္​ရဲ႕လက္​က ခါတိုင္​းနဲ႔မတူ မသိမသာတံုယင္​​ေနသည္​။ ပုဆိုးနဲ႔လြတ္​သြား​ေသာ ကို​ေရႊလီးက အသည္​းငယ္​​ေနသၫ္​့သိမ့္​ကို မာန္​ဖီျပ​ေနသ​ေယာင္​

" အို ''

လံုး၀မထင္​မိ အ​ေစာပိုင္​းပုဆိူးအတြင္​း ​ေထာင္​မက္​​ေနစဥ္​က ဒီ​ေလာက္​ႀကီးမည္​မထင္​ခဲ့။ အခု​ေတာ့ ႀကီး႐ုံတင္​မက ႐ွည္​ပါ႐ွည္​​ေနသည္​။ ဆီးဗူး၀ကို လီးထိပ္​၀င္​​ေစဖို႔က ဒီညမွခက္​​ေနသည္​။ သိမ္​့ရဲ႕လက္​က တံုယင္​​ေန​ေတာ့ အ၀​ေတ့မိလိုက္​ ျပန္​ကြၽတ္​လိုက္​ျဖစ္​​ေနသည္​​ေလ။ ၾကာလာ​ေတာ့ စိတ္​ကမ႐ွည္​ခ်င္​. ဆီးသြားမယ္​့ဦး​ေဇာ္​ကိုလည္​း အားလည္​းနာ ​ေမာ့လည္​းမၾကည္​့ရဲ။ ဒီ့ထက္​ၾကာ​ေနဖို႔မသင္​့တာ​ေၾကာင္​့ အရဲစြန္​႔ကာ လီးကိုကိုင္​ၿပီး ဆီးဗူး၀ကို ထိထိမိမိထည္​့​ေပးလိုက္​သည္​။ 

" သိမ့္​ ''

" ႐ွင္​ ''

ပင္​့သက္​​ေလးမွခ်ခြင္​့မရလိုက္​ ႐ုတ္​တရက္​​ ေခၚလိုက္​သည္​့ဦး​ေဇာ္​​ေၾကာင္​့ တစ္​ကိုယ္​လံုးတံုသြားသည္​အထိ လန္​႔မိသြားကာထူးမိသည္​။ 

" အန္​ကယ္​​ေတာင္​းပန္​ပါတယ္​​ေနာ္​ ''

" ႐ွင္​ ဘာ ဘာလို႔ ''

ဘာကို​ေတာင္​းပန္​မွန္​း သိမ့္​တကယ္​ပင္​မသိ။

" အန္​ကယ္​​ေလျဖတ္​တာ ၂ႏွစ္​နီးပါး႐ွိ​ေနၿပီ အဲ့အခ်ိန္​အတြင္​းမွာ မနဲ႔ကင္​း​ေန​ေတာ့ အခုစိတ္​က ထိမ္​းမရခဲ့ဘူး​ေလ ၿပီး​ေတာ့ ၾကင္​နာၿပီး ဆြဲ​ေဆာင္​မႈ႐ွိတဲ့ သိမ္​့ကိုျမင္​​ေတာ့ အန္​ကယ္​ စိတ္​႐ိုင္​း​ေတြ၀င္​မိတယ္​ကြာ...''

" ႐ွင္​ ''

ဒီလိုျဖစ္​လာတာ သိမ္​့ကိုျမင္​လို႔တဲ့လား။ နားရြတ္​​ေလး​ေတြ ထူပူလာသည္​အထိ႐ွက္​မိသည္​။ သိမ္​့စိတ္​ထဲမွာ အလုပ္​နဲ႔မိဘ မိဘနဲ႔အလုပ္​ပဲ အခ်ိန္​ျပည္​့​နီးပါး႐ွိ​ေနခဲ့တာ။ ဒါ​ေၾကာင္​့လည္​း ဖိုမကိစၥမွာ သိမ္​့ဆိုတာ မူလတန္​းအဆင္​့အထက္​မပို။ 

" ဟုတ္​တယ္​ သိမ္​့ရဲ႕ ကပိုက႐ုိအလွက ဘာနဲ႔မွႏိႈင္​းျပစရာမ႐ွိဘူး​ေလ စိတ္​ထား​ေကာင္​းသလို ခႏၶာကိုယ္​အခ်ိဳးအစားကလည္​း မ်က္​ႏွာလႊဲရက္​စရာမွမ႐ွိတာ ''

" အို.. အန္​ အန္​ကယ္​ဘာ​ေတ​ေျပာနာလဲ အန္​ကယ္​့မွာ အန္​တီသက္​႐ွိ​ေနတာပဲ​ေလ အန္​တီသက္​လည္​း လွတာပဲကို ''

အမွန္​ပင္​ အန္​တီသက္​က ​လူႀကီးဆန္​ၿပီးလွသည္။ မ်က္​စိထဲျမင္​​ေအာင္​​ေျပာရရင္​ စိုးျမတသူ ဇာနဲ႔တူသည္​။ ကိုယ္​လံုး​ေရာ  အျပံဳး​ေရာပဲ။ 

" သက္​က အန္​ကယ္​့ရဲ႕အခ်စ္​ဦးပါ သူလဲ အန္​ကယ္​့ကိုခ်စ္​မယ္​ထင္​ပါတယ္​ ဒါမဲ့...

" ဒါမဲ့ ဘာျဖစ္​လဲဟင္​ ''

မ​ေအာင္​့ႏိုင္​စြာ​ေမးမိတာ မွားသြားမွန္​း ​ေနာက္​မွသိရသည္​။ 

" ဒါမဲ့ သက္​က ရမက္​ႀကီးတယ္​သိမ္​့ရဲ႕ မဂၤလာဦးည တစ္​ညပဲ အန္​ကယ္​ဥိး​ေဆာင္​ရတာ က်န္​တဲ့ည​ေတြမွာ သူပဲဦး​ေဆာင္​ခဲ့တယ္​ အလုပ္​ပင္​ပန္​းလို႔ နားခ်င္​ရင္​​ေတာင္​ မနားခဲ့ရဘူး ဒါ​ေၾကာင္​့လည္​း သူလင္​ငယ္​​ေနတာကို အန္​ကယ္​မသိဟန္​​ေဆာင္​​ေနတာ ''

" ႐ွင္​ ဘယ္​ ဘယ္​လို ''

ၾကားရသည္​့နားပင္​မယုံႏိုင္​ အန္​တီသက္​လို ဣ​ေျႏၵႀကီးသည္​့မိန္​းမမ်ိဳးက အို...မျဖစ္​ႏိုင္​တာ

" သိမ္​့ မယုံဘူးမို႔လား ''

အန္​ကယ္​က ​ေမးလည္​း​ေမး ေသာ့တစ္​​ေခ်ာင္​းလည္​း ထိုး​ေပးရင္​း

" ဟိုဗီ႐ို အလည္​ခန္​းကိုဖြင္​့ အဲ့ထဲက အိပ္​အမဲနဲ႔အထုတ္​​ေလးကို ယူလိုက္​ ''

သိမ့္​မျငင္​းမိ ဆီးဗူးကိုခ်ရင္​း ​ေသာ့ယူကာ ဗီ႐ိုထဲမွ အိတ္​အမဲအထုတ္​​ေလးကို ယူခဲ့သည္​။ 

" ဖြင္​့ၾကည္​့​ေလ သိမ္​့ ''

​ေယာင္​နနနဲ႔ ဖြင္​့ၾကည္​့မိ​ေတာ့

" အို ဒါ ဒါ အန္​တီသက္​ ''

လံုး၀ထင္​မွတ္​မထားသည္​့အရာ အိတ္​မဲထဲမွာ ဓာတ္​ပံု​ေတြအစီအရီ။ ပံု​ေတြထဲမွာ အန္​တီသက္​က ကိုရဲထက္​နဲ႔ ပယ္​ပယ္​နယ္​နယ္​လိုး​ေနၾကသည္​။ ​ေလးဘက္​ ပက္​လက္​ မက္​တပ္​ အိုစံုလို႔ပါပဲ ။ ဒီၾကားထဲ လီးစုပ္​​ေနပံုမ်ား တကယ္​့ကို ရမက္​ထန္​​ေနသည္​့ဟန္​အထင္​းသား။ 

" ရဲထက္​က သူနဲ႔ဘာမွမ​ေတာ္​ဘူးသိမ္​့ရဲ႕ ​ေလျဖတ္​​ေနတဲ့ အန္​ကယ္​့​ေနရာမွာ ယာယီအစားထိုးထားတဲ့ သူ႔လင္​ ''

ဦး​ေဇာ္​​ေမး​ေၾကာ​ေတြ​ေထာင္​သည္​ထိ အံႀကိတ္​​ေျပာသည္​။ မ်က္​၀န္​းထဲမွာလဲ နာက်င္​၀မ္​းနည္​းမႈ​ေတြအျပည္​့ မ်က္​နာကို​ေမာ့ၿပီး

" အန္​ကယ္​က သူ႔အတြက္​ ရမက္​​ေျဖ​ေဆးသက္​သက္​ပါကြာ ''

ဦး​ေဇာ္​ရဲ႕အသံက တံုခါ​ေနသည္​။ မိန္းမပ်ိဳတစ္​​ေယာက္​​ေ႐ွ႕မွာမို႔ မ်က္​ရည္​မက်​ေအာင္​ မာန္​တင္​း​ေနမွန္​း သိမ္​့ခံစားမိသည္​။ အရမ္​းလည္​း သနားသည္။ သိမ့္​ရဲ႕လူနာဘ၀က အဲ့​ေလာက္​ဇာတ္​နာ​ေနပါလား။ သိမ့္မရည္​ရြယ္​ပဲ ကုတင္​အစြန္​းမွာထိုင္​ရင္​း ဦး​ေဇာ္​ကို ​ေပြ႔​ေပးထားမိသည္​။ ဦး​ေဇာ္​က သိမ္​့ရဲ႕ရင္​ခြင္​ထဲ ​ေခါင္​းထိုးရင္​း ငို႐ႈိက္​​ေနသည္။ ခဏၾကာ​ေတာ့...

" သိမ့္​က သိပ္​ျဖဴစင္​ၿပီးအျပစ္​ကင္​းမွနး္​သိပါတယ္ သိမ္​့ရဲ႕သိကၡာကိုလည္​း အႂကြင္​းမဲ့ယုံၾကည္​တယ္​ တန္​ဘိုးလည္​းထားမိတယ္​ သိမ္​့ရယ္​ ျဖစ္​ႏိုင္​ရင္​ ဦးကိုကူညီပါလားကြာ ''

ဦး​ေဇာ္​ရဲ႕စကား​ေတြထဲမွာ အ​ေတြးနဲ႔ နစ္​​ေမ်ာ​ေနမိတဲ့သိမ့္​ ​ေခါင္​း​ေလး​ေထာင္​လာသည္​။ 

" သိမ္​့က ဘယ္​လိုကူညီရမွာလဲဟင္​ ''

" ဦးရဲ႕ဆႏၵကို တစ္​နည္​းနည္​းနဲ့ကူညီပါလား ''

" တစ္​နည္​းနည္​းနဲ႔......''

မ်က္​လံုး​ေလးျပဴးကာ သံ​ေယာင္​လိုက္​မိသည္။ ဆႏၵကိုသိ​ေပမယ္​့ တစ္​နည္​းနည္​းဆိုတာကို တကယ္​ပင္​နားမလည္​။ 

" ဟို​ေလ သိမ့္​ အကုန္​မျဖည္​့ဆည္​း​ေပးႏိုင္​ရင္​​ေတာင္ လက္​နဲ႔ျဖစ္​ျဖစ္​ ပါးစပ္​န႔႔ဲျဖစ္​ ''

" ႐ွင္​...''

ဦး​ေဇာ္​ရဲ႕ စကား​ေၾကာင္​့ သိမ့္​ရဲ႕ကိုယ္​​ေလး ဆက္​ခနဲျဖစ္​သြားကာ နားရြတ္​​​ေလး​ေတြပင္ ထူပူလာရသည္​။ ပါးစပ္​နဲ႔ျဖစ္​ျဖစ္​...တဲ့။ အန္​တီသက္​ လီးစုပ္​​ေနတဲ့ပံုက မရည္​ရြယ္​ပဲ မ်က္​လံုးထေ ပၚလာျပန္​သည္​။ ၿပီး​ေတာ့ ဦးရဲ႕လီး အို..ငါ့ပါးစပ္​နဲ႔​ ေတာ္​မွာမဟုတ္​ပါဘူး အ​ေတြးနဲ႔​ေယာင္​ၿပီး ႏႈတ္​ခမ္​း​ေလးကို ထိတို႔မိျပန္​သည္​။ ဦးက အကဲခပ္​မိသည့္ အလား ၿငိမ္​​ေနတဲ့သိမ္​့ရဲ႕လက္​​ေလးကိုယူကာ သူ႔လီး​ေပၚတင္​​ေပးသည္​ ၿပီး​ေတာ့

" အနည္​းဆံုး​ေတာ့ ဦးၿပီးသြား​ေအာင္​ ထု​ေပးခဲ့ပါကြာ ​ေနာ္​ ''

" ႐ွင္​ ''

သိမ္​့ အာ​ေခါင္​​ေခ်ာက္​လာသည္​။ အျငင္​းစကားလည္​း မဆိုမိ။ 

" ဟို​ေလ ဘယ္​ကိုထုရမွာလဲဟင္​ ''

သိမ္​့ရဲ႕အ​ေမးစကား​ေၾကာင္​့ ဦးက သ​ေဘာက်စြာရယ္​သည္​။ ဦးက ရယ္​လိုက္​ရင္​ ​ေခ်ာတယ္​ ႐ွင္​့ တကယ္​။ 

" သိမ္​့ ဦးရဲ႕လပ္​​ေတာ့ကိုဖြင့္​လို္​က္​ ''

ဘာလို႔ရယ္​မသိ​ေပမယ္​့ ဖြင္​့​ေပးရျပန္​သည္။ ဦးက fileတစ္​ခုထဲ၀င္​ကာ ဗီဒီယို​ေတြ တစ္​ခုၿပီးတစ္​ခုျပသည္​။ 

" အို ဦးကလဲ ''

ဟုတ္​ပါသည္​။ ​ေအာကား​ေတြခ်ည္​းပင္​။ ဘယ္​​ေလာက္​အထိလဲပင္​မသိ လိုးကြက္​ စုပ္​ကြက္​ အစုံအလင္​ တစ္​ခုၿပီးတစ္​ုခု နည္​းနည္​းဆီျပရငး္ လီးထု​ေပးသည္​့အပုဒ္​တြင္​ရပ္​သည္​။ ဘာလို႔ရယ္​မသိ သိမ့္​ၾကည္​့မိ​ေနသည္​။ 

" အဲ့ဒါ ထုတာလို႔​ေခၚတယ္​သိမ္​့ရဲ႕ အဲ့လိုလုပ္​​ေပး​ေနာ္​''

​ေျပာလည္​း​ေျပာ သိမ္​့ရဲ႕လက္​​ေလးကိုလည္​း ကိုင္​လႈတ္​သည္​။ သိမ္​့​ေလ သံပက္​​ေပးထားတဲ့အ႐ုပ္​လို

စိတ္​နဲ႔လူနဲ႔ မကပ္​ႏိုင္​ပဲ လက္​က အလိုလိုလုပ္​​ေပး​ေနမိသည္​။ ဦးက မ်က္​နာ​ေလး​ေမာ့ကာ ခံစားရင္​း ၿငီး​ေနသည္​။ 

" သိမ္​့...''

" ႐ွင္​ ဦး ''

အ​ေတြးနဲ႔ထူပူကာ ဘာလုပ္​​ေနမိမွန္​းမသိသည္​့ သိမ္႕။ ဦးရဲ႕ တိုးလ်တဲ့​ေခၚသံ​ေၾကာင္​့ မ်က္​နာ​ေလေ မာ့လာသည္​။ 

" ဦး နမ္​းခ်င္​တယ္​သိမ့္​ရယ္​ ​ေနာ္​''

သိမ္​့​ေခါင္​းၿငိမ့္​မိလိုက္​လား ​ေခါင္​းခါမိလိုက္​လား တကယ္​ပင္​မသဲကြဲ။ ဒါမဲ့ ဦးရဲ႕လက္က​​ သိမ္​့ရဲ႕​ေခါင္​းကို အသာအယာဆြဲယူၿပီး မ်က္​နာ​ေလး​ေမာ့ကာ မ်က္​လံုး​ေလျပဴးၿပီး ႐ွက္​စိတ္​နဲ႔ နီ​ေဆြးတံုယင္​​ေန​ေသာ ႏႈတ္​ခမ္​း​ေလးကို အားရပါရ စုပ္​နမ္​းလာသည္။ သိမ္​့....နင္​ျငင္​းသင္​့တယ္​​ေနာ္​ ဟင္​့အင္​း..ဒါ ငါ့လူနာ သူစိတ္​ခ်မ္​းသာဖို႔ ငါ့မွာတာ၀န္​႐ွိတယ္​။ 

အသိစိတ္​နဲ႔ မသိစိတ္​တို႔ ျငင္​းခံု​​ေနစဥ္​မွာပဲ ဦးရဲ႕လက္​က ႏို႔အံု​ေတြဆီ​ေရာက္​လာသည္​။ လက္​တစ္​ဘက္​​ ေလျဖတ္​​ေန၍သာ​ေတာ္​​ေသးသည္​။ သန္​​ေနတဲ့ လက္​တစ္​ဘက္​က ႏို႔သီးထိပ္​​ေလး​ေတြကို ခပ္​ဆပ္​ဆပ္​ပြတ္​​ေခ်ရင္​း အငမ္​းမရလည္​း နမ္​း​ေနျပန္​သည္။ သိမ္​့​ေလ ရင္​ခုန္​လိႈက္​​ေမာစြာ လည္​တည္​​ေက်ာ့ေက်ာ့ကို ရသမွ် ​ေမာ့​ေပးရငး္​ လက္​ကလဲ ဦးရဲ႕လီးကို ရဲရဲတင္​းတင္​းပင္​ ဆုပ္​ကို္​င္​ လႈတ္​ခါပစ္​လိုက္​သည္​။ 

ဦးက တစ္​ဆင္​့ထပ္​တက္​ျပန္​သည္​။ ျပင္​းထန္​သည္​့ ရမက္​လိႈင္​းမွာ မိန္​းမူး​ေန​ေသာသိမ့္​ရဲ႕ အက်ႌက်ယ္​သီး​ေတြကို ျဖဳတ္​​ေနသည္​။ ဒါမဲ့လက္တစ္​​ဘက္​တည္​းဆို​ေတာ့ အလုပ္​က မတြင္​က်ယ္​။ သိမ္​့​ေလ မ႐ွက္​ခ်င္​​ေတာ့ဘူး။ ဦးအရမ္​းျမင္​ခ်င္​​ေနတဲ့ သိမ္​့ရဲ႕ပင္​ကိုယ္​ ကိုယ္​ခႏၶာအလွကိုဖြင္​့ျပဖို႔ သိမ့္​ကိုယ္​တိုင္​ လႈတ္​႐ွား​ေပးလိုက္​တယ္​။ 

" အိုးးး လွလိုက္​တာက​ေလးရယ္​ ''

ဦးက​ေျပာလည္​း​ေျပာ ​ေခါင္​းႀကီးအတင္​းငုံ႔ကာ ျဖဴနုၿပီးလံုး၀န္​းတင္​းမာ​ေသာအပ်ဳိစင္​ႏို႔​ေလး ေတြကိုနမး္​ဖို႔ တာစူလာသည္​ ။ မသန္​တဲ့ကိုယ္​တစ္​ျခမ္​းက သူ႔အလိုိုကို မလိုက္​ျပန္​။  သိမ္​့ စိတ္​မ႐ွည္​​ေတာ့ ရမက္​​ေတြအရမး္​​ေနတဲ့ဦးကို အသာအယာတြန္​းလွဲရငး္​ ႏို႔အံု​ေတြကို ဦးရဲ႕ ပါးစပ္နားကပ္​​ေပးလိုက္​သည္​။ ဦးက ႏို႔ဆာ​ေန​ေသာ က​ေလး​ေလးပမာ တျပတ္​ျပတ္​အသံမည္​သည္​အထိ အငမ္​းမရ စုပ္​နမ္​းျပန္​သည္​။ သိမ္​့တစ္​ကိုယ္​လံုးလည္​း ​ဓာတ္​လိုက္​သည္​့အလား တံုခါ​ေနကာ ​ေခြၽးသီး​ေလးမ်ားပင္​ စို႔လာသည္​။ 

" သိမ္​့ ''

" ႐ွင္​ ဦး ''

" သိမ္​့ရဲ႕ဆံပင္​​ေတြ ဖြလိုက္​ ''

သိမ့္​လိုက္​နာမိျပန္​သည္​။ မီး​ေယာင္​​ေအာက္​မွာ ဆံပင္ပြ​ေယာင္​းနဲ႔ လီးကို္​င္​ကာထု​ေပး​ေန​ေသာ သိမ္​့ရဲ႕အလွက ရမက္​နဲ႔မွ ပိုႂကြ​ေနသည္​။ ႐ုတ္​တရက္​ သိမ့္စ​ိတ္​မထိန္​းႏိုင္​စြာ မာတင္​းကာ ရဲစို​ေန​ေသာ လီးႀကီးကို ထိထိမိမိပင္​ လွ်ာနဲ႔လွ်ပ္​ပစ္​လိုက္​သည္​။ 

" အိုးး သိမ္​့ သိမ့္​ရယ္​ ''

ဦးတစ္​​ေယာက္​ မ်က္​နာႀကီး​ေမာ့ၿပီး​ေကာ့​ေပးသည္။ သိမ္​့လဲ ဦးရဲ႕လီးကို၀သ္​သ​ေလာက္​ငုံရငး္​ စုပ္​​ေပးလိုက္​သည္​။ အာ​ေခါင္​ရဲ႕စိုစြတ္​မႈနဲ႔ လီးရည္​တို႔ရဲ႕စိမ္​စိုမႈက သိပ္​မ​ေတာ္​တဲ့သိမ္​့ပါးစက္​ထဲကို လစ္​ျမဳပ္​သည္​အထိ ၀င္​​ေရာက္​​ေစသည္​။ ​ေခါင္​းကိုအျမန္​လႈန္​ရငး္​ လက္​ကလဲ ထု​ေပးမိ​ေတာ့ လီးရည္​ေတြ ပါးစပ္​ထဲ ပန္​းထြက္လာသည္​။ သိမ္​့မရပ္​ျဖစ္​ အရည္​​ကုန္​​ေလာက္​မွ ငုံထားတာကိုလႊတ္​ကာ ျမတ္​ျမတး္​ႏိုးႏိုးပင္​ ​ေသာက္​ျပလို္သည္​။  ဦးက

" လိုးရ​ေအာင္​​ေနာ္​ သိမ္​့ မက္​တပ္​ရပျ္ပီး နံရံမွီ​ေပး'' 

" ဟင္​ ဦးကလဲ ဦးမွ ​ေကာင္​း​ေကာင္​းမရပ္​ႏိုင္​တာ သိမ့္​အ​ေပၚကခြ​ေပးမယ္​​ေလ ''

" ဟင့္အင္​း သိမ္​့ ဦးက သိမ္​့ရဲ႕အိုးအလွကို ၾကည္​့ရင္​းလုးိခ်င္​တာ ၿပီး​ေတာ့  ဆံပင္​​ေတြလဲ ဆြဲလိုးခ်င္​လို႔''

" ႐ွင္​ အာ ဦး​ေနာ္​ သူမ်ား ''

" လုပ္​ပါက​ေလးရယ္​ ဦးထန္​​ေနလို႔ပါ ''

ႏႈတ္​ခမ္​း​ေလးစူကာ မူမိ​ေပမယ္​့ တကယ္​တမ္​းက် သိမ္​့ရင္​​ေတြခုန္​​ေနသည္​။ လိုးတယ္​ဆိုတဲ့စကားကို ပြင္​့ပြင္​့လင္​းလင္​ျကးီး အ​ေျပာခံရသလို ပယ္​ပယ္​နယ္​နယ္​လိုးမယ္​့အ​ေၾကာင္​းလဲ ဒဲ့ပင္​အ​ေျပာခံ​ေနရ​ေတာ့ မသိရင္​ ​ေစ်းျပတ္​​ေပးထားတဲ့ ဖာသည္​မ​ေလးကို ဆက္​ဆံ​ေနသလိုပဲ။ သိမ္​့ကိုယ္​တိုင္​လဲ ဘာလို႔လက္​ခံ​ေပး​ေနမိမွန္​း တကယ္​ကိုနားမလည္​။ 

ရင္​ခုန္​စြာနဲ႔ အခန္​းနံရံကိုလက္​​ေထာက္​ကာ ဆံႏြယ္​​ေတြကိုလဲ ​ေနာက္​သို႔ပို႔​ေပးထားရငး္​ ​ေစာင္​့​ေနမိသည္။ ဦးက မက္​တန္​း​ေန​ေသာလီးႀကီးကို ကိုင္​ဆြရင္​း တ​ေျဖး​ေျဖးအနားကပ္​လာသည္​။ လက္​ကို တံ​ေတြးဆြတ္​ကာ သိမ့္​ရဲ႕အရည္​ၾကည္​​ေလး​ေတြ စိုစြတ္​​ေန​ေသာ အဖုတ္​​ေလးကို ပြတ္​သည္​။ တ​ေျဖး​ေျဖး ဦးရဲ႕လက္​ခလည္​က အဖုတ္​အကြဲ​ေၾကာင္​း​ေလးကို ျဖတ္​​ေက်ာ္​ကာ အတြင္​းသို႔တိုး၀င္​လာသည္။ 

" အ ဦး အဟင္​့ ''

သိမ့္​မ​ေနတတ္​ မ႐ိုးမရြျဖစ္​ကာ ​ေျခကိုခ်ဲ​ေပးမိသည္။ ဦးက လက္​ကိုမႏႈက္​ပဲ အ႐ွိ္​န္​ျမႇင္​့ကာ  ထိုး​ေမေပးသည္​။ 

" သိမ္​့ ဒီဘက္​လွည္​့ ''

သိမ့္​နာခံမိျပန္​သည္​။  ဦးက သိမ္​့​ေျခကိုကား​ေစၿပီး အဖုတ္​ထဲကို လက္​ခလည္​ထိုးသြင္​းကာ ခပ္​ၾကမး္​ၾကမ္​းလႈတ္​႐ွားသည္​။ သိမ္​့လဲ နံရံကိုမွီကာ ​ေကာ့​ေပးရင္​း ခဏအၾကာမွာ အရည္​​ေတြပနး္​ထြက္​လာသည္​။ 

" လိုးရ​ေအာင္​ ကုန္​း ''

ဦးရဲ႕အသံက အမိန္​႔ဆန္​သည္​။ ဒါမဲ့ ခံခ်င္​စိတ္​​ေတြ ျပင္​းထန္​​ေန​ေသာ သိမ္​့အတြက္​ ဦးရဲ႕အျပဳအမူတိုင္​းက ရင္​ခုန္​စရာ​ေတြခ်ည္​းပင္​။ ဦးက လီးကိုကိုင္​ကာ အဖုတ္​ကြဲ​ေၾကာင္​း​ေလးကိုပြတ္​ဆြဲ ထိူးခြဲရငး္​ တ​ေျဖး​ေျဖး ​ေခ်ာ့သြင္​းသည္​။ အ၀င္​ခက္​​ေနတဲ့အတြက္​ ထိုးလိုက္​ ဆုတ္​လိုက္​ ပြတ္​လိုက္​ဆြဲလို္က္​လုပ္​ရင္​း တစ္​ႀကိမ္​မွာ​ေတာ့ လီးက စြတ္​ခနဲ၀င္​လာသည္​။ 

"  အားးးး ဦး မရ မရဘူးထင္​တယ္​ ''

နာက်င္​စိတ္​နဲ႔ျငင္​းသည္​။ ဒါမဲ့ ပ်ံတက္​ၿပီး​ေသာ​ေလယာဥ္​လို ခရီးတစ္​​ေထာက္​နဲ႔​ေတာ့ နားမည္​့ဟန္​မျမင္​ တြန္​႔လိမ္​႐ုန္​းကန္​​ေန​ေသာ သိမ္​့ရဲ႕ ဂုတ္​ကိုဖိတြန္​းကာ ၀င္​ပီးသားလီးကို ကိုယ္​အားနဲ႔႐ို္​က္​သြင္​းသည္​။ 

" အားးး အဟင္​့ အဟင္​့ ''

ဘယ္​သူ​ေတြၾကားမလဲ မ႐ွက္​အား မတန္​တဆ တိုး၀င္​ၿဖိဳခြင္​း​လာ​ေသာ လီးႀကီး​ေၾကာင္​့ မထိန္​းႏိုင္​စြာ ​ေအာ္​မိရငး္​ တသိမ့္​သိမ့္​႐ိႈက္​ငိုမိသည္​။ ဦးက​​ေတာ့ အညႇာအတာမဲ့စြာ လိုး​ေညႇာင္​့ရငး္​ နီျမန္​းၿပီး မ်က္​ရည္​စ​ေတြစိုစြတ္​​ေန​ေသာ ပါး​ေလးကို တ႐ိႈက္​မက္မက္​နမ္​းသည္​။ 

ခဏၾကာ​ေတာ့ ဂုတ္​ကိုလႊတ္​ကာ ဆံပင္​​ေတြကိုထိူးဆြ လံုးကို္​င္​္​းရင္​း ျမင္​းဇက္​ႀကိဳးဆြဲသလို တင္​းတင္​းဆြဲ​ေဆာင္​့ကာ လိုးသံ​ေတြ တဖက္​ဖက္​မည္​​ေအာင္​ အားနဲ႔​ေဆာင္​့သည္​။ မ​ေပါက္​​ေသး​ေသာ အပ်ိဳစင္​အ​ေမွးကို ထိုးခြင္​းခံလိုက္​ရသည္​မု့ိ သုတ္​ရည္​တို႔နဲ႔အတူ ​ေသြးစ​ေတြပါ ​ေရာဆင္​းလာသည္​။ ခဏၾကာ​ေတာ့ ဆံပင္​ကိုလႊတ္​ကာ တံ​ေတာင္​းႏွစ္ဘက္ကို ဆြဲယူၿပီးလိုးျပန္​သည္။ 

 " အ အ ဦး ဦး ဦးရဲ႕လက္​ ''

ဦးက​ေၾကာင္​နကာ ရပ္ၿပီးသူ႔ရဲ႕လက္​​ေတြကိုၾကည့္​ေနသည္​။ 

" ဟား ဟား ဟား ​ေပ်ာက္​ပီ ​ေပ်ာက္​ပီသိမ္​့ သိလား ဟားဟား ''

ဦးက ၀မ္​းသာအားရဆုိရင္​း သိမ္​့ရဲ႕​ေက်ာျပင္​​​ေတြကို ပြတ္​ျပသည္​။ မွန္​သည္​ မသိစိတ္​ရဲ႕လႈံ့​ေဆာ္​မႈနဲ႔ ဦးရဲ႕​ေလျဖတ္​​ေရာဂါ ​ေပ်ာက္ခဲ့ၿပီ။ သိမ့္လဲ မ်က္​ရည္​​ေတြၾကားက အားယူျပဳံးရင္​း

 " သိမ့္​ခံ​ေပးရတာ တန္​တယ္​သိလား ခ္​ခ္​ ''

ဦးက စိတ္​မ​ေကာင္​းဟန္​ မ်က္​နာညႇိးဳရငး္​

" ဒါမဲ့ ဦးအရမး္​ၾကမ္​းမိသြားတယ္​ကြာ အရမး္​နာ​ေနလားဟင္​ ''

သိမ္​့႐ွက္​ျပဳံး​ေလးျပဳံးကာ​ေခါင္​းခါရငး္​

" နာပါဘူး ဦးရဲ႕ ''

" ဟင္​ အာ့ဆိုဘာလို႔ငိုတာလဲ သိမ္​့က ''

သိမ္​့​ေခါင္​း​ေလးငုံ႔ကာ တိုးတုးိ​ေလး

" အာ့က ငို​ေလာက္​​ေအာင္​ ​ေကာင္​းတာကိုလို႔ ခ္​ခ္​ ''

" အဟား အဆိုး​ေလး ​ေတြ႕မယ္​ လာခဲ့ ''

တကယ္​​ေတာ့ တခ်ိဳ႕နာက်င္​မႈ​ေတြက ခ်ိဳၿမိန္ပါတယ္​။ ဟုတ္​တယ္​ ဟုတ္​။ 

ျပီးပါၿပီ

#Hnin

လာေရာက္လည္ပတ္သူမိတ္ေဆြမ်ားကိုအထူးပင္ေက်းဇူးတင္ရိွပါေၾကာင္း